Σε περιβάλλον πολιτικής καχυποψίας, τα Χανιά έστειλαν ένα διαφορετικό μήνυμα. Καθώς οι μεταναστευτικές ροές προς την Κρήτη έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, η εύκολη απάντηση θα ήταν ο πανικός. Αντ’ αυτού, ακούστηκε μια φωνή που υπενθύμισε ότι πολιτισμός δεν υπάρχει χωρίς ενσυναίσθηση και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχει ρόλο μόνο να μαζεύει τα σκουπίδια.

Ο δήμαρχος Παναγιώτης Σημανδηράκης καταδίκασε την επίθεση με φωτοβολίδες σε πρόσφυγες στο παλιό λιμάνι της πόλης. «Δεν μπορώ και δεν θέλω να σιωπήσω», είπε.

Η δήλωση του δημάρχου ήταν μια ξεκάθαρη στάση υπέρ της φιλοξενίας, υπέρ της αποδοχής, υπέρ του δικαιώματος όλων των ανθρώπων να κυκλοφορούν και να ζουν χωρίς φόβο. Είπε το αυτονόητο: ότι η βαρβαρότητα δεν θα γίνει ανεκτή. Ότι η πόλη δεν χτίζεται με φράχτες και φόβους, αλλά με πρόσωπα, πράξεις και δύσκολες αποφάσεις που τιμούν την παράδοση της πόλης.

Σε κυβερνητικό επίπεδο, ο υπουργός Μετανάστευσης Θάνος Πλεύρης ταξίδεψε στη Λιβύη για να συζητήσει μέτρα ελέγχου των μεταναστευτικών ροών. Η προσπάθεια αυτή εντάσσεται στο πλαίσιο μιας ανάγκης για σταθερότητα και προγραμματισμό. Κανείς δεν αρνείται ότι η πίεση προς την Κρήτη είναι αυξανόμενη και ότι η διαχείριση ενός τόσο ευαίσθητου θέματος απαιτεί διεθνείς συνεργασίες, ασφαλείς υποδομές και σχεδιασμό. Ωστόσο, στο μεσοδιάστημα, όσο η διπλωματία αναζητά λύσεις και τα ευρωπαϊκά κονδύλια καθυστερούν, η πραγματικότητα είναι εδώ: άνθρωποι φτάνουν στην παραλία, νέοι ζητούν νερό, ενήλικες κοιτούν με αγωνία το μέλλον. Μπορούν όλοι να κατευθύνονται σε έναν νομό που δεν ανέχεται τη βαρβαρότητα.

Ο δήμαρχος Παναγιώτης Σημανδηράκης δεν εκφράζει προσωπικές απόψεις. Εκπροσωπεί έναν ολόκληρο δήμο, μια πόλη με ιστορία, μια κοινωνία που τον εξέλεξε και τον εμπιστεύτηκε. Άρα, όταν μιλά, δεν μιλά ως άτομο αλλά ως το πρόσωπο που μεταφέρει τη φωνή των πολιτών. Και η φωνή αυτή λέει πως δεν θα ανεχθούν επιθέσεις, πως δεν θα παραδώσουν τα Χανιά στην απονέκρωση του μίσους.

Δεν υπάρχει ανάγκη να γίνει η Κρήτη ένα απέραντο κέντρο υποδοχής. Μπορεί η φιλοξενία να περιοριστεί σε μια πόλη που θα εγγυηθεί την ασφάλεια των κατατρεγμένων. Να δοθούν εκεί τα κονδύλια. Εφόσον θα είναι όλοι συγκεντρωμένοι, θα είναι ευκολότερο να αναπτυχθούν υποδομές: να φτιαχτεί μια κλινική μεταναστών, να ιδρυθούν σχολές για ευρωπαϊκές γλώσσες, χώροι λατρείας για τους αλλόθρησκους. Οι αριθμοί είναι μεγάλοι και για να μη γίνουν βιαστικές επιστροφές, η βοήθεια μπορεί να συγκεντρωθεί σε μια πόλη. Έτσι, και οι επόμενοι που θα διασχίσουν τη θάλασσα θα ξέρουν πού να πάνε.

Όσο διαρκεί η κρίση, όσο οι ροές φουσκώνουν, η συνεργασία μεταξύ τοπικών αρχών και Υπουργείου Μετανάστευσης μπορεί να χτίσει μια γέφυρα ανθρωπιάς. Αν ο υπουργός αναζητά διεξόδους στη Λιβύη, ας στραφεί και προς τα Χανιά, για να δει πώς μπορεί να εφαρμοστεί μια πολιτική με πρόσημο κοινωνικό και όχι αστυνομικό.

Σε έναν κόσμο που σκληραίνει, τα Χανιά επέλεξαν να στηρίξουν τον ξένο, να στηρίξουν τον άνθρωπο χωρίς όρους όπως «λαθραίος» και «παράτυπος». Ο δήμαρχος Χανίων μπορεί να αναλάβει το έργο, κάτι που θα φέρει μεγάλη ανακούφιση τόσο στους εισερχόμενους όσο και στους αιρετούς άλλων νομών και δήμων. Για να παραφράσουμε τον Τσέχοφ, το κάλεσμα είναι: «Στα Χανιά, αδελφοί μου, στα Χανιά».

Διαβάστε επίσης

Έλον Μασκ, ο κομματάρχης