Μπορεί να είναι σπίθα η συνάντηση των τριών;

Μπορεί να μην σημαίνει τίποτα. Ή, ακόμη κι αν σημαίνει, ενδέχεται να μην οδηγήσει σε κάποιο συγκεκριμένο και πολιτικά με βάρος αποτέλεσμα. Αλλά, η πρωτοβουλία της συνάντησης Αχτσιόγλου– Τεμπονέρα-Χριστοδουλάκη, δείχνει ότι στην αριστερά και στην κεντροαριστερά υπάρχουν, ίσως, φωνές ρεαλισμού ως προς τις επιδιώξεις. Αν οι στόχοι συνδυαστούν κάποια στιγμή, στο όχι άμεσο μέλλον, με εξίσου ρεαλιστικά μέτρα, θα μπορέσουμε να ισχυριστούμε ότι ξεκίνησε η αναστροφή της πτώσης της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα.

Οι αντιδράσεις από τα επίσημα όργανα υπήρξαν αλλά θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν υποτονικές. Η φύση της συνάντησης, εξάλλου, δεν προσφέρεται για υψηλές κομματικές κορώνες – με τι να διαφωνήσεις; Το δικαίωμα της συνάθροισης; Την ελευθερία του λόγου; Την επιλογή για ανταλλαγή απόψεων.

Υπήρχαν, ίσως, και  άλλοι λόγοι. Οι πιο ψύχραιμοι θα πρέπει να συνειδητοποίησαν ότι μία ισχυρή αντίδραση θα είχε βαρύτερο πολιτικό και κομματικό πρόσημο  σε σύγκριση με μία ήπια αναφορά που θα εκδήλωνε απορία παρά άρνηση – οπότε και μεγαθυμία απέναντι σ’ ένα γεγονός που έτσι χαρακτηρίζεται ως περίπου ασήμαντο. .

Το γεγονός που μετρά πολιτικά τούτη την στιγμή είναι η αίσθηση της αντιπολίτευσης πως είναι ανήμπορη απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη. Με τους αγρότες στο δρόμο και τα ακαδημαϊκά ιδρύματα σε κατάληψη, τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είναι σε θέση να εκμεταλλευτούν ούτε αυτήν την αναστάτωση που επικρατεί. Η κυβέρνηση χάραξε τις γραμμές της και προχωρεί με τις μελετημένες κινήσεις της. Η (κατ’ όνομα) αξιωματική αντιπολίτευση ανέβηκε στα τρακτέρ (Κασσελάκης) και γρήγορα μετά πήγε διακοπές. Η (στην ουσία) αξιωματική αντιπολίτευση (Ανδρουλάκης) περιορίστηκε στην επανάληψη στερεοτύπων. Για τα άλλα κόμματα, οι όποιες αντιδράσεις ήταν είτε χολερικές (Βελόπουλος), είτε σε άλλο μήκος – με τον Στίγκα να επικεντρώνεται στην διαμάχη του με τον Κατσιβαρδά, και τον Νατσιό να μιλά για τον γάμο των ομοφυλόφιλων—είτε σιβυλλικές (Κωνσταντοπούλου), είτε απόλυτα αναμενόμενες (Κουτσούμπας).

Είναι σαφές ότι αντιπολίτευση δεν υπάρχει. Κακοφωνία στην εκφώνηση γνωστών συνθημάτων υπάρχει. Αντίλογος στις μεταρρυθμίσεις δεν υπάρχει. Προσφυγή σε ξεπερασμένες μεθόδους (καταλήψεις, τρακτέρ) υπάρχει. Το δε όραμα ότι οι ευρωεκλογές θα σημάνουν την ανάκαμψη των σχεδόν νεκρών κομμάτων και την αρχή του τέλους του Μητσοτάκη μόνο ως όνειρο θερινής νυχτός μπορεί να χαρακτηριστεί. ΟΙ ευρωεκλογές δεν έχουν ούτε αυτόν τον σκοπό, ούτε αυτό το πολιτικό βάρος.

Μία συζήτηση Αχτσιόγλου-Τεμπονέρα- Χριστοδουλάκη αν μη τι άλλο παρουσιάζει ενδιαφέρον. Μπορεί ως κομματικά μέλη να βαρύνονται με τις αμαρτίες των κομμάτων τους, αλλά και οι τρεις δείχνουν τουλάχιστον την διάθεση να λειτουργήσουν με ανοιχτά μυαλά. Είναι βέβαιο ότι η συνάντηση θα γίνει –χωρίς φανερά πυροτεχνήματα. Αν κάποιο φυτίλι μπορεί να ανάψει κάτω από το τραπέζι είναι άλλο θέμα.

Διαβάστε επίσης

Καταλήψεις και αγρότες: δεν πρέπει να είναι ούτε καν δοκιμασία για την κυβέρνηση