Νίκος Ανδρουλάκης: Η ματαιοδοξία και η σύγχρονη Ιωάννα της Λωρραίνης

Διαβάζω περισπούδαστες πολιτικές αναλύσεις για τις σχέσεις που διαμορφώνονται ανάμεσα στα τρία πρώτα κόμματα του πολιτικού σκηνικού μετά την ιστορία του λεγόμενου QatarGate – που αμυδρά είναι αλήθεια διαφαίνεται και η πιθανότητα τελικά να αποκτήσει άλλο όνομα – και αναρωτιέμαι αν πάσχω από πολιτική αφέλεια.

Εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι το κεντρικό δίλημμα παραμένει αυτό που με απλότητα έθεσε ο πρωθυπουργός «Μητσοτάκης ή Τσίπρας;»

Στο δίπτυχο αυτό επιχειρεί απελπισμένα και με τεράστια ματαιοδοξία να εισέλθει ο Ανδρουλάκης.

Είναι βέβαια, πως το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να καεί στην πυρά, ως μία σύγχρονη Ιωάννα της Λωρραίνης.

Στον μαραθώνιο για τις εκλογές ο  ΣΥΡΙΖΑ αναπόφευκτα ακολουθεί τον δρόμο που γνωρίζει καλά, που είναι στο DNA του: την άρνηση ως θέση, το ψέμα ως ενίσχυση, τον οπορτουνισμό ως τακτική. Με ευκολία, έτσι, υπέκλεψε το θέμα των υποκλοπών από τον Ανδρουλάκη και τώρα κυριολεκτικά τον σέρνει πίσω του, υποχρεώνοντας τον διαρκώς να προσπαθεί να δώσει νέες διαστάσεις στην ιστορία – όπως π.χ. ότι θα καταφύγει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ στο σκάνδαλο QatarGate πρόσφερε νέα ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να διεμβολίσει—όπως το εκτίμησε – και το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Διότι, ο κ. Ανδρουλάκης έμμεσα αλλά σαφέστατα ξεκαθάρισέ την πολιτική του θέση: Η Ν.Δ. πρέπει να πάει στην αντιπολίτευση. Σε τι αποβλέπει, λοιπόν;

Μία πιθανότητα είναι να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, οπότε με την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να σχηματίσει κυβέρνηση. Μία δεύτερη, να είναι η Ν.Δ. πρώτο κόμμα αλλά με πολύ μικρή διαφορά, ώστε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να παίξει και πάλι τον ρόλο του.

Από εκεί και πέρα τα ρεαλιστικά σενάρια εξαντλούνται – τουλάχιστον προς το παρόν.

Ο Ανδρουλάκης έχει επανειλημμένα εκφραστεί απαξιωτικά για τον Μητσοτάκη. Στην πολιτική, το να αφήνεις την προσωπική σου εμπάθεια να καθορίζει την στρατηγική του κόμματός σου, αποτελεί τραγικό λάθος. Δείχνει προσωπική ανωριμότητα, πολιτική αφέλεια και έλλειψη κοινωνικού ρεαλισμού.

Ουσιαστικά, ο Ανδρουλάκης προειδοποίησε πως επιδιώκει να συγκυβερνήσει με τον Τσίπρα. Αν είχε ιστορική μνήμη, όχι πολύ πίσω χρονικά, μάλλον πρόσφατη, θα συνειδητοποιούσε πως έτσι πηγαίνει ως πρόβατο στην σφαγή. Οι εξελίξεις ΑΝΕΛ- Καμμένου του διαφεύγουν άραγε;

Ή διακατέχεται από τέτοια έπαρση που πιστεύει ότι μπορεί να υπαγορεύσει στον Τσίπρα και στο «Όλο ΣΥΡΙΖΑ» τους όρους της συμμαχίας;

Εκτός κι αν, επιπλέον, θεωρεί ότι σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με πρωθυπουργό Τσίπρα η τήρηση των όρων της συμμαχίας είναι εγγυημένη;

Με την στάση του, ο Ανδρουλάκης έχει καταφέρει να διχάσει το κόμμα του. Μπορεί ο διχασμός να μην φανεί τώρα. Είναι, βέβαιο, όμως, πως θα ασκηθεί στην κάλπη. Αυτό που δεν έχει συνειδητοποιήσει είναι ότι στους μεν υποστηρικτές του έχει βάλει ένα δίλημμα, στους αντιπάλους του έχει ανοίξει τον δρόμο.

Όσοι από το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν θέλουν με κανένα τρόπο να δουν την επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία απλά θα ψηφίσουν Ν.Δ. – ο Ανδρουλάκης το κατέστησε σαφές ότι θέλει την Ν.Δ. στην αντιπολίτευση – οπότε γνωρίζουν ότι αν ψηφίσουν το κόμμα του αυτή η προοπτική επαυξάνεται.

Όσοι, οπαδοί του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θέλουν να δουν την συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ θα έχουν ένα δίλημμα: ποιόν να ψηφίσουν; Το κόμμα του ή τον ΣΥΡΙΖΑ; Γνωρίζοντας ότι αρκετοί «δικοί τους» θα πάνε στη Ν.Δ., η ψήφος τους στο κόμμα τους κινδυνεύει να πάει χαμένη—διότι με την διάσπαση θα έχει χάσει το εκλογικό βάρος ώστε να διαπραγματευτεί με την αξιωματική αντιπολίτευση.

Πολύ απλά, με τις επιλογές του, ο Ανδρουλάκης οδηγεί το κόμμα του πίσω στα επίπεδα που γνώρισε επί Φώφης Γεννηματά.

Ένας πολιτικά ώριμος ηγέτης θα είχε επικεντρωθεί στην προβολή του προγράμματος του κόμματος (που ο Ανδρουλάκης έθαψε), θα είχε αποφύγει τις προσωπικές αντιπαραθέσεις (όπου ο Ανδρουλάκης μεγαλούργησε) και θα είχε κρατήσει τα χαρτιά του κλειστά ως προς τις προθέσεις του για να μην διχάσει τους οπαδούς του (που ο Ανδρουλάκης πέτυχε και να μιλήσει και να διχάσει).

Γι’ αυτό τον αναμένει είτε η πυρά των εκλογών είτε η πυρά του ΣΥΡΙΖΑ.

Διαβάστε επίσης:

Κώστας Τσιάρας: H περίεργη και ύποπτη σιωπή ενός υπουργού

Γιατί διασκεδάζω, όταν διαβάζω για επική μάχη στην Βουλή Μητσοτάκη -Τσίπρα