Πριν από λίγους μήνες κατά την διάρκεια της παρουσίας της εταιρίας Jumbo στους θεσμικούς επενδυτές ο επικεφαλής του ομίλου Απόστολος Βακάκης προσήλθε στην εκδήλωση με την κόρη του Σοφία. Μιλώντας στους αναλυτές τους είπε: “Σας έφερα την κόρη μου Σοφία για να δει τι περνάω με εσάς”. Ήταν στην ουσία το βάπτισμα πυρός για την κόρη του μπροστά σε ένα απαιτητικό κοινό όπως είναι οι αναλυτές των τραπεζών και των χρηματιστηριακών εταιριών. Βέβαια η Σοφία Βακάκη έχει ξεκινήσει να εργάζεται για την εταιρία εδώ και αρκετά χρόνια. Και προφανώς ο επιχειρηματίας έχει αποφασίσει να της δώσει τα κλειδιά της αυτοκρατορίας όταν εκείνος αποφασίσει να αποχωρήσει.
Η Αγωγή
Ήταν το μεσημέρι της Τρίτης, 20 Φεβρουαρίου, που η αγωγή της οικογένειας της, 33χρονης την εποχή του δυστυχήματος, Αποστολίας Πατμάνογλου, με τον σύζυγό της, Υπάτιο, εξετάστηκε στο δικαστήριο. Η τραγωδία για τρεις οικογένειες, η οδύνη, ο πόνος, η οριστική απουσία, έκλειναν για ένα δυστύχημα στην εθνική οδό με μια Porsche, μία μάνα, ένα μωρό και δύο νέους, όλοι τους με υπόσχεση πλατύτατου χαμόγελου από τη ζωή, που όμως, ήταν ψεύτικο. Το αυτοκίνητο οδηγούσε ο «χρυσός» Γιώργος Βακάκης, ο γιος του τόσο πετυχημένου επιχειρηματία Mr Jumbo, που φυσικά, θα τα έδινε όλα για ένα ακόμα χαμόγελο από τον γιο του και για να μην είχαν υπάρξει όλα αυτά, παρά σαν ένα κακό όνειρο, που, ακόμα κι αν σκορπίζει το ξημέρωμα, είναι τόσο φρικτό, που αφήνουνε πικρή γεύση στο στόμα και βάρος στην καρδιά.
Ο τραγικός σύζυγος και πατέρας Υπάτιος Πατμάνογλου, που σταματώντας μια Καθαρά Δευτέρα, σε ένα παρκινγκ στην εθνική, είδε μια Πόρσε να κάνει κομμάτια τα αγγελικά πλάσματα της ίδιας του της ύπαρξης, ξεκληρισμένος πια μετρά τις αφόρητες μέρες. Ο πατέρας και ιδιοκτήτης των Jumbo Απόστολος Βακάκης, δεν άντεξε να βρεθεί στο δικαστήριο. Η ασφαλιστική εταιρεία, που σε βάρος και αυτής, στράφηκε η οικογένεια Πατμάνογλου συνομολόγησε την υπαιτιότητα υποστηρίζοντας ότι το μέγιστο ποσό που καλύπτουν οι ασφαλιστικές εταιρίες είναι 1,3 εκατ. ευρώ ανά θανόντα, και πως εάν η οικογένεια αξιώνει μεγαλύτερα ποσά αποζημίωσης, θα πρέπει να αναζητηθούν από την οικογένεια Βακάκη.
