Ο αέρας της εξουσίας φυσάει προς τον ΣΥΡΙΖΑ (τον οσμίζεται όπως την μπριζόλα της Τσικνοπέμπτης…)

O ΣΥΡΙΖΑ απλά διαμαρτύρεται. Λέει ψέματα. Στηρίζει κάθε τι το οπισθοδρομικό.

Αυτήν την εποχή έχουν σκάσει χαμόγελα στα ξεραμένα χείλη της νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουν επιστρέψει οι ένδοξες ημέρες του 2012-2014.

Ο λαός είναι κουρασμένος από την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας.

Βλέπει τους παιδεραστές να προσπαθούν να γλυτώσουν γιατί έχουν «πλάτες».

Η αστυνομική βία έχει επιστρέψει στους δρόμους και στις πλατείες.

Το σκληρό πρόσωπο της Δεξιάς αρνείται την στοιχειώδη ανθρωπιά στον ταλαίπωρο Κουφοντίνα. Οι αστοί κρύβονται – φοβούνται τις δικαιολογημένες επιθέσεις των αντιεξουσιαστών.

Το κράτος της καταστολής είναι σε πλήρη ανάπτυξη. Η αγανάκτηση πλημμυρίζει τον λαό.

Ο Μητσοτάκης είναι στα τελευταία του.

Η πτώση της Νέας Δημοκρατίας είναι προ των πυλών. Ο αέρας της εξουσίας φυσάει προς το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ – τον οσμίζεται  όπως την μπριζόλα της Τσικνοπέμπτης.

Η ιστορία διδάσκεται διότι δίνει βάθος και προοπτική στα γεγονότα και στην σκέψη. Η ιστορία παραδίδει μαθήματα. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, όμως. Ίσως, μόνο ως τερατώδης φάρσα.

Για κοντά δύο χρόνια τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να αρθρώσει έναν πλήρη, συγκροτημένο και, το πιο σημαντικό, πιστικό λόγο. Είχε έρθει στην εξουσία με την Ελλάδα ρημαγμένη και το ψέμα στα χείλη. Η ψήφος που πήρε ήταν ψήφος απελπισίας—κι αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη της δεξιάς: δεν κατανόησε τον πόνο του λαού, δεν συνειδητοποίησε το βάθος του προσωπικού και οικογενειακού αδιέξοδου που βίωνε μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Στην ουσία το 2015, η δεξιά παρέδωσε την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ. Και πάλι, το κόμμα του 3% δεν τα κατάφερε.

Χρειάστηκε το έκτρωμα της συγκυβέρνησης με τον Πάνο Καμμένο για να πάρει την κυβέρνηση στα χέρια του.

Διαχειρίστηκε το κράτος εφαρμόζοντας με απαράμιλλη συνέπεια όλα όσα είχε αποκηρύξει. Επειδή τα ψέματα ήταν πολλά και χονδρά και η διαχείριση κάκιστη έχασε τις εκλογές.

Από τη ιστορία του δεν έμαθε τίποτα.

Είναι τέτοιες οι ιδεολογικές αγκυλώσεις του, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι θα κερδίσει ξανά εκλογές όχι επειδή θα έχει λόγο και πρόγραμμα αλλά επειδή θα αποτύχει ο Μητσοτάκης.

Αυτήν την πολιτική γνωρίζει, σ’ αυτήν επιστρέφει, σ’ αυτήν προσβλέπει.

Αλλά η ιστορία δεν θα επαναληφθεί –ούτε ως φάρσα. Η ιστορία θα κάνει φάρσα στον ΣΥΡΙΖΑ του 2021, στέλνοντας τον αδιάβαστο.

Γιατί το πρόβλημα του Έλληνα σήμερα δεν είναι ο Λιγνάδης,  η Νέα Σμύρνη, η Ικαρία, το DaCapo, ούτε καν τα καμώματα ενός ψυχρού δολοφόνου 11 ανθρώπων.

Δεν είναι ούτε τα συνεχή επικοινωνιακά λάθη της κυβέρνησης, ούτε τα αναπόφευκτα στραβοπατήματα κάποιων υπουργών.

Το τρίτο κύμα της πανδημίας ανησυχεί την Ελλάδα.

Η ψηφιακή εποχή με το 5G και την τεχνητή νοημοσύνη ανησυχεί την Ελλάδα.

Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, τα προβλήματα που φέρνει η κλιματική αλλαγή, το φάσμα της ανεργίας, η ακρότητα της Τουρκίας ανησυχούν την Ελλάδα.

Η αδυναμία της κυβέρνησης να επιβληθεί στους δεινόσαυρους της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, τα τελευταία προπύργια του σκοταδισμού και της ήσσονος προσπάθειας ανησυχούν την Ελλάδα.

Γι’ αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ είτε δεν έχει τίποτα να πει, είτε καταφεύγει σε κοινοτυπίες.

Για όλα τα άλλα απλά διαμαρτύρεται. Λέει ψέματα. Στηρίζει κάθε τι το οπισθοδρομικό.

Και κάθε τόσο μας θυμίζει– ας είναι καλά ο Πολλάκης (που θα κόψει κ…) ο Δρίτσας (που βλέπει της 17Ν ως λαϊκό όργανο κατά της δεξιάς) ο Τζανακόπουλος (ως μόνιμα θυμωμένος εισαγγελέας), ο Μπαλάφας  (με τις μπαρούφες) και πολλοί ακόμη –ποιο είναι και τι έπραξε το κόμμα είτε ως κυβέρνηση είτε ως αξιωματική αντιπολίτευση

Να είναι καλά οι άνθρωποι. Να τους σκεπάσουμε μήπως κρυώσουν. Κι αν γίνεται ας κάνουν γρήγορα τα εμβόλια μπας και χάσουμε κανένα στον κορωνοϊό.