Πού είναι τα λεφτά;

Μας κοροϊδεύουν; Δεν το λέω εγώ, αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης το λένε, διαμαρτυρόμενοι γιατί ο πολιτισμός δεν περιλαμβάνεται στο σχέδιο ανάκαμψης των 750 δισ.

Δεν υπέστη και ο πολιτισμός ζημιά από την πανδημία; Τεράστια ασφαλώς, τόσο στην Ελλάδα όσο και σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρ΄ότι, όπως ξέρουμε σε κάποιες από αυτές βρίσκεται σε πιο προνομιούχα θέση από τη δική μας. Κι όμως. Ενώ έχει συμβεί η απόλυτη καταστροφή, τρία πολύ σημαντικά ευρωπαϊκά προγράμματα για τον πολιτισμό και την δημιουργία, την παιδεία και τα μέσα ενημέρωσης, συγκεκριμένα το Erasmus +, το Creative Europe και το Ευρωπαϊκό Σώμα Αλληλεγγύης, που απευθύνονται στους νέους, αντί να ενισχυθούν περισσότερο, το αντίθετο θα υποστούν περικοπές!

«Πολλοί, μικροί φορείς πολιτισμού και άτομα αντιμετωπίζουν καταστροφή και η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει την καρδιά και την ψυχή της» είναι το δραματικό μήνυμα, που στέλνει η Σαμπίνε Βερχέγιεν πρόεδρος της Επιτροπής Πολιτισμού και Εκπαίδευσης της ΕΕ, αλλά την ακούει κανείς; Και το πράγμα γίνεται χειρότερο με τις εντελώς εκτός πραγματικότητας εκτιμήσεις του ΟΑΣΑ, που τον περασμένο Μάρτιο προέβλεπε, ότι οι δαπάνες αναψυχής και πολιτισμού γενικά θα μειώνονταν κατά μόλις 10%. Τη στιγμή, που κοντεύουν να φτάσουν το 100%… Μπορεί όλα αυτά όμως να φαντάζουν μακρινά και αδιάφορα για τον «μικρόκοσμο» της ελληνικής κοινωνίας αλλά …σας έχω νέα: Όπως δεν μπορεί να κινηθεί η ελληνική οικονομία στο σύνολό της, χωρίς αυτό το μεγάλο πακέτο διάσωσης, έτσι δεν μπορεί να κάνει βήμα και ο πολιτισμός με τους ανθρώπους του.

Ένα κομμάτι, έστω και μικρό είναι κι αυτός. Δεν ξέρω λοιπόν, τι κάνουν και οι δικοί μας ευρωβουλευτές στον τομέα και του πολιτισμού αλλά η απαίτηση –όχι το αίτημα_ είναι να δραστηριοποιηθούν κι αυτοί. Μήπως και αλλάξουν κάπως τα πράγματα.

Πήραν τα βουνά

Μπορεί να μην ξέρω λοιπόν, τι κάνουν οι άλλοι ευρωβουλευτές αλλά για έναν από αυτούς μπορώ ήδη να απαντήσω. Έχει πάρει τα βουνά. Στην κυριολεξία τα μονοπάτια.

Γιατί όπως πρόσφατα διάβασα ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Γεωργούλης υιοθέτησε ένα μονοπάτι. Και πολύ καλά έκανε, θα πω, γιατί έχουν και τα μονοπάτια τα προβλήματά τους, εκεί πάνω στα βουνά που βρίσκονται μόνα τους κι άνθρωπος δεν τα πατάει, μόνον κανένα γίδι πού και πού… Άξια πρωτοβουλία. Όχι, δεν κοροϊδεύω καθόλου, «βιώσιμο τουρισμό» το έχουν ονοματίσει αυτό, που συνήθως ξεκινάει από την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία έχοντας λύσει όλα τα άλλα της προβλήματα, ασχολείται και με μοντέρνα πράγματα, ευρωπαϊκά, όπως λέμε.

Άλλωστε ωραίο είναι να αποκτούν και τα μονοπάτια θέση και όνομα στην Ευρωβουλή. Και όχι μόνον. Γιατί και στο site του ΟΗΕ αναρτήθηκε η εκδήλωση του δήμου της Αγιάς με τον Αλέξη Γεωργούλη, ως κορυφαία δράση για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος και στο youtube επίσης. Γεγονός είναι, ότι προτάσεις εναλλακτικού τουρισμού σαν αυτή, απηχώντας νέες αντιλήψεις ψυχαγωγίας και επαφής με την φύση είναι πάντα ευπρόσδεκτες. Αυτό όμως είναι όλο κι όλο, που μπορεί να κάνει ο ευρωβουλευτής Γεωργούλης;

Σ΄ αυτήν την εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη περίοδο που διανύουμε, αυτό μπορεί να το έργο και η προσφορά ενός ανθρώπου που εκλέχθηκε για να εκπροσωπεί τα συμφέροντα του ελληνικού λαού στο Ευρωκοινοβούλιο; Και για να είμαι δίκαιη, το ερώτημα δεν αφορά μόνον τον Γεωργούλη…

Και φτιάχνουν μουσεία

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά …δεκατρία τα εκατομμύρια. Σε καιρούς χαλεπούς η Αρχιεπισκοπή Αθηνών έχει αποφασίσει να κάνει έργα. Κόστους δεκατριών εκατομμυρίων.

Κάποια ενδεχομένως απαραίτητα. Κάποια άλλα… Γιατί αν το κτήριο όπου στεγάζεται ή το παρεκκλήσι της χρειάζονται αποκατάσταση, συντήρηση και ό,τι άλλο μπορεί να απαιτείται, προκειμένου να είναι λειτουργικά, καλώς πράττει. Ένα μουσείο όμως, νέο εξ ολοκλήρου, ποιες βασικές ανάγκες μπορεί να καλύπτει;

Σύμφωνα με την προγραμματική σύμβαση πάντως, που υπογράφηκε ανάμεσα στην Αρχιεπισκοπή και το υπουργείο Υποδομών _γιατί το δεύτερο θα αναλάβει όλη την υπόθεση_ θα πρόκειται για ένα μουσείο εκκλησιαστικό, που θα στεγάσει κειμήλια, καθώς και αντικείμενα από την Μητρόπολη των Αθηνών. Ένα σύνολο δηλαδή, που εύκολα θα μπορούσε να φιλοξενηθεί σε ένα υπάρχων μεγάλο μουσείο, όπως για παράδειγμα είναι το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο της Αθήνας. Δεν ξέρω αν το σκέφτηκε κανείς ή αν η Αρχιεπισκοπή ήθελε οπωσδήποτε και ένα δικό της μουσείο. Όμως δεν κάνει και την καλύτερη εντύπωση αυτή την εποχή, όταν οι ανθρώπινες ανάγκες πρωτίστως, είναι τεράστιες.