Ο τοσο επιτυχημένος επιχειρηματίας, Απόστολος Βακάκης, ο άνθρωπος που έφτιαξε έχτισε τον κολοσσό των Jumbo, της «αυτοκρατορία της χαράς», με τζίρους της τάξεως των 443 εκατ. ευρώ, με επέκταση σε Βουλγαρία, Αλβανία, Σκόπια, Σερβία, Ρουμανία που υπολογίζει να φτιάξει άλλα 14 καταστήματα σε όσα ήδη έχει εκεί και είναι τεράστια, με 45% άνοδο μόλις σε ένα χρόνο, αυτός με την βαριά οικογενειακή ιστορία, ο ταυτισμένος με τη παιδική χαρά, καλείται να συνεχίσει και να «ζήσει με το αφόρητο», όπως έγραφε η λίγων γραμμών ανακοίνωση του μετά το τροχαίο στην Εθνική Οδό! Τι μοίρες για όλους! Τους νεκρούς, τους ζωντανούς, τους ανθρώπους…
Το σοκαριστικό τροχαίο
Ήταν στις 26 Φεβρουαρίου του 2017, μια Καθαρά Δευτέρα, σε ουρανούς γεμάτους χαρταετούς και οικογενειακές γιορτές χαράς, η μαύρη Porsche του γιου του Mr Jumbo εισέβαλε ανεξέλεγκτη σε πάρκινγκ της εθνικής οδού και καρφώθηκε στο Honda Civic της οικογένειας Πατμάνογλου. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος για τέσσερα άτομα, ανάμεσά τους και το τρίχρονο αγοράκι. Τροχαία, έρευνες, ανακρίσεις, δικαστήρια, αποζημιώσεις των ασφαλιστικών εταιρειών. Όλα αυτά σαν φόντο! Ένα θορυβώδες σκηνικό για τη συνέχιση της ζωής τριών οικογενειών, που μοιάζει αδύνατον να υπάρξει σκέτο και με τίποτα, ποτέ, σαν και πρώτα.
Οι γονείς, τα αδέλφια, οι συγγενείς, οι φίλοι του 24χρονου οδηγού Γιώργου Βακάκη, του συνοδηγού και φίλου του, του συμφοιτητή, του νέου και όλο λιακάδα Ανδρέα Γεωργακόπουλου και του αφόρητα, ασήκωτα, απύθμενα μόνου Υπάτιου Πατμάνογλου, ο οποίος, μέσα σε δευτερόλεπτα, είδε μπροστά στα μάτια του τη γυναίκα του και το παιδί του να χάνονται μέσα σε πυκνές φλόγες, καπνούς, λιωμένες λαμαρίνες, θρυμματισμένα τζάμια! Μέσα σε λίγα, μόλις, δευτερόλεπτα! Ο Απόστολος Βακάκης, ο πατέρας του Γιώργου, γιόρταζε την ημέρα στο Πόρτο Χέλι όταν έλαβε εκείνο το τηλεφώνημα, που κανείς γονιός δεν θέλει ούτε να διανοηθεί!
Ο γιος του ήταν νεκρός και ταυτόχρονα πρωταγωνιστής σε ένα τροχαίο με νεκρό ένα μικρό παιδί. Τι σημασία έχει πια αν δημιούργησε και τι από το μηδέν, πόσα πλούτη έχει, τι ατελείωτες ώρες δουλειάς χρειάστηκαν, πόσα όνειρα και πόσες διαψεύσεις του μέτρησαν στη ζωή του! «Ο Θεός μας ζητά να διαχειριστούμε το αδιανόητο και να ζήσουμε με το αφόρητο», έγραψε λίγες ώρες μετά σε ανακοίνωσή του, «σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, θέλουμε να εκφράσουμε τα θερμά συλλυπητήρια μας και στις υπόλοιπες οικογένειες και να ευχαριστήσουμε για τη συμπαράσταση όλων στο θρήνο μας για την τραγική πρόωρη απώλεια τριών νέων ανθρώπων και ενός παιδιού. – Οικογένεια Απόστολου Βακάκη». 54 λέξεις οδύνης. 54 λέξεις συντριβής. Και ναι η ζωή για τους υπολοίπους όλους συνεχίζεται, αλλά πώς…
Μια αλεξανδρινή ζωή σε Αίγυπτο, Ιταλία, Ελλάδα, Κίνα…
Ζέστη, πολύχρωμοι άνθρωποι, θάλασσα μεσογειακή, καταμπλέ και γλυκιά, φοίνικες, πιο έξω η έρημος, καυτή, να συναντά τα δροσερά αεράκια της Μεσογείου, πάνω από μια πόλη, όλο Ιστορία και θρύλο. Αλεξάνδρεια. Η πόλη του Μεγάλου Αλεξάνδρου, των Πτολεμαίων, της Κλεοπάτρας, του Καβάφη, των σπουδαίων Ελλήνων της διασποράς σε γράμματα, τέχνες και επιχειρείν. Εκεί, στην ανατολίτικη, αυτή, τη μαγεμένη πόλη, γεννήθηκε ο Απόστολος Βακάκης, στα 1954, γιος του Γεώργιου Βακάκη, που είχε ένα μεγάλο εργοστάσιο που έφτιαχνε «διογκωμένη πολυστερίνη».
