Ο Χρήστος Σταϊκούρας και η λύση του διλήμματος Τόμσεν για τα φορολογικά έσοδα

Η χθεσινή ανακοίνωση στη Βουλή από τον Χρήστο Σταϊκούρα ότι η μεσοσταθμική μείωση 22% στον ΕΝΦΙΑ έφερε αύξηση πέντε ποσοστιαίων μονάδων στην εισπραξιμότητά του, έλυσε ένα πρόβλημα δέκα χρόνων με την τρόικα των Μνημονίων.

Ο Πολ Τόμσεν δεν ασχολείται πια με εμάς – και αυτό μάλλον δεν είναι για κακό. Όμως, καλό θα ήταν να πληροφορηθεί ότι όλα όσα υποστήριζε ως εκπρόσωπος των δανειστών, αποδείχθηκαν λάθος: Για άλλη μία φορά αποδείχθηκε ότι η μείωση των φορολογικών συντελεστών μπορεί να ανεβάσει τα συνολικά φορολογικά έσοδα.

Όπως είναι γνωστό, η τρόικα είχε αποδεχθεί επί Σαμαρά – με βαριά καρδιά και με χίλιους αστερίσκους – μόνον την μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, την οποία μάλιστα έσπευσε να πάρει πίσω επί ΣΥΡΙΖΑ. Σε συνδυασμό, δε, με την πηγαία τάση των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να υπερφορολογούν την μεσαία τάξη, έφερε την Ελλάδα της κρίσης να φορολογείται όπως μία ευημερούσα σκανδιναβική χώρα.

Η κυβέρνηση είδε πρώτη την εξέλιξη αυτή, που συνδυάζεται μάλιστα με μία «έκρηξη» στην οικοδομή, που ήταν στην κατάψυξη όλα τα χρόνια των Μνημονίων, κάτι που προοιωνίζεται ακόμα μεγαλύτερα φορολογικά έσοδα στο μέλλον. Έτσι, το παράθυρο που έχει ανοίξει δημοσίως εδώ και καιρό για περαιτέρω μείωση του ΕΝΦΙΑ, ενδέχεται να μεγαλώσει σύντομα και να γίνει …πόρτα. Και ενδεχομένως – αναλόγως των συντελεστών που θα επιλεγούν – θα μπορούσε να φέρει και ακόμα μεγαλύτερα έσοδα, μιας και όλο και περισσότεροι θα έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν…

Ωστόσο, η κυβέρνηση δεν μένει εκεί. Η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης ήταν τέτοια μέσα στα χρόνια της κρίσης, που οι δυνατότητες ελάφρυνσης φαντάζουν πολύ μεγάλες. Δεν αποκλείεται λοιπόν, μέσα στο αμέσως προσεχές διάστημα, να υπάρξει μία ανακοίνωση για νέες φορολογικές περικοπές, που
θα στοχεύουν αποκλειστικά στη μεσαία τάξη.

Εφόσον, μάλιστα, οι φορολογικές περικοπές περάσουν στην ανάπτυξη, τότε είναι πολύ πιθανό να μπει η χώρα πολύ σύντομα σε έναν κύκλο αυτοτροφοδοτούμενης μεγέθυνσης, που θα μειώσει το δημόσιο χρέος ως προς το ΑΕΠ, αλλά θα φέρει και αύξηση της απασχόλησης, άρα και αύξηση της ζήτησης, που θα συνεχίζει να ανεβάζει το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν: ίσως να ήλθε η ώρα της οικονομίας – ελατηρίου, το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας υπολόγιζε ότι θα εκτινασσόταν έναν χρόνο νωρίτερα…

Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα: οι συνεχείς προαναγγελίες ερευνών στην ανατολική Μεσόγειο – κοντά στο ανατολικό άκρο της Κρήτης, για να μην ξεχνιόμαστε – από τον πρόεδρο Ερντογάν, προφανώς δημιουργούν ένα κλίμα αναστάτωσης, τη στιγμή που η χώρα επιχειρεί να ξαναβρεί το κουβάρι της κανονικότητας.
Υπάρχει μία περικοπή από την ομιλία του Νίκου Δένδια στην Βουλή, η οποία δεν πέρασε ούτε στα ψιλά: Εκεί λοιπόν, ο υπουργός Εξωτερικών, όταν προκλήθηκε από τον Νεκτάριο Σαντορινιό του ΣΥΡΙΖΑ, αρνήθηκε να μιλήσει δημόσια, τόσο για τις κινήσεις της ελληνικής πλευράς ως προς τις πρόσθετες κυρώσεις στην Τουρκία, όσο και για τις συμμαχίες που έχουν γίνει – όχι μόνον σε διπλωματικό επίπεδο.

Είναι αυτό ενθαρρυντικό; Προφανώς, όπως είναι γνωστό, στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται, όπως και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται: Και στα αμυντικά, είμαστε στο «γίνονται και δεν λέγονται»…