Η Πειραιώς, ο Μιχάλης Σάλλας και το καλό κρασί

** Πήγα χθες στην πρεμιέρα του Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη, «Ο Θεός της σφαγής», στο θέατρο Αθηνών. Ήταν οι συνήθεις ύποπτοι των θεατρικών κοσμικών αλλά δεν παρέστη κανένας πολιτικός. Παλαιά, επί Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ στις πρεμιέρες βλέπαμε όλο και κάποιον υπουργό, κάποιον βουλευτή έστω κάποιον σύμβουλο του κυβερνώντος κόμματος. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήταν πανταχού παρών, ο Σπύρος Βούγιας πρώτος στα θεατρικά, ο Κώστας Σημίτης στα αστικά θεάματα, ο Κώστας Τασούλας στα μουσικά. Ακόμη και ο Γιώργος Βουλγαράκης περνούσε μπροστά από τις κάμερες των κοσμικών. Δεν έχω πάει σε πρεμιέρα τέτοιου βεληνεκούς και να μην υπάρχει ούτε ένας πολιτικός.

** Υποθέτω ότι ακόμη και οι συριζαίοι αγαπούν τις τέχνες αλλά αποφεύγουν τα μέρη που έχουν αστική αύρα. Ο Μαρκουλάκης παίζει στην οδό Βουκουρέστιου, ανάμεσα σε κοσμηματοπωλεία, απέναντι από το Zonar’s, διαγωνίως αντικρυστά από το κατάστημα Hermes. Το κυβερνών κόμμα προτιμά την αισθητική «μπαγλαμαδάκι» και τη σκοτεινιά της οδού Καλλιδρομίου. Εκεί πηγαίνει ο Πάνος Σκουρλέτης, παρά τις αποδοκιμασίες που ακούει από τους προστάτες της αυτονομίας των Εξαρχείων.

** Μιλώντας λοιπόν πρεμιέρες να πω ότι καταγράφηκε η παρουσία της Νάντιας Βαλαβάνη στο ΔΗΠΕΘΕ της Πάτρας. Ο καλλιτεχνικός διευθυντής είναι ο Κώστας Καζάκος και τούτο από μόνο του έχει πολιτικές συνδηλώσεις. Οι πρώην κομμουνιστές έχουν τους δικούς τους κώδικες και οι αστοί έχουν τους δικούς τους. Μην τα μπλέξουμε διαπιστώνοντας ότι οι δυο κοινωνικοί κύκλοι τέμνονται τρελά.

** Τώρα που λέμε για κύκλους που τέμνονται, να πω τι με εντυπωσίασε  χθες. Μετά την πρεμιέρα κατευθύνθηκα με την κυρία που συνόδευα στη στοά Σπυρομήλιου. Η συνοδός μου (κατά 30 χρόνια νεότερη παρακαλώ) με ενημέρωσε ότι τα εκεί κέντρα διασκέδασης ανήκουν στην τράπεζα Πειραιώς. Διαβάζω λοιπόν τη δήλωση του Μιχάλη Σάλλα περί ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και επανεκκίνησης της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και καταλαβαίνω το εξής: σύντομα θα βελτιωθεί η λίστα κρασιών στο City Bistro. Η ανάπτυξη πάντα καταλήγει σε καλό κρασί.

** Η συνοδός μου συχνάζει εκεί στη στοά Σπυρομήλιου με την ελπίδα να διασταυρωθεί ξανά με τους ευειδείς της πολιτικής. Δεν έδειξα καμία ζήλια όσο εκείνη μου μιλούσε για αυτόν τον μονίμως γελαστό Βασίλη Κικίλια της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος έτρωγε σε διπλανό τραπέζι από τον νεαρό Παύλο Χρηστίδη του ΠΑΣΟΚ. Το συμπέρασμα είναι ότι τα στελέχη των κομμάτων που περιέκοψαν συντάξεις, τη δική μου σύνταξη δηλαδή, συχνάζουν πρώτοι από όλους στα ακριβά στέκια αυτής της πόλης.

** Επέστρεψα στο σπίτι λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Ευτυχής, πλήρης αλλά μόνος. Δεν θα παραδεχτώ ποτέ ότι είμαι ένας παροπλισμένος ηλικιωμένος. Προτιμώ να πιστεύω ότι αφήνω στις κυρίες την πρωτοβουλία.