Λευκά χρώματα, μεγάλα σπίτια, κήποι με τρεχούμενα νερά για δροσιά, θέα στα διάφανα νερά της Αλεξάνδρειας, καλά σχολεία, ξένοι ήχοι, πολλές γλώσσες, πεντάφθογγες μελωδίες όλο μαράζι και λαγνεία. Και η Ιστορία ποτέ δε υπολογίζει τις ζωές των ανθρώπων φυσικά, ούτε καν των Αλεξανδρινών Ελλήνων, που εν ονόματι τους, έγραφε ο Κωσταντίνος Καβάφης πως: «Διαβάτη, αν είσαι Αλεξανδρεύς, δεν θα επικρίνεις. Ξέρεις την ορμή του βίου μας! τι θέρμην έχει! τι ηδονή υπέρτατη!». Η άνοδος του Νάσερ στην εξουσία. Οι Έλληνες της Αιγύπτου παίρνουν τους δρόμους της οικουμένης, διωγμένοι. Οικονομική καταστροφή.
Πίσω τους οι ζωές του και οι λιακάδες ενός γλυκού, δικού τους τόπου. Με λιγοστά υπάρχοντα η οικογένεια Βακάκη φτάνει στην Ελλάδα. Στη μεγάλη πατρίδα, δεν υπάρχουν πόρτες ανοιχτές, όμως, ούτε προοπτικές για αυτούς, που εδώ είναι «Αιγύπτιοι» και εκεί ήταν «Έλληνες». Ο πατέρας αναζητά χρήματα, στην Ιταλία, γυρεύοντας μέλλον, ελπίδα, επιβίωση. Εργάζεται σε μια μικρή οικοτεχνία κατασκευής λούτρινων παιχνιδιών κυρίως και κουκλών. Ώρες ατέλειωτες με αρκουδάκια χαμογελαστά, γυάλινα μάτια, μικρά παπιγιόν και καπελάκια. Ώρες ατέλειωτες το ύφασμα, να γίνεται παιχνίδι και να δίνει χαρά σε παιδικά χεράκια. Ώρες ατελείωτες που συναρμολογούνται μέλη πλαστικά για να γίνουν κουκλίτσες για παιδικές αγκαλιές.
Η El Greco της ευτυχίας των παιδιών
Η μητέρα, η Σοφία Βακάκη, μια γυναίκα δυναμική και πανέξυπνη, έχει καταφέρει να πάρει, κρύβοντας τα καλά, από την Αίγυπτο τα κοσμήματα της, οικογενειακά κειμήλια κυρίως, μεγάλης αξίας τόσο συναισθηματικής, όσο και χρηματικής. Αποφασίζει και τα πουλάει στον μεγαλοβιομήχανο, τον πλουσιότερο άνθρωπο, τότε, τον Πρόδρομο Μποδοσάκη Αθανασιάδη, που και αυτός βρίσκονταν στην Ελλάδα μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και αναγνώριζε την ανάγκη αλλά και την αξία των κειμηλίων.
Η Σοφία τα χει καταφέρει να βρει το κεφάλαιο και μαζί με τον σύζυγο της τον Γιώργο Βακάκη, ξεκινούν μια νέα ελληνική παιχνιδοβιομηχανία, την «El Greco», με παιχνίδια, τόσο ευρηματικά, τόσο καλοφτιαγμένα, τόσο ευφάνταστα που ανταγωνίζονταν τους κολοσσούς του εξωτερικού και που μεγάλωσαν κάποιες γενιές ελληνόπουλων. Όλα πάνε καλά για την οικογένεια. Δυναμώνει ξανά, δημιουργεί, κυριαρχεί στην αγορά. Και τα παιδιά, εκείνα τα χρονιά μεγαλώνουμε, με παιχνίδια δώρο κάθε Χριστούγεννα και στις γιορτές μας, μόνο, που γράφουν El Greco! Κούκλες, παχουλές, σαν κοριτσάκια, με μοντέρνα ρούχα, δερμάτινα πράσινα και πορτοκαλιά, με μακριά μαλλιά καστανά ή κατάξανθα και κάποτε κόκκινα, με γούνες, με φορεματάκια, που ανοιγλοκοινουν τα μάτια όπως τις αγκαλιάζεις, σε πολύχρωμα κουτιά. Και η λεπτή ΒΙΒΙ ΒΟ και ο ΤΖΟΝ ΤΖΟΝ της.
