Όταν το Μεγανήσι βυθίστηκε στα βραβεία

Μεγανήσι

Αυτή είναι η βίλα στο Μεγανήσι που διακρίθηκε πέρσι ως το Καλύτερο Πραγματοποιημένο Έργο στα Βραβεία Ελληνικής Αρχιτεκτονικής. Και συνεχίζει να μας συναρπάζει, όσο την πρώτη μέρα.

Οι μελετητές του γραφείου Hiboux Architecture εμπνεύστηκαν από τις στρογγυλές κατοικίες των βοσκών της Λευκαδίτικης υπαίθρου και σχεδίασαν μία κατοικία με πέντε ξενώνες ως ένα σύμπλεγμα από διάσπαρτους θολωτούς κτιριακούς όγκους – με μαγευτική θέα στη θάλασσα και την ύπαιθρο του Μεγανησίου.

Η κατοικία διαμορφώνεται ως ένα σύμπλεγμα από διάσπαρτους θολωτούς κτιριακούς όγκους και ένα τετραγωνικού κανάβου στέγαστρο που τους συνδέει, ανάμεσα στα 42 υπάρχοντα ελαιόδεντρα και πάνω σε αναβαθμίδες που συγκρατούνται από τις ξερολιθιές.

Εκκινώντας από τις ποιμενικές κυκλικές πέτρινες κατοικίες που απαντώνται στην ύπαιθρο (όπως στο χωριό Εγκλουβή της Λευκάδας) οι πέτρινοι όγκοι ακολουθούν την βαθμιδωτή διαμόρφωση του εδάφους παρακολουθώντας τα καμπύλα μοτίβα των ξερολιθιών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αφουγκραζόμαστε την προϋπάρχουσα κατοίκηση του τόπου, υπηρετώντας την ιδέα μιας νέας ανθρώπινης κατοίκησης, υφασμένης ανάμεσα στις υπάρχουσες μη ανθρώπινες ζωντανές (δέντρα) ή μη-ζωντανές (πέτρες) οντότητες, με τη μικρότερη δυνατή διατάραξη. Κανένα από τα δέντρα δεν κόπηκε ούτε μετακινήθηκε.

Το μεταλλικό στέγαστρο αντιπαραβάλλεται με τη σχεδόν αρχαιολογική υπάρχουσα επιφάνεια του εδάφους και της κατοίκησης του, ως ένα προστατευτικό στρώμα, αποκτώντας μια μορφή που συναντάται συχνά στα υπόστεγα των βοσκών του μεσογειακού τοπίου – ένα λεπτό κάλυμμα, παράλληλο με την κλίση του εδάφους. Το λεπτό στρώμα του στεγάστρου αποτελεί ένα νέο έδαφος, αιωρούμενο και φυτεμένο. Έτσι, τρόπων τινά, το νέο εμβυθίζεται στο προϋπάρχον.

Το συγκρότημα αποτελείται από την κύρια κατοικία και 5 θολωτούς ξενώνες. Ο θολωτός όγκος της κύριας κρεβατοκάμαρας, ο διώροφος πύργος – παρατηρητήριο με βατό δώμα, και το κελάρι, σχηματίζουν την κεντρική κατοικία. Τα υαλοπετάσματα εξασφαλίζουν έναν εσωτερικό θερμαινόμενο χώρο (καθιστικό/τραπεζαρία και κουζίνα) ενώ επιτρέπουν την αδιάκοπη συνέχεια του βαθμιδωτού εδάφους, το οποίο διασχίζει την κατοικία στην ολότητά της. Η ροή του εσωτερικού – εξωτερικού δημιουργεί χώρους μιας υπαίθριας διαβίωσης.

Το συγκρότημα αποτελεί ένα συλλογικό καταφύγιο τοπιακής εμβύθισης για ομάδες οι οποίες μπορούν να κάνουν πρόβες στην εξάγωνη σκηνή (shala), να ασκηθούν και να συγκεντρωθούν γύρω από ένα κοινό εξωτερικό τραπέζι στην ονομαζόμενη πιάτσα.