Πολεμικά του ΝΑΤΟ φέρονται να έχουν περικυκλώσει εμπορικό πλοίο, Κινέζικων συμφερόντων αλλά με την υποψία που έχει δράσει με εντολές της Ρωσίας, κόβοντας δύο σημαντική καλώδια επικοινωνίας – το ένα μεταξύ Γερμανίας και Σουηδίας, το έτερο μεταξύ Σουηδίας και Λιθουανίας.

Η Σουηδία τώρα έγινε μέλος του ΝΑΤΟ, η Λιθουανία είναι στην πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στην Ρωσία – ή, με άλλα λόγια υποψήφια για επίθεση μέσω του Kaliningrad. Τυχαία τα γεγονότα? Οι των μυστικών υπηρεσιών θα απαντήσουν ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο – πολύ περισσότερο όταν η έφεση της Ρωσίας στον υβριδικό πόλεμο είναι γνωστή. Συνάδει, εξάλλου, με την εμπειρία του Πούτιν.

Ο Πούτιν συνεχίζει να εκτοξεύει απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων – το πως το έδειξε με την χρήση των νέων πυραύλων Oreshnik. To Κίεβο δέχεται την μεγαλύτερη επίθεση με πυραύλους και drones από την αρχή του πολέμου. Η Ουκρανία ανακοινώνει ότι βρήκε τρόπο να εκτρέπει τα drones από τον προορισμό τους. Επιπλέον, ίσως να ετοιμάζει νέα επίθεση σε νέα Ρωσικά εδάφη.

Οι ιστορίες και οι εξελίξεις δεν έχουν τέλος. Η απόδοση στον Ρώσο πρόεδρο της θέσης ότι ο Tramp θα βρει τρόπο να τελειώσει τον πόλεμο, ίσως να δείχνει ότι η Ρωσία αυτό να επιδιώκει. Η οικονομία της, εξάλλου, δεν πάει καλά (το ρούβλι κατρακυλά, τα επιτόκια έχουν φτάσει το 20%, μετά από δύο χρόνια και την επέκταση τους τώρα στις Ρωσικές τράπεζες οι κυρώσεις φαίνεται ότι δαγκώνουν). Όπως έγραψε αυτή η στήλη πριν από μερικές ημέρες, οι δυο εμπόλεμοι ίσως εντείνουν τις εχθροπραξίες για να καθίσουν  στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων από θέση ισχύος.

Το πρόβλημα είναι ότι, τελικά, ο Tramp μάλλον δεν θα έχει την απόλυτη ευχέρεια κινήσεων που του αποδίδεται. Πολλά θα εξαρτηθούν από την μορφή της συμφωνίας (αν επιτευχθεί) καθώς οι θέσεις των δύο αντιπάλων είναι διαμετρικά αντίθετες. Η Ρωσία θέλει τα εδάφη που κατέκτησε, η Ουκρανία αρνείται κατηγορηματικά. Ένας εκβιασμός της Ουκρανίας από τις ΗΠΑ να αλλάξει την θέση της δεν είναι διόλου σίγουρο πως θα περάσει από το Κογκρέσο.

Δύο είναι τα θέματα που προκύπτουν. Το ένα είναι η κόπωση της Ρωσίας. Ο Πούτιν δεν έχει την πολυτέλεια να συμπεριφερθεί όπως ο Στάλιν απέναντι στον Χίτλερ, που τον άφησε να πνιγεί στον Ρωσικό χειμώνα, όπως την είχε πάθει και ο Ναπολέων. Οπότε, αν δεν υπάρξει ανακωχή, ο πειρασμός της χρήσης των πυρηνικών θα είναι μεγάλος. Κι ας μην παραβλέπεται το ιστορικό γεγονός ότι οι δικτάτορες πάντα κάνουν αυτό που λένε.

Το δεύτερο είναι η θέση της Ευρώπης. Αν ο πόλεμος συνεχιστεί η απειλή της πυρηνικής καταστροφής στα σύνορα της Ευρώπης θα είναι ορατή. Αν σταματήσει με την παράδοση Ουκρανικών εδαφών στην Ρωσία, το δόγμα της αλλαγής των συνόρων με την βία θα έχει επιζήσει με επιτυχία – οπότε θα υπάρξουν πρόθυμοι αντιγραφείς του. Αν συνεχιστεί χωρίς τις ΗΠΑ, η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει κρίση ταυτότητας – ταυτότητας γεωπολιτικής, ταυτότητας πολιτισμικής.

Η σημερινή ηγεσία της δεν είναι προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τόσο θεμελιώδη θέματα. Η πιθανότητα είναι πως άσχετα με την τελική έκβαση του πολέμου στα σύνορα της, η Ευρώπη θα περάσει σε φάση υπαρξιακής κρίσης. Και δεν υπάρχει τίποτα το νομοτελειακό ως προς τις εξελίξεις. Το αποτελέσματά είναι άδηλο.

Διαβάστε επίσης

ΦΠΑ και γραφειοκρατία δύο θηλειές στον λαιμό της κυβέρνησης