Η Παπαταπούφα και ο φωτεινός Αγκαλίτσας. Το Μικρό Μου Πόνυ και τα Λαχανόπαιδα. Τα Κάστρα και οι Πολιορκητές. Πόσες χαρές, πόσα χαμόγελα, πόση ευτυχία χώραγε στα πολύχρωμα εκείνα κουτιά με τη ζελατίνα γύρω τους, που σκιζόταν και αποκάλυπτε θησαυρούς! Το εργοστάσιο της Γλυφάδας καίγεται με μια θηριώδη πυρκαγιά, στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Όλα πάλι, πρέπει να αρχίσουν από την αρχή. Για δεύτερη φορά, για πάντα…
Πυρκαγιά και πώς ο Απόστολος μεγαλώνει σε ένα βράδυ
Ο Απόστολος Βακάκης είναι τότε 23 χρόνων. Σπουδάζει στη Μεγάλη Βρετανία, συλλέγει εμπειρίες, ζει την ανεμελιά και την αισιοδοξία της νιότης, όπου όλα είναι καινούργια και τα πάντα δυνατά. Τέλος. Πρέπει να γυρίσει στην Ελλάδα. Πρέπει να βγει στη δουλειά. Πρέπει να στηρίξει τους δικούς του, που έχασαν για άλλη μια φορά, τη γη κάτω από τα πόδια τους. Μεγαλώνει, ενηλικιώνεται σχεδόν σε ένα απόγευμα. Σε εκείνο που έμαθε για την πυρκαγιά. Επιστροφή. Προσπαθεί να ανασυγκροτήσει τη βιομηχανία με τη βοήθεια της δεύτερης παραγωγικής μονάδας της El Greco, η οποία βρισκόταν στη Ζάκυνθο. Στο νησί έμεινε 3 χρόνια. Το 1985 ανέλαβε και επίσημα την προεδρία της El Greco, την οποία, λίγο αργότερα θα την πουλήσει στην τιτάνια παιχνιδοβιομηχανία Hasbro, αναλαμβάνοντας ο ίδιος τα ηνία της πολυεθνικής στην Ελλάδα.
Ήταν 1996 όταν ξεκίνησε την ιστορία των Jumbo, με τη λειτουργία του πρώτου καταστήματος στη μοιραία για την οικογένεια Γλυφάδα. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, μπήκε στο Χρηματιστήριο αντλώντας 2 εκατ. ευρώ. Όταν το 1999 όλη η Ελλάδα αγόραζε μετοχές, αυτός σταμάτησε και επένδυσε στη γη. Οι φλόγες τον κυνηγούν ξανά και ρίχνουν τέλος, με άλλη μια καταστροφική πυρκαγιά που έκανε στάχτες τις αποθήκες και τα κεντρικά γραφεία της διοίκησης το 2000. Άλλο ένα ξεκίνημα, ένας καινούργιος αγώνας αρχίζει…
Η κυριαρχία της αυτοκρατορία των Jumbo
Ο Απόστολος Βακάκης δε σταματά ούτε λεπτό. Βρίσκει και επιβλέπει ο ίδιος την μετεγκατάσταση της εταιρείας τους, στα βιομηχανικά κτίρια του Μοσχάτου. Δουλεύει απίστευτες εργατοώρες, δεν κοιμάται σχεδόν ποτέ και, το 2004, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, αναλαμβάνει ύστερα από πλειοδοτικό διαγωνισμό το δικαίωμα αποκλειστικής παραγωγής και εμπορίας της επίσημης Μασκότ του 2004. Είναι ο πρώτος Έλληνας που ανοίγει εργοστάσια στη Κίνα και που ασπάζεται την λογική των σουπερμάρκετ στα παλιά παραδοσιακά καταστήματα παιχνιδιών.
