ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Μόνο αν βάλετε το χέρι στην τσέπη θα προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις των δανείων σας», είναι το μήνυμα που έχουν στείλει οι τραπεζίτες στους επιχειρηματίες, που ζητούν μεν ρύθμιση των «κόκκινων» οφειλών τους, ακόμα και «κούρεμα» μέρους της, ωστόσο αρνούνται να εισφέρουν και τα ανάλογα ευρώ ή να υποθηκεύσουν περιουσιακά στοιχεία για να «σώσουν» τις εταιρείες τους.
Πλέον οι τράπεζες ακολουθούν άλλη πολιτική απέναντι στους επιχειρηματίες που αν και δείχνουν ενδιαφέρον να ρυθμίσουν τα προβληματικά τους δάνεια, ακολουθούν την οδό των διαπραγματεύσεων για να κερδίσουν χρόνο. Τα τραπεζικά στελέχη λένε «ναι» σε ρυθμίσεις, όμως με αυστηρότερους όρους και προϋποθέσεις. Και αυτό επειδή συχνά οι επιχειρηματίες «αθετούν» τα συμφωνηθέντα και τα ρυθμισμένα δάνεια τους «σκάνε» εκ νέου.
Όπως αναφέρουν τραπεζικά στελέχη, πολλοί μεγαλοεπιχειρηματίες που έχουν φορτώσει τις εταιρείες τους με δάνεια δεκάδων -και εκατοντάδων- εκατομμυρίων ευρώ, αρνούνται πεισματικά να εισφέρουν «φρέσκο» χρήμα, να πωλήσουν περιουσιακά στοιχεία, ή να υποθηκεύσουν ακίνητη περιουσία για να δώσουν το «φιλί της ζωής» στις επιχειρήσεις τους.
Ακόμα υπάρχουν επιχειρηματίες που δεν «ιδρώνει» το αυτί τους ούτε με την απειλή του πλειστηριασμού και προτιμούν να χάσουν το υποθηκευμένο ακίνητο από το να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να ρυθμίσουν τα δάνεια τους. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι παρά την απειλή του πλειστηριασμού, το τελευταίο διάστημα μόλις ένα 20% υπερχρεωμένων επιχειρηματιών έσπευσε να ρυθμίσει τα δάνεια του, όπως αναφέρουν τραπεζικοί κύκλοι.
Αν και οι ρυθμίσεις balloon κυριαρχούν στα επιχειρηματικά δάνεια, ωστόσο οι όροι τους είναι αυστηρότεροι. Για παράδειγμα δεν υπάρχουν πλέον οι περίοδοι χάριτος με καταβολή μόνο τόκων, αφού θα πρέπει να αποπληρώνονται τόκοι και κεφάλαιο από την πρώτη δόση. Και επιπλέον οι τράπεζες απαιτούν και λαμβάνουν μεγαλύτερες εξασφαλίσεις, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις δεσμεύουν προσωρινά έσοδα από το factoring, ως εγγύηση για την ομαλή καταβολή δόσεων.
Ταυτόχρονα οι τράπεζες αναζητούν και άλλες λύσεις, που θα τους επιτρέψουν αφ΄ ενός να μειώσουν το απόθεμα των προβληματικών τους χαρτοφυλακίων και αφ΄ετέρου να δώσουν μία δεύτερη ευκαιρία στις υπερχρεωμένες επιχειρήσεις
Ας δούμε όμως μερικές χαρακτηριστικές -και γνωστές- υποθέσεις:
Για παράδειγμα σε περιπτώσεις υπερχρεωμένων βιομηχανιών, όπως είναι η περίπτωση της ΕΒΖ και το Νεώριο Σύρου, προκρίθηκε η διαδικασία του άρθρου 106 β του πτωχευτικού κώδικα, η οποία επιτρέπει μετά από δικαστική έγκριση, τη μεταβίβαση των βασικών περιουσιακών στοιχείων σε νέα εταιρεία με νέο ΑΜΦ, η οποία ελέγχεται κατά 100% από τον στρατηγικό επενδυτή.
Στην περίπτωση μεγάλων εταιρειών με «βαρύ» δανεισμό όπως οι Σφακιανάκης, Creta Farms, οι τράπεζες ολοκλήρωσαν την αναδιάρθρωση του δανεισμού τους, με λύσεις μακροχρόνιας επιμήκυνσης των δανείων, με την προϋπόθεση ότι οι βασικοί μέτοχοι θα βάλουν φρέσκο χρήμα. Ενώ στις δανειακές συμβάσεις υπάρχουν και ρήτρες που σχετίζονται και με την υλοποίηση των σχεδίων λειτουργικής αναδιάρθρωσης που δεσμεύονται να εφαρμόσουν οι εταιρείες.
Σε άλλες περιπτώσεις -όπως είναι Notos Com, Καλλιμάνης-, οι τράπεζες και η Pillarstone ανέθεσαν τη διαχείριση σε fund, το οποίο και εισφέρει μέρος της νέας χρηματοδότησης.
