Δυσνόητα και αλληλοσυγκρουόμενα

Υποτίθεται ότι (α) αναγνωρίζουμε ότι έχουμε κλιματική κρίση, (β) θέλουμε να διαφοροποιήσουμε το μοντέλο ανάπτυξης μας, (γ) αφουγκραζόμαστε την κοινωνία, (δ) στηρίζουμε το κράτος δικαίου. Πρόσφατες κυβερνητικές κινήσεις δεν συνάδουν πάντα με αυτές τις αυτονόητες θέσεις.

Ανοίγοντας τον δρόμο για  το «ξεπάγωμα» της έκδοσης οικοδομικών αδειών, με την μεταβατική ρύθμιση το υπουργείο ουσιαστικά επιτρέπει την σχεδόν αυθαίρετη δόμηση μέχρι να αποκτήσουμε πολεοδομικούς χάρτες και καταλήγει έτσι να οδηγεί στην τσιμεντοποίηση της χώρας. Η συγκεκριμένη διάταξη αποτελεί ανοιχτή πρόκληση «ελάτε να χτίσετε και μετά τα βρίσκουμε». Δεν αρνηθήκαμε—να στηρίξουμε την οικοδομή. Για το περιβάλλον λέμε κάτι; Εκτός κι αν το υπουργείο επιδιώκει να αυξηθεί η οικοδομή σε μεριές που δεν υπήρχε μέχρι τώρα, καθώς πρόσφατη μελέτη υποστηρίζει ότι έχει επέλθει περίπου η ερημοποίηση μεγάλου μέρους της χώρας, λόγω της εντατικής αστικής συσσώρευσης και πύκνωσης. Αλλά, φαντάζομαι ότι αυτό που έχει κατά νου είναι να ικανοποιήσει όσους έκαναν τις κατατμήσεις των οικοπέδων σε επίπεδο …κελιού φυλακής.

Για μία ακόμη φορά διαβάζουμε για δορυφορικούς χάρτες και drones, για άμεσες παρεμβάσεις και κατεδαφίσεις, για φυλακίσεις και πρόστιμα. Φαντάζομαι ότι πολλά από αυτά ανασύρονται με την μορφή «φυλλάδας» ή ως «σκονάκια» από τα χρονοντούλαπα των υπουργείων, έτοιμη τροφή για κάθε νόσο. Δυστυχώς από αυτά έχουμε χορτάσει. Καινοτομίες περιμένουμε, καινοτομίες δεν βλέπουμε. Ριζικές λύσεις αναμένουμε, επανάληψη τετριμμένων διαβάζουμε.

Καλή η προσπάθεια του υπουργείου να βάλει φρένο στην ασυδοσία κάποιων πολυεθνικών, καθώς και στην απαράδεκτη χρήση που κάνουν τα σουπερμάρκετ με τις ειδικές προσφορές – που τα ίδια επιβάλλουν στον παραγωγό. Τα προβλήματα αυτής της συμπεριφοράς στην ελληνική αγορά δεν αντιμετωπίζονται όμως, με μέτρα παραδοσιακά και περιστασιακά.

Πολλά αναμένονται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού, πολύ λιγότερα αναμένονται και ελάχιστα αναφέρεται το μείζον πρόβλημα της στελέχωσής της. Όταν μία αγορά, προϊόντων και  υπηρεσιών, λόγω μεγέθους και δομής κυριαρχείται σχεδόν ανεξέλεγκτα από μονοπώλια και ολιγοπώλια, συμφωνίες… κυρίων και κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης,  οι κρατικές παρεμβάσεις είναι αναγκαίες αλλά οφείλουν να αποκτούν θεσμική οντότητα μέσω της λειτουργίας μίας Επιτροπής Ανταγωνισμού που θα έχει (α) ευρύτατο φάσμα αρμοδιοτήτων, (β) ικανότητα ταχύτατης παρέμβασης και ταχύτατης παραγωγής αποτελέσματος, και (γ) υπερ-επαρκή στελέχωση.

Σωστή η προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η για δεκαετίες ανοιχτή πληγή του ΟΣΕ. Η επιστροφή στην παλιά ονομασία του και η συγχώνευση ξανά μετά την διάσπαση, είναι σαν να κτίζεις με φθαρμένα υλικά. Στην γλώσσα των υπολογιστών υπάρχει η συντόμευση GIGO, που σημαίνει «σκουπίδια βάζεις, σκουπίδια θα βγάλεις», (garbage in, garbage out). Ο ΟΣΕ δεν ξανακτίζεται. Καταργείται, διαλύεται και ξεκινά καινούργιο κτίριο, από την αρχή. Ο δρόμος που διάλεξε το υπουργείο οδηγεί σε νέο αδιέξοδο. Δεν υπάρχει το κουράγιο της ολικής επανεκκίνησης;

Όσο για την κατάργηση των προστίμων όσων αρνήθηκαν να εμβολιαστούν, απλά βλέπουμε ότι συνεχίζεται η πολιτική της άφεσης αμαρτιών – χωρίς λόγο. Οι αρνητές έθεταν σε κίνδυνο τη ζωή των άλλων – ήταν κατά μία έννοια εγκληματίες, δεν τους ταιριάζει η επιείκεια που υποχρεωτικά δείχνει το κράτος απέναντι πχ. στους φοροφυγάδες ή στους αδύναμους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους.  Υπάρχουν περιπτώσεις όπου η ατομική ελευθερία θίγει το κοινωνικό σύνολο – ας μάθουμε να τις ξεχωρίζουμε.  Κάποια ποινή οφείλει να υπάρχει – π.χ. με την υποχρέωση παροχής κοινωνικής υπηρεσίας. Ορίστε πεδίο λαμπρό, να θεσμοθετηθεί επιτέλους η πρακτική της υποχρεωτικότητας στην παραγωγή κοινωνικού έργου.

Διαβάστε επίσης

Μία πολύ τολμηρή πρόβλεψη για τις ΗΠΑ