Ο τζίρος του Jumbo φτάνει το μισό δισ. ευρώ το χρόνο! Σιγά σιγά καταφέρνει να φτάσει, αλλά και να παγιώσει την Jumbo στη λίστα με τις δέκα πιο κερδοφόρες και με τις υψηλότερες πωλήσεις εταιρείες της χώρας. Τα υπερκαταστήματα με φτηνές τιμές έχουν τα πάντα και όχι μόνο παιχνίδια. Εποχιακά είδη, οικοσκευή, κεριά και αντικείμενα κήπου, είδη ζωγραφικής, υγιεινής, οικοκυρικά, σχολικά, ρούχα, καπέλα, μαγιό, τσιμπιδάκια, ασετόν, μανό, ψεύτικες βλεφαρίδες, εσώρουχα, πιάτα και ποτήρια και ταπετσαρίες και φωτιστικά και διακοσμητικά και καλλυντικά και χαρτικά και σοκολάτες, αναψυκτικά, κουβαδάκια και ό,τι βάλει ο νους, σε απέραντες εκτάσεις και με τεράστια ποικιλία.
Η εταιρεία έχει 4.735 εργαζόμενους που αυξάνονται συνεχώς πάρα την κρίση στην Ελλάδα, σε 72 καταστήματα, τα 52 στην χώρα και 5 στην Κύπρο, 8 στη Βουλγαρία, 7 στη Ρουμανία και σε ένα δυναμικό e-Shop που τετραπλασίασε τις πωλήσεις του το 2016. Ακόμα και η κυπριακή κρίση και το γεγονός ότι η επιχείρηση είχε σημαντικά ποσά στις κυπριακές τράπεζες κατά την περίοδο κουρέματος των καταθέσεων, την άνοιξη του 2013, δεν έπληξε τα Jumbo.
Ο ίδιος εργάζεται ατελείωτες ώρες και κατανοεί τα μηνύματα της αγοράς και της οικονομίας, ώστε όχι μόνο να προσαρμόζεται, αλλά και να προλαβαίνει τις εκάστοτε συνθήκες. Δεν βγάζει φωτογραφίες, δεν προκαλεί με την πολυτελή ζωή του και προτιμά τις αποθήκες και τα γραφεία του, αλλά και την παρέα των συνεργατών από τις κοσμοπολίτικες συναθροίσεις ή να πίνει το κρασάκι του στη ψαροταβέρνα του Μοσχάτου, «Τα Κανάρια». Χρησιμοποιεί τακτικά το ελικόπτερο για να μετακινηθεί στο δίκτυο των καταστημάτων του, δεν συχνάζει σε κοσμικές εκδηλώσεις και δε σταματά ποτέ τη δουλειά. Κάποτε αγαπούσε τις μεγάλες μηχανές, ζει στη Πολιτεία και γειτόνισσά του είναι η πρώτη του γυναίκα και μητέρα των παιδιών του, η Εύη, με την οποία διατηρεί πάντα άριστες σχέσεις.
Συνεχής επέκταση, επιτυχίες και κατακεραυνώσεις!
Χωρίς να εγκαταλείπει την ελληνική αγορά όπου είναι κυρίαρχος πια, ο Mr Jumbo δίνει επενδυτική έμφαση στη Ρουμανία, πιστεύοντας πως «θα μπορούσε να γίνει η… νέα Ελλάδα», όπως δήλωσε στην Ένωση Θεσμικών Επενδυτών, μιας και θυμίζει τις εποχές προ κρίσης στον τόπο μας. Γι’ αυτό άλλωστε και ο Απόστολος Βακάκης έχει προγραμματίσει να ανοίξει 17 νέα καταστήματα στη γειτονική χώρα με χρονικό ορίζοντα το 2022 με πρώτο «σταθμό» τα τρία υπερκαταστήματα που στοχεύει να εγκαινιάσει μέχρι τον ερχόμενο Ιούνιο.
