Γυάλινα τούβλα πλημμυρίζουν με φως μια υπέροχη κατοικία του ’30 στη Μελβούρνη

Όπως πολλά σπίτια της δεκαετίας του ’30, το εσωτερικό αυτής της κατοικίας στο προάστιο South Yarra της Μελβούρνης είχε αδιαμφισβήτητο χαρακτήρα, όχι όμως και αρκετό φυσικό φως. Η ιδιοκτήτρια και τα παιδιά της ζούσαν εκεί για 15 χρόνια, μέχρι που, μετά την επιτυχημένη ανακαίνιση του εξοχικού τους από τον γνωστό Αυστραλό σχεδιαστή David Flack, αποφάσισε να του εμπιστευτεί και το αστικό της σπίτι.

Η γνωριμία τους ξεκίνησε τυχαία το 2016 μέσω διαδικτύου. «Ήταν μια εντελώς τυχαία αναζήτηση που κατέληξε υπέροχα», θυμάται η ιδιοκτήτρια, της οποίας η οικογένεια έχει μακρά παράδοση στις ιπποδρομίες. «Αποφάσισα να κάνω κάτι παρόμοιο με το εξοχικό, περισσότερο φως, περισσότερη ζωή και μια πιο γενναία ανανέωση στο σπίτι της πόλης».

Στο νότιο ημισφαίριο, το φως από τον νότο είναι έμμεσο, έτσι, οι περισσότερες αίθουσες του σπιτιού παρέμεναν σκιερές όλη μέρα. Επιπλέον, οι αλλεπάλληλες ανακαινίσεις του παρελθόντος είχαν αφήσει το πίσω μέρος του σπιτιού με ανομοιογενή αρχιτεκτονική. Ο Flack αποφάσισε να κατεδαφίσει αυτές τις προσθήκες και να τις αντικαταστήσει με μια ελαφρώς μικρότερη “γυάλινη λυχνία” από τούβλα γυαλιού, που επέτρεψε στο φως να εισχωρήσει βαθιά στον πυρήνα του σπιτιού.

Το διπλού ύψους αυτό τμήμα συλλέγει το φως από τρεις κατευθύνσεις, ενώ παράλληλα μείωσε ελάχιστα το εμβαδόν της κατοικίας. Ο εξωτερικός χώρος κέρδισε σε πλάτος και σχεδιάστηκε εκ νέου με πλούσια φύτευση από τη landscape designer Kate Seddon, ορατή μέσα από μεγάλα κουφώματα από μαυρισμένο ατσάλι.

Η έμπνευση για τη χρήση γυάλινων τούβλων ως δομικού στοιχείου ήρθε από τη Maison de Verre (1932) των Bernard Bijvoet και Pierre Chareau στο Παρίσι. Το έργο αυτό σηματοδότησε την πρώτη αρχιτεκτονική μελέτη του Flack Studio, που πλέον έχει επτά ακόμη υπό εξέλιξη.

Στην ηλιόλουστη επέκταση, όπου στεγάζονται το καθιστικό, η κουζίνα και ένα WC, καθώς και σε όλο το σπίτι, ο Flack ακολούθησε μια σχεδιαστική γραμμή διάχυσης φωτός. Τα γυάλινα τούβλα και τα ατσάλινα πλαίσια αγκαλιάζουν την τραπεζαρία και το καθιστικό, ενώ ματ γυάλινες επιφάνειες φωτίζουν απαλά τα μαρμάρινα μπάνια.

Σε άλλους χώρους, τολμηρές αποχρώσεις λάκας δίνουν λάμψη σε σκοτεινές επιφάνειες: το ταβάνι και η μπάρα του cocktail lounge στο μπροστινό τμήμα βάφτηκαν σε βαθύ κόκκινο, ενώ η οροφή της τραπεζαρίας καλύφθηκε με σκούρο πράσινο βερνίκι που αντανακλά τους κήπους, σαν καθρέφτης.

Το αρχικό σχέδιο του σπιτιού ήταν τυπικό και αυστηρό, κάτι που δεν ταίριαζε στο χαλαρό ύφος της ιδιοκτήτριας. Με μια προσεγμένη μίξη vintage, σύγχρονων και custom επίπλων, ο Flack έδωσε λειτουργία σε κάθε δωμάτιο. Στη βιβλιοθήκη, για παράδειγμα, ο διπλής όψης καναπές On the Rocks του Francesco Binfaré για την Edra πλαισιώνεται από δύο γραφεία, επιτρέποντας στον χώρο να λειτουργεί ως γραφείο, μελέτη ή σαλόνι υποδοχής, ανάλογα με την περίσταση.

Η νέα κουζίνα διαθέτει τραπέζι πρωινού με πάγκο, «μια καθημερινή και άνετη προσθήκη», όπως λέει η ιδιοκτήτρια, που καταλήγει να χρησιμοποιείται συχνά και για δείπνα τεσσάρων ατόμων. «Είμαι απλός άνθρωπος, μου αρέσει να φιλοξενώ χωρίς τυπικότητες, είτε τα παιδιά μου, είτε φίλους στις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις.»

Η ιδιοκτήτρια είναι επίσης συλλέκτης σύγχρονης τέχνης, με έργα κυρίως Αυστραλών καλλιτεχνών. Ο Flack φρόντισε να της προσφέρει αρκετούς λευκούς τοίχους για τα έργα, αλλά και λεπτομέρειες που αντανακλούν το χιούμορ και τη φαντασία του: μια τριπλή μπορντούρα στο terrazzo της κουζίνας, μια μαρμάρινη εστία με ασπρόμαυρες ρίγες στη βιβλιοθήκη και ένα αιωρούμενο διάζωμα στον όροφο που «κρυφοκοιτάζει» προς το διπλού ύψους καθιστικό.

«Πιστεύω ότι η σύγχρονη αρχιτεκτονική λειτουργεί ιδανικά, όταν υπάρχει αντίθεση με το παλιό, αλλά και μια φυσική σύνδεση μεταξύ τους», λέει ο Flack.

Το αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι το παλιό και το νέο συνυπάρχουν με ισοτιμία, αλλά ο κύριος στόχος της μεταμόρφωσης ήταν να βελτιωθεί η καθημερινή εμπειρία της ζωής στο σπίτι. Όπως λέει η ιδιοκτήτρια: «Αυτό το σπίτι εκφράζει απόλυτα την ικανότητα του David να μεταφράζει το στυλ και τη φινέτσα μέσα από χιούμορ, παιχνιδιάρικη διάθεση και προσωπικότητα. Δεν υπάρχει τίποτα “πολύτιμο” ή στημένο εδώ».

Και πράγματι, μαζί με το φως, αυτό ακριβώς αναζητούσε.

Φωτογραφίες: Anson Smart, AD