Αντώνης Κεφαλάς
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Οδεύοντας προς την ραστώνη των Χριστουγέννων, οι πολίτες αγωνιούν για τον πληθωρισμό, οι τεχνοκράτες εξακολουθούν να διακατέχονται από τον φόβο της δημοσιονομικής εκτροπής, η αντιπολίτευση ζει το δικό της όνειρο και η κυβέρνηση προσπαθεί να περιορίσει τις οικονομικές επιπτώσεις των αλλεπάλληλων κρίσεων.
Η χρονιά πλησιάζει προς το τέλος της με την Ρωσία να διεξάγει χωρίς αιδώ εγκλήματα πολέμου, την Κίνα να επιδεικνύει με αυξανόμενη ένταση της στρατιωτική της ισχύ, τις ΗΠΑ να έχουν ξεκινήσει μία νέα κούρσα εξοπλισμών, την Αγγλία να αναζητά ρόλο και την Ε.Ε. να έχει πνιγεί στην ανικανότητά της να σχεδιάσει μία συνεκτική ενεργειακή πολιτική.
Το 2023 έρχεται με τους χειρότερους οιωνούς και η κυβέρνηση ορθά δείχνει πως δεν εφησυχάζει, μολονότι οι οικονομικές εξελίξεις την δικαιώνουν.
Η εξ’ απαλών ονύχων σύγκρουση του Χρήστου Σταϊκούρα με τις τράπεζες αναδεικνύει το κοινωνικό πρόσωπο της Ν.Δ., καθώς με σταθερότητα επιχειρεί να μετριάσει τις αρνητικές επιπτώσεις της αύξησης των επιτοκίων στα ευάλωτα νοικοκυριά.
Η στάση των τραπεζών δεν τις τιμά. Οι όροι που προτείνουν αφορούν ένα πολύ μικρό μέρος των δανείων – σε αριθμό και σε αξία—και αφήνουν εκτός της μεγάλη πλειοψηφία όσων έχουν ξαφνικά βρεθεί στο περιθώριο.
Αν οι τραπεζίτες θέλουν να είναι πειστικοί, ας δημοσιεύσουν πόσα δάνεια έχουν δώσει σε νοικοκυριά κάθε μορφής με εισόδημα κάτω από το μέγιστο των 20.000 ευρώ και τι ποσοστό αντιπροσωπεύουν αυτά στο σύνολο των δανείων τους.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως δεν θέλουν να εγγράψουν πρόσθετες προβλέψεις, καθώς αυτό θα αλλάξει την σχέση των αποθεμάτων πάσης μορφής προς τις υποχρεώσεις τους και μάλλον θα τις οδηγήσει στην αναζήτηση πρόσθετων κεφαλαίων.
Αυτή η διαφωνία ανάμεσα στο υπουργείο και το τραπεζικό σύστημα αναδεικνύει τις τεράστιες αδυναμίες που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τις ελληνικές τράπεζες και, ταυτόχρονα, δικαιολογούν και την εντολή του ΥΠΟΙΚ να μην δώσουν οι τράπεζες μπόνους στα ανώτερα στελέχη τους.
Όπως παρατήρησε μέλος του οικονομικού επιτελείου «μπόνους για πιο πράγμα; Τις απολύσεις προσωπικού και τις πωλήσεις των δανείων;».
Και ο μεν Χρήστος Σταϊκούρας κατέχει το θέμα του και ελέγχει τον τομέα του.
Δεν φαίνεται να ισχύει το ίδιο για τον Κώστα Σκρέκα, αν κρίνει κανείς από τα αποτελέσματα της συνάντησης με τα μέλη του ΣΕΒ.
Η γενική εντύπωση ήταν πως ήρθε τελείως απροετοίμαστος, χωρίς να γνωρίζει σε βάθος τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η βιομηχανία και χωρίς να μπορεί να δώσει την οποιαδήποτε λύση.
Η μόνιμη επωδός «θα το μελετήσουμε» δεν έπεισε κανένα, η δε δικαιολογία για την ανάγκη να ακολουθηθεί ευρωπαϊκή πολιτική, εισέπραξε την απλή ατάκα «ποια ευρωπαϊκή πολιτική;»
Βέβαια, οι διαμαρτυρίες για υπερβολική φορολόγηση των υπερκερδών των εταιρειών ενέργειας, ήταν άτοπες και έδειχναν έλλειμμα κοινωνικής ευαισθησίας. Δυστυχώς, οι δημοσιονομικοί κανόνες ισχύουν και η κυβέρνηση έχει ως πρωταρχική ευθύνη την προστασία του πολίτη που υποφέρει.
Η φορολογία ήταν επιβεβλημένη—ηθικά και οικονομικά.
Εξάλλου, κανείς δεν επέβαλε στις εταιρείες να υποστούν ζημιά. Να αποχωριστούν τα υπερκέρδη τους τους ζητήθηκε.
Οι μεγαλοστομίες ότι ο λαός δεν θέλει την κυβέρνηση διαψεύδεται
Μέσα σ’ αυτό το διαρκώς αρνητικά μεταβαλλόμενο περιβάλλον, η αντιπολίτευση συμπεριφέρεται σας να ζει σε άλλο σύμπαν.
Οι μεγαλοστομίες ότι ο λαός δεν θέλει την κυβέρνηση διαψεύδεται, όμως, από τις δημοσκοπήσεις.
Η αντίσταση του λαού εκτονώνεται σε καθοδηγούμενες από μειοψηφίες απεργίες.
Η απέχθεια της κοινωνίας προς την κυβέρνηση εκδηλώνεται με υποτονικές διαδηλώσεις. Η λαϊκή οργή έχει γίνει πλημμύρα. Μάλλον για τρικυμία στο κρανίο πρόκειται, αν αυτά διαπιστώνουν.
Το «όχι σε όλα» αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αντιπολιτευτικής στρατηγικής.
Το γεγονός ότι ο πολίτης έχει κουραστεί με αυτήν την λογική περνά απαρατήρητο μόνο από τον ΣΥΡΙΖΑ και ένα μέρος του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.
Μία αντιπολίτευση που αυθυποβάλλεται και καταντά να πιστεύει τα λόγια της αρνούμενη να αναγνωρίσει κάθε σημάδι που δείχνει το αντίθετο, είναι μία αντιπολίτευση καταδικασμένη στην μονιμότητα του ρόλου που επέλεξε.
Διαβάστε επίσης
