Αποτελεί μάλλον σημείο των καιρών: Ένας πολιτικός που δεν θα αποτινάξει ποτέ από πάνω του τη ρετσινιά του «γραφικού» (η οποία βέβαια δεν του κόλλησε άδικα), φαίνεται να είναι ο πιο λογικός άνθρωπος αυτή τη στιγμή μέσα στη Βουλή. Ναι, ακούγεται κάπως τρομακτικό, αλλά είναι αλήθεια: ο Βασίλης Λεβέντης, ο άνθρωπος που γνωρίσαμε τη δεκαετία του 1990 μέσα από παρακμιακά τηλεοπτικά κανάλια να εύχεται καρκίνους στους τότε ηγέτες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός πολιτικός που φαίνεται να έχει μία σαφή εικόνα για το τι θα ωφελούσε τη χώρα – ο μοναδικός πολιτικός που επιμένει και φωνάζει για σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης.

Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων επανέλαβε τη θέση του αυτή σήμερα, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του ΑΝΤ1. Όπως σημείωσε, η χώρα χρειάζεται πολιτική σταθερότητα, δηλαδή μία οικουμενική κυβέρνηση των 4/5 της Βουλής (240 βουλευτές), επικεφαλής της οποίας θα μπορούσε να τεθεί ο Κώστας Καραμανλής, σε περίπτωση που ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρνηθεί να συμπράξει με τον Αλέξη Τσίπρα.

Η εκτίμηση του Βασίλη Λεβέντη για τις πιθανότητες σχηματισμού οικουμενικής κυβέρνησης; «Ο Τσίπρας είναι σώφρων και θα δεχθεί, γιατί πάει έξω και βλέπει τις δυσκολίες. Ο Μητσοτάκης μπορεί να μην δεχθεί, θεωρώντας ότι είναι καλό να πέσει ο Τσίπρας για να έρθει αυτός. Αν δεν δεχθεί ο Μητσοτάκης, θα σηκωθεί ο Καραμανλής με 40 βουλευτές να το κάνει».

Ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων μάλλον έχει πιάσει το νόημα: εκεί που άλλοι πολιτικοί αρχηγοί έχουν στο μυαλό τους μόνο τις εκλογές, απορρίπτοντας κάθε πιθανότητα συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, εκείνος υπογραμμίζει τη σημασία της πολιτικής σταθερότητας πάση θυσία. Γνωρίζει ότι μία οικουμενική κυβέρνηση θα είναι πιο ισχυρή διαπραγματευτικά απέναντι στους δανειστές, ενώ η αίσθηση ότι οι επόμενες εκλογές θα καθυστερήσουν αρκετά χρόνια θα βοηθήσει την αγορά να ανακάμψει και την οικονομία να επιστρέψει στην ανάπτυξη.

Ίσως και ακριβώς επειδή τόσα χρόνια ήταν απών από τη Βουλή, ο Βασίλης Λεβέντης φαίνεται να σκέφτεται περισσότερο σαν απλός πολίτης παρά σαν επαγγελματίας πολιτικός, πιο πολύ το συμφέρον της χώρας παρά το μικροκομματικό συμφέρον – και αυτό δεν μπορεί παρά να του το αναγνωρίσει κανείς, όσο κι αν το στυλ του μας ξενίζει.

Και βέβαια, το γεγονός ότι ένας άνθρωπος που σε όλη του την καριέρα ήταν ένας περιθωριακός κομπάρσος του πολιτικού συστήματος φτάνει σήμερα να είναι η φωνή της λογικής στο ελληνικό κοινοβούλιο, λέει πολλά για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας…