Ο Στέφανος Κασσελάκης ως πολιτικός Νεάντερταλ

Το να είσαι ανιστόρητος είναι ένα πράγμα. Το να είσαι αήθης είναι άλλο. Το να είσαι και ανιστόρητος και αήθης είναι να ξύνεις τον πάτο του βαρελιού.

Φαίνεται ότι ο νέος αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει στην παρθενογένεση. Λυπάμαι για την παιδικότητά του, είναι βέβαιο ότι οι εξελίξεις θα τον υποχρεώσουν σε αναθεώρηση.

Φαίνεται ότι ο Στέφανος Κασσελάκης έχει επιλεκτική μνήμη. Λυπάμαι για την αφέλεια του, η ιστορία ποτέ δεν συγχωρεί τους αμελείς, όπως σύντομα θα ανακαλύψει καταβάλλοντας υψηλό κόστος.

Είναι απορίας άξιον, πως ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να υποπέσει σε τόσα λάθη μέσα στο σύντομο χρονικό διάστημα των 12 ωρών. Δείγμα ημιμάθειας; Ή, μήπως, δείγμα έπαρσης; Μάλλον και τα δύο μαζί – συνδυασμός που είναι προσωπικά και πολιτικά καταστροφικός.

Η 6η Νοεμβρίου ήταν ημέρα θύμησης και αναγνώρισης—ως όφειλε. Ήταν η έμπρακτη αναγνώρισε της συντριπτικής μερίδας του πολιτικού κόσμου, πως αν δεν υπάρχει πολιτικό ήθος – δηλαδή σεβασμός προς τον αντίπαλο – τότε η κατάσταση δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτήν της εποχής των σπηλαίων.

Το πρωί, ο κ. Κασσελάκης συναντήθηκε με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Ήταν στιγμή αβρότητας. Η επίθεση μπορούσε άνετα να περιμένει την επόμενη ημέρα. Αλλά, για τον κ. Κασσελάκη, η πολιτικό αβρότητα δεν μετρά μπροστά στα 60 δευτερόλεπτα της τηλεόρασης;

Σαν να μην φτάνει αυτό, φτύνει κατάμουτρα έναν από τους καλύτερους και προσωπικά ηθικότερους πρωθυπουργούς που είχε ποτέ η χώρα, μην πηγαίνοντας σε εκδήλωση που είχε προσκληθεί—και χωρίς καν να ειδοποιήσει. Μόνο περιφρόνηση προς τον ίδιο προκάλεσε η άδεια θέση στην εκδήλωση προς τιμή του Κώστα Σημίτη.

Ο κ. Κασσελάκης δεν κατάλαβε πως η πράξη του χαρακτήρισε τον ίδιο – δεν ακούμπησε καν τον Κώστα Σημίτη.

Χωρίς δισταγμό, ο Στέφανος Κασσελάκης απτόητος συνεχίζει την επίδειξη έλλειψης ήθους, παραχαράσσοντας την ιστορία – δεν το λες κιόλας απλό το γεγονός ότι κατ’ αυτόν το 4ο και φαρμακερό μνημόνιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν υπήρξε.

Για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ στο κόμμα δεν υπάρχει θεσμική συνέχεια, ούτε θεσμική μνήμη. Αν αυτό πιστεύει για το κόμμα, το ίδιο θα πιστεύει για το κράτος. Κι αυτό κάνει τον κ. Κασσελάκη εξαιρετικά επικίνδυνο.

Υποπτεύομαι ότι ο κ. Κασσελάκης είτε θα φύγει ακριβώς όπως ήρθε – δηλαδή πολύ ξαφνικά—είτε θα βρεθεί να ηγείται ενός κόμματος που θα είναι ένα γκρουπούσκουλο. Ένα απολειφάδι του οργανισμού που κάποτε αντιπροσώπευσε το «πρώτη φορά αριστερά».

Στις 19/10 με τον τίτλο «ΣΥΡΙΖΑ: Εις τα εξ’ ων συνετέθη» πρόβλεψα, χωρίς καμία πρωτοτυπία, την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Στις 11/11 θα αρχίσει το ξήλωμα του πουλόβερ. Έτσι κι αλλιώς ήταν τύπου «Ζακάρ» και η αισθητική αντίληψη είχε εξασθενίσει: τα διάφορα σχέδια και χρώματα δεν ταίριαζαν πια το ένα με το άλλο.

Οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες. Με τα σημερινά δεδομένα, κόμμα Κασσελάκη- Παππά- Πολάκη είναι αδύνατο να δει εξουσία—ούτε με τα κιάλια…ανάποδα. Δύσκολη, από την άλλη μεριά, η ανασυγκρότηση της αριστεράς (;) όταν η ιδεολογία έχει γίνει πουκάμισο επί μέτρω, ανάλογα με την σκοπιμότητα της στιγμής.

Πολλά, ως εκ τούτου, θα εξαρτηθούν από την πορεία της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Η χώρα δείχνει να βαδίζει σε νέο δικομματισμό – μόνο που τούτη τη φορά ηγείται η… επάρατος (!) δεξιά και όχι ο νεφελώδης σοσιαλισμός του Ανδρέα Παπανδρέου.

Η αποδήμηση του ΣΥΡΙΖΑ φορτώνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Νίκο Ανδρουλάκη με αυξημένες βαριές ευθύνες.

Υ.Γ. Απορία: Ως στρατιώτης ο κ. Κασσελάκης θα μπορεί να εκδίδει ανακοινώσεις;

Διαβάστε επίσης

Πόσο αισιόδοξοι μπορούμε να είμαστε για την παγκόσμια οικονομία;