Τα οικονομικά της μπακάλικης ιδεολογίας

Η σημερινή παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία δεν είχε καμία έκπληξη. Οι προτάσεις ήταν αναμενόμενες και θα μπορούσαν να είχαν σχεδιαστεί και γραφτεί από έναν τριτοετή φοιτητή των οικονομικών σε καλό πανεπιστήμιο.

Ο βασικός άξονας είναι ένας: η παροχή ρευστότητας μέσω αναβολής ή και διαγραφής χρεών και η παροχή δανείων.

Επειδή στην αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχουν μερικοί σοβαροί οικονομολόγοι, φαντάζομαι ότι ο σχεδιασμός δεν θα πρέπει να χρειάστηκε πάνω από 2-3 ώρες για να γίνει – ίσως να είναι και πολλές.

Λόγω σοβαρότητας θα περίμενε κανείς ότι οι προτάσεις αυτές θα συνοδεύονταν με την πλήρη κοστολόγηση τους. Εφόσον δεν χρειάστηκε και πολύ δουλειά για να μπουν στο χαρτί μερικές απόλυτα συνηθισμένες και προβλέψιμες σκέψεις, θα μπορούσε να είχε δαπανηθεί λίγη φαιά ουσία για να συμπεριληφθεί μία πλήρης κοστολόγηση τους.

Δυστυχώς, αυτό ισχύει μόνο ως προς το κόστος στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που τοποθετείται στα 5,7 δισ. ευρώ – αν και το νούμερο εύκολα αμφισβητείται.

Εύλογα ρωτά κανείς: ποια θα είναι η επίπτωση των μέτρων μείωσης, αναστολής και διαγραφής χρεών στο στοκ των κόκκινων δανείων που ήδη έχουν οι τράπεζες; Ίσως, σύμφωνα με μία μάλλον κρυπτογραφημένη αναφορά, ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει το ΤΧΣ να επεμβαίνει –δηλαδή να αυξάνει την συμμετοχή του στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών και έτσι στην ουσία κρατικοποιώντας το τραπεζικό σύστημα. Τα κεφάλαια βέβαια θα προέλθουν από δανεισμό του δημοσίου—δηλαδή αύξηση του δημόσιου χρέους.

Ερώτημα επίσης προκύπτει ως προς τον ορισμό του «ευάλωτου» και του «πληττόμενου» οφειλέτη – διότι κατά μία έννοια ευάλωτο και πληττόμενο πρέπει είναι το 90% του ελληνικού πληθυσμού. Αλλά, αυτό ίσως να το ξεκαθαρίσει ένας τετραετής φοιτητής των οικονομικών στην επόμενη παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ.

Ένα σημείο ακόμη που αναδεικνύει την επιπολαιότητα των προτάσεων αφορά την ρύθμιση των οφειλών προς τις δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς. Πέρα από το γεγονός ότι οι σχετικές διευκολύνσεις ήδη γίνονται, η αποπληρωμή σε 24 δόσεις συνεπάγεται τεράστια απώλεια ρευστότητας. Πώς και από ποιόν θα καλυφθεί αυτή; Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στα επενδυτικά σχέδια ή στις εισηγμένες; Αν χρειαστούν δανεισμό πως θα καλυφθεί;

Θα μπορούσε κανείς να διασκεδάσει τους αναγνώστες και με άλλα ευτράπελα, αν η κατάσταση δεν ήταν για γέλια. Διότι είναι για κλάματα.

Την στιγμή που η υφήλιος πλέει σε αχαρτογράφητα οικονομικά νερά, που οι περισσότεροι οικονομολόγοι έχουν σηκώσει τα χέρια και επιχειρούν να σκεφτούν τα πράγματα από την αρχή, που οι προοδευτικοί οικονομολόγοι (πολλοί από τους οποίους ανήκουν στην ευρωπαϊκή αριστερά) μιλούν για την ανάγκη αναδιάρθρωσης και αναδιοργάνωσης του συστήματος  και συνοδεύουν τις σκέψεις τους με συγκεκριμένες προτάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ξαναγυρίσει στα βιβλία του μπακάλη της γειτονιάς: «καλέ κυρ-Μαριγώ, πολλά χρωστάς, δώσε κάτι σήμερα, να σου κάνω τη χάρη να σβήσω και την σοκολάτα που πήρε ο Γιωργάκης χθες και βλέπουμε πάλι. Εδώ είμαστε, άνθρωποι, όχι δα και αγύρτες».

Το πρόβλημα, βέβαια, για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι βαθύτατο. Ουσιαστικά δεν μπορούσε να προτείνει κάτι το διαφορετικό, διότι ο Μητσοτάκης του έκλεψε όλη την μεταρρυθμιστική ατζέντα κι εκεί δεν έχει λόγο. Εξάλλου, αυτή θα πολεμήσει με νύχια και με δόντια μετά το Πάσχα.  Διότι εδώ και ένα χρόνο η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να δίνει ρευστότητα στην οικονομία χαρίζοντας χρήματα, παγώνοντας δάνεια, σταματώντας τους εκτοκισμούς και τις υπερημερίες. Και, διότι, ιδεολογικά μόνο αυτό ξέρει να κάνει: να δανείζεται και να ξοδεύει, να προσφέρει λαγούς με πετραχήλια, να βυθίζεται στο ψέμα…και έχει ο Θεός!

Φαίνεται ότι ο γερμανικός ζουρλομανδύας της λιτότητας που φόρεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ στην περίοδο 2016-2018, του άφησε απωθημένα. Και τώρα…ρεφάρει υπερθεματίζοντας στη δαπάνη. Βγήκε, λοιπόν, στο παλκοσένικο και άρχισε να μοιράζει. Μέχρι και την διαγραφή των αγροτικών χρεών ξέθαψε.

Αν οι εξαγγελίες κοστολογηθούν με σύγχρονα εργαλεία ακρίβειας, η κοινωνία θα αντιληφθεί τους πομφόλυγες που εξαπέλυσε η αξιωματική αντιπολίτευση με απύθμενο θράσος.

Μία είναι η λογική: πρόσφερε, πρόσφερε, μπας και μας ψηφίσουν μερικοί.

Αιδώς Αργείοι.