Η απίθανη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ: Θα υπερφορολογήσουμε ΤΩΡΑ τους νέους

Από μία άποψη, η πρόταση Δραγασάκη για αύξηση του φόρου στα μερίσματα απο το 5% που είναι σήμερα, προξενεί απορία.

Ο κ. Δραγασάκης έχει μακρά πείρα στα οικονομικά, έχει δείξει ρεαλισμό και δεν έχει διστάσει να κινηθεί σε κατευθύνσεις που δεν ήταν πάντα αυστηρά κομματικές.

Από την άλλη το DNA του ΣΥΡΙΖΑ είναι ισχυρό, οπότε δεν είναι και τόσο παράδοξο η ιδεοληψία να υπερισχύει του ρεαλισμού.

“Δεν είναι δυνατόν σήμερα να φορολογούμε με 5% τα μερίσματα, μια χώρα υπερχρεωμένη με μεγάλες ανισότητες” είπε προχθές.

Η φορολογία μερισμάτων στην Ελλάδα είναι από τις υψηλότερες, τουλάχιστον σε σύγκριση με τις χώρες που μας ανταγωνίζονται στην προσέλκυση επενδύσεων.

Το αυτό, βέβαια, ισχύει και με αναφορά στην συγκράτηση στην χώρα μας του εγχώριου κεφαλαίου.

Φαίνεται ότι η κρατούσα στον ΣΥΡΙΖΑ ιδεολογία δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει την δυναμική της παγκόσμιας αλλαγής στην λειτουργία της οικονομίας—και συγκριμένα την εισχώρηση κοινωνικών παραγόντων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων, στην στοχοθέτηση των παικτών στην οικονομία, στις αξίες που υιοθετούνται.

Για παράδειγμα, μεγάλο μέρος, αν όχι συνολικά, του οικονομικού παιγνιδιού παίζεται στον τομέα της τεχνολογίας και της καινοτομίας.

Νέα παιδιά αποφασίζουν να ασχοληθούν, ψάχνουν για χρήματα και «πιστούς» επενδυτές που θα τους στηρίξουν και θα τα βοηθήσουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.

Δημιουργούν ΙΚΕ που έχουν μικρό κόστος, και ο καθένας βάζει από μερικά λεφτά στο μετοχικό κεφάλαιο για να μπορέσουν να ξεκινήσουν.

Πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η υψηλή φορολογία των κόπων τους (22% ο φόρος +5% το μέρισμα, μας κάνει 27%) θα τα ενθαρρύνει ή θα τα αποθαρρύνει;

Κι ας απαντήσει σε συνδυασμό με την ερώτηση αν η  χώρα μας χρειάζεται ή δεν χρειάζεται τις νεοφυείς επιχειρήσεις;

Είτε ΑΕ ειναι αυτές είτε ΙΚΕ έχουν ακριβώς τον ιδιο φόρο.

Απλά η ΑΕ χρειάζεται 25.000 μετοχικό κεφάλαιο και έχει σημαντικά υψηλότερα έξοδα λογιστηρίου σε σχέση με τις ΙΚΕ.

Η ΙΚΕ χρειάζεται μερικά ευρώ για το μετοχικό της κεφάλαιο.

Δυστυχώς, το κόμμα του κ. Δραγασάκη, παραμένει δέσμιο της νοοτροπίας ότι την οικονομία κινεί μόνο το μεγάλο κεφάλαιο.

Ενώ κανείς δεν αμφισβητεί την ολιγοπωλιακή συγκέντρωση που έχει φέρει ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, είναι γεγονός ότι οι τεχνολογικοί κολοσσοί που οδήγησαν τον χορό μέχρι σήμερα αντιμετωπίζουν πλέον προβλήματα.

Και είναι επίσης γεγονός ότι οι νέοι βρίσκονται στα σύνορα της τεχνολογικής εξέλιξης, έξω από την κρατούσα «καμπύλη γνώσης» κι αυτοί οδηγούν.

Οι άλλοι, που τους εξαγοράζουν, απλά πατούν το γκάζι.

Λόγω της δεκαετίας 2010-2019 η  Ελλάδα αντιμετωπίζει αυξημένο πρόβλημα στον τομέα της επάρκειας κεφαλαίων. Παλιό πρόβλημα που έγινε κρίση με την χαμένη δεκαετία. Πόσο θα βοηθήσει ή θα θίξει την προσέλκυση κεφαλαίων η υψηλότερη φορολογία;

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αυξηση της φορολογίας του μερίσματος που σημερα είναι 5%, μάλιστα, έρχεται σε μια σε εποχή αύξησης των επιτοκίων και ενώ υποβόσκει χρηματοπιστωτική κρίση.

Έχει υπολογίσει το ιδεοληπτικό κόμμα πόσο αυξάνεται έτσι, συνολικά, το κόστος συγκέντρωσης κεφαλαίων;

Δυστυχώς η φορολογία δεν αφορά μόνο, όπως κατά παράδοση σκέπτεται ο ΣΥΡΙΖΑ, τον Μυτιληναίο, τον ΟΠΑΠ, την Βιοχάλκο, τον ΤΙΤΑΝ. Το θέμα είναι πολύ ευρύτερο – τουλάχιστον περιφερειακό για τα Βαλκάνια και την Ν. Α.Μεσόγειο όσον αφορά την Ελλάδα.

Λίγος ρεαλισμός δεν θα έβλαπτε – ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε την χώρα.

Οι εμμονές σε ξεπερασμένες από την πραγματικότητα ιδέες απλά σηματοδοτούν πρόθεση συνειδητής οπισθοδρόμησης της Ελλάδας.

Δεν εκπλήσσει κανένα αυτή η θέση του ΣΥΡΙΖΑ – όπως την εξέφρασε ο κ. Δραγασάκης. Δεν υπάρχει τίποτα το σύγχρονο, τίποτα το προοδευτικό, τίποτα το ρεαλιστικό στο πρόγραμμα και τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Η ίδια συνταγή για όλα: περισσότερα λεφτά.

Λέξη για αξιολόγηση, λέξη για αλλαγές στην παιδεία με έμφαση στην βελτίωση της θέσης μας συγκεκριμένα στον διαγωνισμό PISA, λέξη για τις κρίσεις που αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσουμε ως μέλος της παγκόσμιας κοινότητας.

Στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει συλλάβει την πραγματική έννοια της λέξης «προοδευτικός».

Την ερμηνεύει κατά το δοκούν ως διαφορά με έναν συντηρητισμό που δεν υφίσταται πιά – παρά μόνο ως εξαίρεση.

Πρόοδος, στην σημερινή εποχή του 21ου αιώνα, σημαίνει την ικανότητα να προβλέπεις όσο μπορείς τις κρίσεις που θα έρχονται και να φροντίσεις να κτίσεις στην κοινωνία και τις υποδομές της (φυσικές και θεσμικές) ανθεκτικότητα.

Ακούει κανείς; Διότι ο ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σίγουρα δεν ακούει.

Διαβάστε επίσης

Δεν υπάρχουν άγγελοι