Η κοινωνία απέναντι στο βαθύ κράτος

Τι είναι το βαθύ κράτος; Είναι μία ομάδα ατόμων που επιδέξια, και κατά κανόνα καταχρηστικά, χρησιμοποιούν μηχανισμούς που τους επιτρέπουν να κάνουν ότι θέλουν—και μάλιστα ατιμωρητί.

Είναι μέρος του κοινωνικού συνόλου, αλλά αποτελούν σαφή μειοψηφία – γι’ αυτό και δεν υπάρχει αντινομία στον τίτλο της στήλης. Αντίθετα, στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι πράξεις αυτές είναι καθαρά ιδιοτελείς και στρέφονται κατά της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Πρόσφατα το βαθύ κράτος έδειξε τα δόντια του. Το παράδειγμα είναι σαφές: υπάλληλος στην βιβλιοθήκη του ΕΚΠΑ πολύ απλά εισέρχεται σε χώρο που ήταν(;) φυλαγμένος και με το έτσι θέλω κατεβάζει τον διακόπτη του server ώστε να εμποδίσει την διενέργεια των φοιτητικών εξετάσεων διαδικτυακά. Ως δημόσιος υπάλληλος είναι μέλος του συνδικαλιστικού του οργάνου—της ΑΔΕΔΥ.

Εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ, είναι κάποιος δάσκαλος (δημοτικού ίσως) που μάλλον δεν διδάσκει αλλά ασχολείται με τα συνδικαλιστικά του καθήκοντα. Βρίσκεται εκεί, αλλά για ποιόν λόγο; Εικάζω επειδή είχε ήδη αποφασιστεί η παράνομη πράξη της διακοπής της λειτουργίας του server – οπότε η ΑΔΕΔΥ ήταν εκεί για να προσφέρει …κάλυψη. Δηλαδή, να μην υπάρξουν επιπτώσεις για την σχεδιαζόμενη παρανομία.

Περίπου 800 φοιτητές, σύμφωνα με τις πληροφορίες δεν γνώριζαν επί μία ώρα τι συνέβαινε: Είχε πέσει το διαδίκτυο; Είχε χαλάσει ο δικός τους υπολογιστής; Υπήρχε αναβολή; Μέσα στο μπάχαλο αυτό, εμφανίζεται ο εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ με θράσος να λέγει «έ, και τι έγινε που καθυστέρησαν οι εξετάσεις μία ώρα;»

Εκτός από το γεγονός ότι οι εξετάσεις δεν καθυστέρησαν – διότι δεν έγιναν, η απόλυτη έλλειψη ενσυναίσθησης θα όφειλε αυτόματα να τον αποκλείσει δια βίου από το επάγγελμα του δασκάλου – περίτρανα απέδειξε πως είναι απόλυτα ακατάλληλος. Είναι σίγουρο, όμως, πως δεν θα υποστεί καμία απολύτως συνέπεια – ούτε για τις πράξεις του,  για τα ψέματα που είπε, ούτε για τα πολύ χειρότερα λόγια που εκστόμισε.

Ο εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ και ο υπάλληλος της βιβλιοθήκης συνοψίζουν την πεμπτουσία του βαθύ κράτους. Ο συνδικαλιστής και ο άσχετος που αποφασίζουν διότι θεωρούν όχι πως έχουν δίκαιο αλλά πως έχουν το δικαίωμα; Από που το αντλούν; Από το πιστεύω τους. Αν ήταν ανιδιοτελές θα υπήρχε κάποια –πολύ μικρή—ανοχή για τους εμμονικούς. Στην φαντασία τους, όμως, τα συμφέροντά τους θα θιγούν από τα ιδιωτικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, οπότε οι πράξεις τους είναι καθαρά ιδιοτελείς. Και εμπλέκονται όπου θέλουν, και κάνουν ότι θέλουν.

Απέναντι στο βαθύ κράτος, το επίσημο κράτος εμφανίζεται ανήμπορο. Το υπουργείο δεν έχει δικαίωμα να επέμβει στην αυτοδιοίκηση του πανεπιστημίου. Το πανεπιστήμιο  διέταξε ΕΔΕ – οπότε ο καγχασμός είναι σχεδόν καθολικός—είναι πασίγνωστο που καταλήγουν. Η αργία στην οποία ετέθη ο υπάλληλος επέφερε ήδη την διαμαρτυρία της ΑΔΕΔΥ—είναι σίγουρο πως θα ανακληθεί.

Δεν γνωρίζω αν η παράνομη πράξη καλύπτεται από αυτεπάγγελτη δίωξη – αν δηλαδή η δικαιοσύνη έχει λόγο και δικαίωμα να παρέμβει. Τυπικά, φαντάζομαι ότι εφόσον δεν υπάρξει επίσημη καταγγελία από το ΕΚΠΑ δεν θα γίνει τίποτα. Και το πανεπιστήμιο φρόντισε άμεσα να απομονώσει το θέμα με την δήθεν ΕΔΕ.

Τούτες τις ημέρες το βαθύ κράτος έχει κάνει αισθητή την εμφάνιση του – στις παραφυάδες του με βόμβες. Δεν είναι τυχαίο. Θέλει να σταματήσει την εκσυγχρονιστική πορεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη με κάθε θυσία—διότι βλέπει ότι αυτή η κυβέρνηση το εννοεί. Άθελος κομπάρσος η αντιπολίτευση με την έλλειψη οργάνωσης, την ιδεολογική σύγχυσή της, την αδυναμία να αρθρώσει συγκροτημένο αντιπολιτευτικό λόγο, την έλλειψη ιδεών και φαντασίας.

Για την κυβέρνηση ο μεγαλύτερος και καλύτερος σύμμαχος είναι η ίδια η κοινωνία – υπό μία βασική προϋπόθεση: ότι θα καταφέρει επιτέλους να επιβάλει την ισονομία στην διοίκηση και ιδιαίτερα στην οικονομία.

Διαβάστε επίσης

Η θρασύτητα που περνιέται για εξυπνάδα, η άγνοια που καλύπτεται με αποφθέγματα