Δεν κρύβει έτσι το κύριο ενδιαφέρον για επέκταση σε όλα τα Βαλκάνια και την NA Ευρώπης, περιοχές που χαρακτήρισε ως «άγονη γραμμή». «Προτιμάμε να παίζουμε μπάλα στη B’ και Γ’ Εθνική. Δεν μας ενδιαφέρει η Δυτική Ευρώπη, αλλά επικεντρωνόμαστε στην περιοχή των Βαλκανίων», υποστηρίζει. Με ετήσιο προϋπολογισμό της τάξεως των 45-50 εκατ. ευρώ, στην Ελλάδα προσανατολίζεται στο να επεκτείνει τις αποθηκευτικές του εγκαταστάσεις, ενώ ξέρει πως είναι πια χωρίς ανταγωνισμό. Εκτός από την εργατικότητα του, είναι γνωστό πως ο επιχειρηματίας δεν χαρίζεται σε κανέναν και κατακεραυνώνει ισχυρούς και πλούσιους, πολιτικούς, αλλά και τον ίδιο τον ελληνικό λαό! Εκτός από τα διαφημιστικά του σποτ, τις περισσότερες φορές ενοχλούσαν και οι δημόσιες τοποθετήσεις του, ενώ του χάρισαν, παρ’όλα αυτά, την εκτίμηση όλων «γιατί δε μασά τα λόγια του».
Στην Ένωση Θεσμικών Επενδυτών, σε μια από τις πρόσφατες τοποθετήσεις του, μίλησε για τον «κακομαθημένο λαό», τον ελληνικό, και τόνισε πως η Ελλάδα πτώχευσε γιατί υπηρετεί πτωχευμένες ιδέες. Προκάλεσε μεγάλη αναταραχή στο τύπο, με τα λεγόμενα του, ενώ δέχτηκε ακόμα και επιστολές δυσαρεστημένων πολιτών. Παροιμιώδης έχει μείνει επίσης η σαρκαστική του φράση για την εισαγόμενη συνήθεια των «Black Friday» όπου σχολίασε πως «αυτό το φαινόμενο της Black Friday θυμίζει την ιστορία με τα πρόβατα που… ψήφισαν υπέρ του Πάσχα.
Μάλιστα, τώρα αυτοσουβλίζονται κιόλας»! Αξιομνημόνευτη έχει ακόμα σταθεί η βραδιά, το 2002, που ενώ είχε βραβευθεί ως κορυφαίος λιανέμπορος της χρονιάς σε μια ανοιχτή εκδήλωση στο ξενοδοχείο «Intercontinental», από το βήμα των βραβείων, αντί να ευχαριστήσει όσους τον τίμησαν, κυριολεκτικά τους περίλαβε με καυστικότατα σχόλια για την κατάντια της χώρας, του εμπορίου, της οικονομίας και της πολιτικής!
«Κράζεις; Θαυμάζεις!»… και άλλα σποτ…
Ξεχωριστό κεφάλαιο της επιτυχίας των Jumbo αποτελούν τα διαφημιστικά σποτάκια με τις ατάκες που γίνονται σλόγκαν και υιοθετούνται από γονείς και παιδιά. «Jamboσακούλα» και «Χτύπα, χτύπα σαν άνδρας» με την Άντζελα Δημητρίου και «Κράζεις; Θαυμάζεις!», ή «Ε! ρε Jumbo που σας χρειάζεται», αλλά και «Ρουφάμε και τα λέμε, λέμε», ή η νονά Κατερίνα Στανίση Πάσχα να δοκιμάζει την «πετσούλα», ακούγονται με τεράστια μουσική κάλυψη σε τηλεοράσεις και του ραδιόφωνα.
