Διάσημος πιστοποιητής τέχνης: Επικοινώνησαν μαζί μου για τα κλεμμένα κοσμήματα του Λούβρου

Στην άκρη της τηλεφωνικής γραμμής μία άγνωστη φωνή ρωτάει: «Μπορείτε να πιστοποιήσετε  την αυθεντικότητα ορισμένων σημαντικών γαλλικών κοσμημάτων; Επειγόντως! Και ποια είναι η συνήθης αμοιβή σας;».

Ο αποδέκτης της κλήσης αν και έμπειρος πιστοποιητής τα χάνει. Είναι βλέπετε, λίγες ώρες μετά την γνωστοποίηση της εντυπωσιακής κλοπής στο Λούβρο. Παρ΄όλα αυτά απαντά στο ερώτημα για την αμοιβή του για να λάβει την απάντηση: «Θα σας πληρώσουμε σε μετρητά 500 φορές το ποσό».

Δεν πρόκειται για σενάριο κινηματογραφικής ταινίας, είναι η πραγματικότητα, όπως την δημοσιοποίησε ο βρετανός πιστοποιητής τέχνης Κέρτις Ντάουλινγκ με μακροχρόνια εμπειρία άνω των 35 ετών στον χώρο των καλών τεχνών και των αντικών, εκ των οποίων τα δεκαπέντε αποκλειστικά στον εντοπισμό πλαστών και απομιμήσεων, καθώς και στην έρευνα έργων τέχνης και της προέλευσής τους.  Για την ακρίβεια μάλιστα, δύο ήταν τα άτομα, όπως δήλωσε, που επικοινώνησαν μαζί του την περασμένη Κυριακή ενώ παρόμοιο περίπου ήταν το  περιεχόμενο της συνομιλίας τους.

Ανασφάλιστα τα έργα     

«Δεν είναι υπερβολικό να υποθέσουμε,  ότι αναφέρονταν στα κοσμήματα,  που εκλάπησαν από το Λούβρο», όπως είπε στο ARTnews θεωρώντας,  ότι οι συνομιλητές του ήθελαν να αξιολογήσει τα λάφυρα, μεταξύ των οποίων ως γνωστόν και ορισμένα  κομμάτια, που κάποτε ανήκαν στον αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ΄ και την αυτοκράτειρα Ευγενία. Στα 102 εκατομμύρια δολάρια ανέρχεται η αξία τους μάλιστα, όπως φέρεται να δήλωσαν γάλλοι αξιωματούχοι, χωρίς να υπολογίζεται ωστόσο, η ιστορική τους σημασία, η οποία προφανώς και κοστολογείται διαφορετικά.

Ιδιαίτερα οδυνηρή για το μουσείο έτσι είναι η επιπλέον αποκάλυψη, ότι τα κοσμήματα δεν ήταν ασφαλισμένα ιδιωτικά, πράγμα που σημαίνει, σύμφωνα με το γαλλικό υπουργείο Πολιτισμού, ότι  η χώρα δεν θα αποζημιωθεί για τα κλεμμένα αντικείμενα εάν δεν ανακτηθούν από την αστυνομία. «Το κράτος ενεργεί το ίδιο ως ασφαλιστής όταν τα έργα των εθνικών μουσείων βρίσκονται στον τυπικό χώρο διατήρησής τους», όπως διευκρίνισε εκπρόσωπος του υπουργείου, προσθέτοντας κάτι επίσης γνωστό, ότι η αξία της ασφάλισης είναι «πολύ συχνά υψηλότερη από την αξία απόκτησης του έργου».

Οι βιαστικοί πελάτες

Ποιοι μπορεί να ήταν όμως, οι δύο βιαστικοί «πελάτες» του Ντάουλινγκ; «Αυτός ο άνθρωπος που ακουγόταν σαν να ήταν από τη Μέση Ανατολή είναι σίγουρο, ότι δεν ήθελε να αγοράσει φθηνά αντίγραφα από τους κλέφτες», απαντά ο Ντάουλινγκ. «Οπότε καλεί στον αριθμό μου ως τον νούμερο 1 πιστοποιητή αυθεντικότητας στον κόσμο υποθέτοντας, ότι μπορεί να με εξαγοράσει. Αλλά δεν μπορεί… Γιατί όταν αγοράζεις κλεμμένα αγαθά δεν μπορείς ακριβώς να καλέσεις την αστυνομία αν σε εξαπατήσουν»… Όσο για το δεύτερο τηλεφώνημα κατά τον ίδιο προερχόταν από την Ρωσία.

Ο Ντάουλινγκ, ο οποίος έχει παρουσιάσει μεταξύ άλλων, την αμερικανική τηλεοπτική σειρά «Treasure Detectives» στο CNBC Prime Time και ισχυρίζεται, ότι δεν έχει κάνει ποτέ λάθος ως πιστοποίησης εδώ και 37 χρόνια μυρίσθηκε αμέσως, όπως λέει, περί τίνος επρόκειτο.

Όταν ρωτήθηκε έτσι, αν μπήκε στον πειρασμό να παρασύρει τους καλούντες σε μια προσπάθεια να μάθει ποιοι ήταν, απάντησε, ότι η πείρα του έχει δείξει, πως είναι «καλύτερο να παραμένεις στη σωστή πλευρά του νόμου και να μην αναστατώνεις καμία οργανωμένη εγκληματική ομάδα».

Σ΄ ένα ρηχό τάφο…

Ως εκ τούτου έκλεισε το τηλέφωνο και στα δύο άτομα, όπως είπε. «Αρνούμαι ευγενικά να εμπλακώ. Βλέπετε… δεν θα το κάνω αυτό για να πλουτίσω και δεύτερον, θα προτιμούσα να μην ταφώ σε έναν ρηχό τάφο στη Σαουδική Αραβία αν εμπλακώ…», όπως  έγραψε στο LinkedIn.

Η πιστοποίηση τέχνης, η έρευνα για πλαστογράφηση τέχνης και η εκπαίδευση, προκειμένου να γίνονται αντιληπτές οι πλαστογραφίες και οι παραποιήσεις είναι το πεδίο των υπηρεσιών που προσφέρει ο Ντάουλινγκ, όπως αναφέρεται στον ιστότοπό του, αν και οι μέθοδοί του πάντως, δεν είναι απολύτως αποδεκτές. Όπως συστήνεται ωστόσο ο ίδιος «Είχα μια πολύπλευρη καριέρα, μοιράζοντας τον χρόνο μου μεταξύ της αυθεντικοποίησης έργων τέχνης, διαλέξεων, της συγγραφής και της δημιουργίας τηλεοπτικών προγραμμάτων, διερευνώντας απάτες σε υποθέσεις τέχνης σε όλο τον κόσμο, ενώ παράλληλα ήμουν ιδιοκτήτης καταστημάτων καλών τεχνών και αντίκες,  αγοράζοντας και πουλώντας ως έμπορος για πολλά χρόνια πριν ασχοληθώ αποκλειστικά με την αυθεντικοποίηση».

Διαβάστε επίσης

Μητροπολιτικό Μουσείο Νέας Υόρκης: Ταξιδεύοντας στις θάλασσες των Ελλήνων