Η δυσλειτουργική εποχή μας

Όταν, εν μέσω πολέμου, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με τα υπερκέρδη ορισμένων εταιρειών, πόσα είναι, πότε θα φορολογηθούν, θα είναι αναδρομικά, πότε θα ολοκληρωθεί ο έλεγχος και πότε θα επιστραφούν τους πολίτες, τότε αυτή η χώρα θα πρέπει να προβληματίζεται σοβαρά.

Έχω επανειλημμένα αναρωτηθεί, κι έχω διατυπώσει γραπτά το ερώτημα αν η αντιπολίτευση συνειδητοποιεί αυτό που λέμε στην καθημερινή γλώσσα «το που βρισκόμαστε»;

Δυστυχώς, μάλιστα, οφείλω να πω ότι το ερώτημα απευθύνεται και σε ορισμένους βουλευτές του κυβερνόντος κόμματος.

Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι:

• Ο πόλεμος άλλαξε το γεωπολιτικό σκηνικό, με την Κίνα ανερχόμενη, τις ΗΠΑ μαχόμενη, την Ρωσία λειτουργώντας ως αναθεωρητική δύναμη – γεγονός που αφήνει ελάχιστα περιθώρια επιλογής ως προς την συμμετοχή μίας χώρας στα στρατόπεδα;
• Η Ε.Ε. αναζητά τον ρόλο της ως το τέταρτο μπλοκ, ως η τέταρτη υπερδύναμη—γεγονός που σημαίνει αυξημένες δαπάνες για άμυνα και μειωμένη εθνική ανεξαρτησία;
• Αν η Ε.Ε. δεν βρει τον δρόμο της τότε το Σιδηρούν Παραπέτασμα θα αρχίσει να κινείται προς δυσμάς—με ότι αρνητικό αυτό συνεπάγεται για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες;
• Οι μεταναστευτικές ροές θα αυξηθούν – οπότε θα προκύψουν προβλήματα κοινωνικής ενσωμάτωσης, αύξησης δαπανών, συγκρούσεις πολιτισμικές;
• Οι οικονομικοί δεσμοί της παγκοσμιοποίησης θα υποβαθμιστούν – με τον οικονομικό εθνικισμό να εντείνεται;
• Ο πληθωρισμός του πολέμου, της ενέργειας, των μεταλλευμάτων ήρθε για να μείνει; Καμία κυβέρνηση δεν μπορεί είτε να τον ελέγξει είτε να καλύψει την απώλεια της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών και της αύξησης κόστους της παραγωγής;
• Η επισιτική κρίση ήδη διαφαίνεται στον ορίζοντα – οπότε θα πούμε το ψωμί ψωμάκι και θα ψάχνουμε για…μπομπότες;
• Οι κανόνες για ελλείμματα, χρέος και κρατικές επιδοτήσεις δεν έχουν πλέον σχεδόν κανένα νόημα – θα υποχρεωθούν είτε η Ευρώπη ως σύνολο είτε τα μέλη της ξεχωριστά, να αναζητήσουν νέες ευφάνταστες λύσεις χρηματοδότησης και νέους αποτελεσματικούς κανόνες οικονομικής πολιτικής;
• Παρά την παγκόσμια ρευστότητα η αντίληψη για το ρίσκο έχει  αρχίσει να αλλάζει—οπότε θα υπάρξει αύξησης του κόστους χρήματος;
• Οι μεγάλες ανισότητες θα συνδυαστούν με τον επερχόμενο ψηφιακό διχασμό, οπότε η κοινωνική συνοχή θα δοκιμαστεί σκληρά – ακόμη και στο πεζοδρόμιο;
• Ο δικομματισμός – φαινόμενο των περισσότερων φιλελεύθερων δημοκρατιών—θα υποχωρεί σταδιακά, καθώς τα κόμματα θα δυσκολεύονται να βρουν λύσεις, και οι πολίτες θα αναζητούν διαρκώς νέους σωτήρες;
• Ο λαϊκισμός της δεξιάς και ο αυταρχισμός της αριστεράς θα έχουν νέο πεδίο αντιπαράθεσης—με όλους τους ενεχόμενους κινδύνους;

Κατανοώ –και ως παθών—τι σημαίνει αύξηση της τιμής του λίτρου πετρελαίου θέρμανσης κατά 100% μέσα σε τρεις μήνες. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις για να καταλάβει ο πολίτης ότι το διαθέσιμο εισόδημα κατακρημνίζεται. Είναι εύκολη η συνειδητοποίηση πως η ενέργεια υπεισέρχεται σε όλες τις πτυχές της προσωπικής και της επαγγελματικής ζωής μας – στα νοικοκυριά των πόλεων, στις οικογένειες της υπαίθρου, στις μεγάλες και στις μικρές και στις μεσαίες εταιρείες, στην παραγωγή και στις υπηρεσίες.

Κάθε Έλληνας καταλαβαίνει την σημασία της ανακοπής τουριστικών ρευμάτων, της αύξησης των εισαγωγών και της μείωσης των εξαγωγών. Κάθε Έλληνας ζει στο πετσί της καθημερινότητας του το άγχος της πληρωμής λογαριασμών, της προοπτικής να ταβανώσει την πιστωτική του κάρτα, της πιθανότητας να βρεθεί κοκκινισμένος στις τράπεζες και αφερέγγυος στο κράτος.

Για όλους αυτούς του λόγους ο Έλληνας απαιτεί ικανή κυβέρνηση και υπεύθυνη αντιπολίτευση. Ικανή σημαίνει σχέδιο, εφαρμόσιμες λύσεις, αστείρευτη πολιτική βούληση, φυγή προς τα εμπρός. Υπεύθυνη σημαίνει εποικοδομητική κριτική στην τρέχουσα συγκυρία και κατάθεση εφικτών λύσεων.

Φαντάζομαι ότι αυτό παραπάει να το περιμένουμε!

Διαβάστε επίσης

Αυτοεγκλωβισμένοι στον κόσμο μπάχαλο που δημιουργήσαμε