Εναγκαλισμοί με την Ιστορία

Με το σπαθί του

Τυχερή η Νέα Δημοκρατία. Πολύ τυχερή! Όχι γιατί κέρδισε τις εκλογές. Αλλά γιατί έχασε τον Γεωργούλη. Γιατί καμιά φορά το καλό έρχεται και εξ αντιθέτου. Ήταν τότε, παραμονές εκλογών, που όπως ομολόγησε κι ο ίδιος, πήγαινε από κόμμα σε κόμμα ζητώντας δουλειά -για την ακρίβεια μια θέση στα πανάκριβα ευρωψηφοδέλτια- αλλά η Νέα Δημοκρατία δεν τον δέχτηκε. Ούτε που τον ένοιαξε όμως.

Πώς το λέει ο Καβάφης… «…Θ’ απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,/ κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’ εκτιμήσει, / θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό. Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει, / πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό. /Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις. Κι είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη / για το αψήφιστο της εκλογής.»

Ούτω πως ο ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα υποτίθεται, της ριζοσπαστικής Αριστεράς, κέρδισε με το σπαθί του τον Αλέξη Γεωργούλη, αλλά πού να ήξερε ότι θα του βγει μεγαλοκαρχαρίας.

Γιατί ο άνθρωπος, απτόητος. Βάλτε τώρα που γυρίζει! Φέτος είναι το «Your Face Sounds Familiar» -όπου μπορεί ωραιότατα να εμφανιστεί και ο ίδιος ντυμένος ευρωβουλευτής- του χρόνου ένα άλλο ριάλιτι της τηλεόρασης και πάει λέγοντας.

Διότι η τύχη δεν σου ανοίγει συνέχεια τις πόρτες. Κι οι ψηφοφόροι, για πόσον καιρό θα παραμένουν τυφλοί. Πρέπει λοιπόν, να προνοείς οικονομικώς. Διαφορετικά «Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί / να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. / Μετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν».

Κόλακες

Αν δεν διανοήθηκε ποτέ Έλληνας επιστήμονας να πάρει μέρος σε ξένο συνέδριο, στην Αγγλία για παράδειγμα, και να μιλήσει ελληνικά, γιατί οι ξένοι, αρχαιολόγοι συγκεκριμένα, που βρίσκονται στην Ελλάδα για να μελετήσουν τον ελληνικό πολιτισμό δυσκολεύονται, ακόμη και μια λέξη να πουν ελληνική;

Και γιατί, ακόμη χειρότερο, ούτε οι Έλληνες συνάδελφοί τους μιλάνε στη γλώσσα τους; Δεν υπήρχε περίπτωση, λένε οι παλαιότεροι, να ερχόταν στο παρελθόν ένας ξένος επιστήμονας, χωρίς γνώση της ελληνικής. Όχι για να κολακεύσει τους αυτόχθονες, αλλά για να κάνει απλώς τη δουλειά του. Μια ιστορία με τεράστιες διαστάσεις στα πανεπιστήμια και στις ξένες αρχαιολογικές σχολές είναι αυτή, και ας μην είναι γνωστή στο ευρύ κοινό.

Η σημείωση όμως «Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στα αγγλικά» κοντεύει πλέον να γίνει καθεστώς. Κι είναι να απορεί κανείς, πώς γίνεται αποδεκτό αυτό, χώρια βέβαια, που δημιουργεί ερωτηματικά ως προς την ποιότητα του παραγόμενου έργου όλων αυτών…

Η πολυγλωσσία των Ελλήνων, ταλέντο αφ’ ενός, ανάγκη αφ’ ετέρου, λόγω της μικρής έως ανύπαρκτης εξάπλωσης της ελληνικής γλώσσας συνιστά σίγουρα ένα προσόν. Το πρόβλημα όμως αρχίζει από τη στιγμή, που τείνει να γίνει έως και δουλοπρέπεια…

Εναγκαλισμοί

Ποια σχέση έχει ο Σωκράτης με τον Κομφούκιο; Ήταν και οι δύο φιλόσοφοι, είναι η απάντηση. Και ποια σχέση έχει η Ελληνική Επανάσταση του 1821 με την ίδρυση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας; Καμία απάντηση.

Το 2021 όμως θα εορτασθούν όλα μαζί! Διότι, επαναστάσεις σου λέει, είναι και οι δύο! 200 χρόνια η μία, 100 η άλλη, άρα… πάσα επανάσταση δεκτή! (Κομφούκιος και Σωκράτης δεν έχουν επέτειο, αλλά κάπου κολλάνε κι αυτοί).

Από την άλλη, το γεγονός ότι ο Κομμουνισμός κυνήγησε τον κομφουκιανισμό δεν φαίνεται πλέον να ενοχλεί και το γιορτάζουν κιόλας. Αλλά δικό τους θέμα. Δικό μας, αυτή η υπόθεση με τους σφιχτούς εναγκαλισμούς μεταξύ Ελλάδας και Κίνας, που προφανώς έχουν λόγο ύπαρξης, αρκεί όμως να μη φθάνουν σε επίπεδα γελοιότητας.

Το γεγονός ότι οι Κινέζοι θαυμάζουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, τιμή μας. Αν και δεν είναι οι μόνοι. Και οι δυτικοί τον θαυμάζουν, αλλά τέτοιες υποκλίσεις δεν τους κάνουμε. Το γεγονός πάλι, ότι κάθε τρεις και λίγο οι Κινέζοι θέλουν μια έκθεση με αρχαία, κι αυτό τιμητικό είναι, αλλά κάπου πρέπει να μπει ένα μέτρο.

Διότι πλέον έχει χαθεί εντελώς. Σε λίγο περισσότερα αρχαία θα βλέπουν οι Κινέζοι στην Κίνα παρά οι Έλληνες… Ο κόσμος αλλάζει, οι συσχετισμοί αλλάζουν, γνωστά όλα αυτά, αλλά αυτή η διαρκής και αγωνιώδης προσπάθεια «να έρθουμε ποιο κοντά» κάνοντας υπερβάσεις ιστορικές, πολιτιστικές και ό,τι άλλο είναι το λιγότερο, προβληματική.