Ο Απόστολος Βακάκης, είναι αυτός που κρύβεται πίσω απ την ιδέα των σποτ και που εγκρίνει το αν θα βγει στον αέρα ή όχι, ενώ λέγεται πως σ αυτόν ανήκουν καθαυτό κάποια απ τα πλέον επιτυχημένα σλόγκαν. Όλα τους ξεσηκώνουν θύελλες αντιδράσεων, ως «κιτς» ή προσβλητικά ή επιθετικά, αλλά γίνονται αμέσως το θέμα των ημερών, παίρνοντας το μήνυμα τους που δεν είναι άλλο από τα
Jambo, φυσικά. Παρ όλα αυτά, έχουν σημειωθεί
αντιδράσεις με το «Xτύπα σαν άντρας» όπου η
Άντζελα Δημητρίου, Ανάσταση, προκαλούσε τον άπιστο σύντροφο να της σπάσει το κόκκινο αβγό,
προκαλώντας την παρέμβαση φορέων που ζητούσαν την απόσυρση του σποτ με το επιχείρημα ότι ενθαρρύνει…
τη βία κατά των γυναικών! Ντόρος είχε σημειωθεί με τις
διαφημίσεις με τα
ζευγάρια, ανάμεσα τους
ομοφυλόφιλα, να πηγαίνουν
Jumbo, που ενόχλησαν τους γονείς του τρίπτυχου
«πατρίς – θρησκεία – οικογένεια». Το τελευταίο διαφημιστικό Jumbo – σκάνδαλο, αφορούσε στο σποτ για τις Απόκριες, όπου ο πρωταγωνιστής πρώην Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, Παναγιώτης Ψωμιάδης μεταμφιεσμένος σε Zορό χόρευε τον παλιό ύμνο της NΔ του 1985, τα δικαιώματα του οποίου ανήκουν στον Pόμπερτ Γουίλιαμς, πολλοί ταύτισαν την καμπάνια με προσπάθεια εμπλοκής της Jumbo στην πολιτική ζωή της χώρας. Tελικά, οικειοθελώς η εταιρία αποφάσισε να αποσύρει το αρχικό σποτ και να το προβάλει με άλλη μουσική υπόκρουση.
Το μέλλον της αυτοκρατορίας
Ο Απόστολος Βακάκης υπήρξε για πολλά χρόνια παντρεμένος με την Εύη Γιατίλη, με την οποία και απέκτησε τα τρία παιδιά του, τη Χριστίνα, τη Σοφία και τον Γιώργο. Ο δεύτερος γάμος του ήταν με Αλίκη Μπενρουμπή και ο τρίτος με την Ειρήνη Παναγοπούλου, κόρη του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου και ιδιοκτήτη, στο παρελθόν, της Attica Group. Όλα αυτά τα χρόνια της θριαμβικής του πορείας στις επιχειρήσεις, είχε μέσα του ληγμένη τη διαδοχή του. Η συνέχεια θα γραφόταν από τις κόρες του και φυσικά τον γιο του, τον Γιώργο.
Εκείνος ήταν απόφοιτος της Σχολής Μωραΐτη, σπούδασε Οικονομικά στο Μαϊάμι, στη Φλόριντα και εργαζόταν, ήδη, στην εταιρεία Jumbo, στο ηλεκτρονικό εμπόριο της επιχείρησης. Μετά τον θάνατο του, ο Απόστολος Βακάκης φαίνεται να μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του στις δυο του κόρες, για να κάνουν στη ζωή τους αυτό που θέλουν. Όμως δεν έσπασε, δεν αφέθηκε στη λύπηση των άλλων, δεν διαφήμισε τον πόνο. Έκλαψε, μάλλον θρήνησε, σπάραξε ιδιωτικά και στην κηδεία του πολυτίμου γιου του, που έγινε με παρουσία μόλις 5 ατόμων στο Κοιμητήριο του Βύρωνα, χωρίς να δώσει κανένα δικαίωμα εισβολής στη προσωπική του οδύνη.
Με την εταιρεία πια ασχολείται η Σοφία, η οποία έχει ήδη αναλάβει μια θέση ευθύνης στο Δ.Σ. της εισηγμένης, ως Εκτελεστικό Μέλος. Η Χριστίνα, από την άλλη, επέλεξε να αφοσιωθεί στην μαγειρική και όχι στις επιχειρήσεις και σπουδάζει σεφ στο Μαϊάμι, όπου κάποτε ζούσε με τον αδελφό της. Εκείνον τον αδελφό, τον γιο, τον νέο, που σκοτώθηκε λίγα χιλιόμετρα μακριά από τις κεντρικές αποθήκες της Jumbo στην Εθνική Οδό, πηγαίνοντας σε μια τελευταία εκδρομή και σε ραντεβού με τη μοίρα… τη δική του, των άλλων, του φίλου του, μιας γυναίκας και του γιου της, όσων έζησαν ή έστω επέζησαν, της μάνας και φυσικά του ισχυρού άντρα που παραμένει απλά πατέρας…
