Ο Μακιαβέλι, ο Κέννεντυ και ο Νίξον

Είναι εύκολο να κριτικάρει κανείς τα πολιτικά δρώμενα. Πολύ δε περισσότερο, τους πολιτικούς. Φυσικά, πρέπει να αναλογιστούμε ότι η διακυβέρνηση ενός κράτους, απαιτεί ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Γνώση, ψυχή, αντοχές, αυτοπεποίθηση, εμπειρία και πειθώ.

Ο μέσος πολίτης επιθυμεί να ηγείται της χώρας κάποιος με τον οποίον να μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά. 

Ο Μακιαβέλι, στον «Ηγεμόνα» που αποτελεί καίριο εγχειρίδιο πολιτικής συμπεριφοράς, 500 χρόνια μετά την έκδοσή του, συστήνει στον ομώνυμο χαρακτήρα να μην διαφέρει από τον λαό, αλλά να μοιράζεται κοινά χαρακτηριστικά.  Εν ολίγοις, να είναι οικείος.

Εξ ου και η γλώσσα, η αμφίεση, η συμπεριφορά και η κοσμοθεωρία που υιοθετούν οι εκάστοτε φερέλπιδες πολιτικοί αρχηγοί.

Είναι αξιοσημείωτο πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, αρκείται σε αυτά τα χαρακτηριστικά. Η εικόνα σε υπερβάλλοντα βαθμό καθορίζει το εκλογικό αποτέλεσμα.

Αξίζει να αναφέρω τα αποτελέσματα μιας έρευνας στο πλαίσιο της πρώτης πολιτικής «τηλεμαχίας» της νεότερης Ιστορίας, που πραγματοποιήθηκε μεταξύ Κέννεντυ και Νίξον, το 1961.

Ο Τζων Κέννεντυ θεωρήθηκε ο θριαμβευτής της «τηλεμαχίας» με σημαντική διαφορά από τον Ρεπουμπλικάνο Ρίτσαρντ Νίξον. 

Πράγματι, η εικόνα των δυο υποψηφίων ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. Από τη μία, ο Κέννεντυ ήταν εντυπωσιακός, φωτογενής, ετοιμόλογος, αποφασιστικός. 

Ο Νίξον ωχριούσε. Φαινόταν κουρασμένος, διστακτικός και λόγω έντονης εφίδρωσης κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης, έδινε την εντύπωση στους τηλεθεατές ότι δεν γνώριζε εις βάθος τα θέματα καθώς επίσης, ότι δεν ήταν ειλικρινής.

Μια εταιρία ερευνών την επόμενη ημέρα, απομόνωσε τοποθετήσεις των υποψηφίων και τις υπέβαλε προς συζήτηση σε δείγμα ψηφοφόρων, χωρίς να προσδιορίζει ονομαστικά την ταυτότητα των  δηλώσεων. 

Ως πιο λογικές αναδείχθηκαν με σημαντική διαφορά, οι τοποθετήσεις του Νίξον!

Παρόλα αυτά όμως, ο Κέννεντυ κέρδισε τις Εκλογές.

Εν κατακλείδι λοιπόν, η εικόνα υπερτερεί της ουσίας, οι εντυπώσεις, της λογικής! Ως εκ τούτου, δεν είναι λίγες οι φορές που το εκλογικό σώμα παρασύρεται και εκλέγει ακατάλληλους στην πιο νευραλγική θέση του κράτους.

Σε δύσκολους καιρούς όμως, μόνο η ψήφος βάσει της Λογικής και ουχί του Συναισθήματος  εξασφαλίζει την εξέλιξη του κράτους.