Από τα πριόνια του Έλγιν στον Μπόρις Τζόνσον διακόσια χρόνια δρόμος

Γιατί να δώσουν τώρα τα Γλυπτά του Παρθενώνα;

Δεν τα έδωσαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν τα έδωσαν όταν τα ζητούσε η Μελίνα ξεσηκώνοντας κινητοποιήσεις σε όλο τον κόσμο, δεν τα έδωσαν όταν έγινε το νέο Μουσείο Ακρόπολης, δεν τέθηκε ως θέμα όταν βγήκαν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν τα έδωσαν ούτε φέτος στα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, έστω στη μνήμη του δικού τους λόρδου Μπάυρον. Γιατί να το κάνουν λοιπόν τώρα; Μία είναι η απάντηση: Γιατί οι καιροί αλλάζουν. Με ρυθμούς ιλιγγιώδεις και με ανατροπές που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Γιατί η παράνομη, αποικιοκρατική κατοχή τους έχει γίνει βάρος γι’ αυτούς τους ίδιους. Και γιατί οι αιτιάσεις τους έχουν καταρριφθεί προ πολλού, με αποτέλεσμα να εισπράττουν διεθνώς την αρνητική κριτική.

Παρ’ ότι κανείς δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι οι Βρετανοί θα επιστρέψουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα στην Ελλάδα άμεσα, είναι δεδομένο πλέον ότι σε ένα ορατό μέλλον αυτό θα γίνει εφικτό. Διακόσια και πλέον χρόνια από την ελεεινή πράξη του Έλγιν πάνω στην Ακρόπολη, όταν τα πριόνια του τεμάχιζαν τα μάρμαρα του Παρθενώνα χωρίς έλεος, κανένα επιχείρημα δεν είναι ικανό πια να δικαιολογήσει την παραμονή τους στο Βρετανικό Μουσείο. Κάτι που το γνωρίζουν όλοι, τόσο στο μουσείο όσο και στη βρετανική κυβέρνηση από την κατώτερη βαθμίδα έως τον πρωθυπουργό. Η αμήχανη στάση του Μπόρις Τζόνσον στο επίσημο αίτημα του Μητσοτάκη και το χιλιοειπωμένο επιχείρημα – οχυρό, ότι την ευθύνη των Γλυπτών έχει το μουσείο και όχι η κυβέρνηση, δεν μπορούν πλέον να ξεγελάσουν κανένα. Απόδειξη η UNESCO, που ανάγει ξεκάθαρα πλέον σε διακρατικό θέμα το ελληνικό αίτημα για την επιστροφή των Γλυπτών. Αλλά…

Ας μην περιμένουμε ότι οι Βρετανοί θα ξυπνήσουν μία μέρα και από μόνοι τους θα μας στείλουν το πολυπόθητο μήνυμα, που θα λέει «ελάτε να πάρετε τα Γλυπτά». Γιατί μπορεί όλα τα ανωτέρω να ισχύουν, οι συνθήκες να είναι ευνοϊκές, όμως η τακτική του ώριμου φρούτου δεν ενδείκνυται σε τέτοιες περιπτώσεις. Κοινώς δεν αρκεί απλώς να ζητάμε τα Γλυπτά. Όσο χρήσιμο και απαραίτητο κι αν είναι αυτό, δεδομένου ότι έχουμε περάσει και περιόδους μεγάλης αγρανάπαυσης, όπως η τελευταία επί ΣΥΡΙΖΑ -μάλλον πλήρους αδιαφορίας, θα μπορούσε να πει κανείς-, δεν φτάνει. Είναι προφανές ότι ένα εθνικό θέμα όπως είναι η επιστροφή των Γλυπτών απαιτεί στρατηγική, επαγρύπνηση, διεθνή κινητοποίηση, ανθρώπους ικανούς, που θα αφιερωθούν στον στόχο. Και κυρίως βέβαια, καλή οργάνωση και φυσικά καλή χρηματοδότηση.

Δεν μπορώ να μη θυμηθώ πριν από χρόνια τη δραστηριότητα που είχε αναπτυχθεί στον εξωτερικό και όχι μόνον στην Βρετανία για την επιστροφή των Γλυπτών. Εκδηλώσεις πλήθος, δημόσιες συζητήσεις, συνέδρια, δημοσιεύματα στον Τύπο και τηλεοπτικές εκπομπές, γκάλοπ. Τη μεγάλη συμβολή επίσης των ξένων Επιτροπών για την Επιστροφή των Γλυπτών, που έκαναν τρομερή δουλειά στις χώρες τους. Μια συντονισμένη κινητοποίηση που είχε στριμώξει τη Βρετανία περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Σήμερα, με επιπλέον όπλα τα οθωμανικά αρχεία που έχουν αποδείξει, πέραν πάσης αμφιβολίας, την παρανομία του Έλγιν απέναντι και στους Τούρκους αλλά και την τελευταία απόφαση της UNESCO -όσο κι αν οι Βρετανοί αρνούνται να την αποδεχθούν-, τώρα είναι η κατάλληλη ώρα για επανεκκίνηση.

Διαβάστε επίσης:

Κυριάκος Μητσοτάκης: Η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα είναι θέμα αξιακό και πολιτικό