Τα κέρδη από τη ναυτιλία δεν επαρκούν για «πράσινες» επενδύσεις ύψους 3,4 τρισ. δολαρίων μέχρι το 2050

Σε δυσθεώρητα ύψη έχει ανέβει το κόστος για την  απανθρακοποίηση της ναυτιλίας, μέχρι το 2050.

Ο γκουρού της ναυτιλίας, δρ. Martin Stopford μιλώντας σε ναυτιλιακό συνέδριο της Capital Link, επεσήμανε ότι οι επενδύσεις, σύμφωνα με τους πρώτους υπολογισμούς, θα χρειαστεί να φτάσουν τα 2,2 τρισ. δολάρια για την ανανέωση του παγκόσμιου στόλου, με «πράσινα»  πλοία και επιπλέον περίπου 1,2 τρισ. δολάρια για την επέκταση του παγκόσμιου στόλου ώστε να ανταποκρίνεται στην αύξηση της ζήτησης.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του δρ. Stopford που είναι μη εκτελεστικός πρόεδρος της Clarkson Research Services τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων και τα φορτηγά θα απαιτήσουν περίπου το 15% των συνολικών δαπανών, ενώ το μερίδιο των πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου θα φτάσει το  12% με τα δεξαμενόπλοια να έχουν μόλις 6%.

Η προβολή του Δρ Stopford βασίζεται σε ένα σενάριο «ήπιας» παγκόσμιας ανάπτυξης που είχε αναπτύξει πριν  από ένα χρόνο και το οποίο εκτιμά ότι οι παγκόσμιες εκπομπές ρύπων από τη ναυτιλία θα μειωθούν από τους περίπου 900 εκατομμύρια τόνους CO2 που ήταν το 2008 σε μόλις 324 εκατομμύρια τόνους το 2050. Αυτό πληροί τις απαιτήσεις του ΙΜΟ για τουλάχιστον 50% μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μεταξύ των δύο χρονικών περιόδων.

Το μεγάλο ερωτηματικό όμως σύμφωνα με τον δρ. Stopford αφορά τη δυνατότητα των ναυτιλιακών εταιρειών θα καλύψουν το κόστους αυτών των επενδύσεων. Μα βάση τα ιστορικά στοιχεία, τα κέρδη που παράγονται από τη ναυτιλία αδυνατούν να καλύψουν τα απαιτούμενα κεφάλαια. Και για τον λόγο αυτό οι πλοιοκτήτες θα χρειαστούν την βοήθεια των ναυλωτών. «Κατά μια έννοια οι ναυλωτές θα πρέπει να βγουν μπροστά αποφασίζοντας το είδος της τεχνολογίας με την οποία θέλουν να συνεχίσουν», σημείωσε χαρακτηριστικά , βάζοντας στο παιχνίδι και τα ναυπηγεία τα οποία θα πρέπει να μπορούν να κατασκευάσουν τα πλοία που θα θέλουν οι ναυλωτές.

Όσο για τους εφοπλιστές, ο Δρ Stopford πιστεύει ότι  θα πρέπει να αναλάβουν και αυτοί πρωτοβουλίες ώστε να οικοδομήσουν δομές, τέτοιες που θα προσδίδουν αίσθημα ασφάλειας προς τους ναυλωτές, σε σχέση με τα χρήματα που θα επενδύουν.

«Οι σημερινές εταιρείες και τα ρυθμιστικά συστήματα δεν είχαν σχεδιαστεί για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που βρίσκονται μπροστά μας», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ωστόσο, ο Δρ Stopford κατέστησε επίσης σαφές ότι για τις επόμενες δεκαετίες  ο εν ενεργείας παγκόσμιος στόλος θα διαδραματίσει τον μεγαλύτερο ρόλο όσον αφορά την μείωση των εκπομπών και επομένως θα είναι κρίσιμη η διαχείρισή τους.

Υπογράμμισε επίσης ότι τα τρία μελλοντικά σενάρια που ανέπτυξε στο μοντέλο του  δείχνουν ότι κατά μέσο όρο τα πλοία που κατασκευάστηκαν πριν από το 2020 θα αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% όλων των εκπομπών από τα πλοία έως το 2050. Ένα άλλο μέσο ποσοστό 22% των εκπομπών θα προέλθει από το πλοία που χρησιμοποιούν πετρέλαιο και κατασκευάστηκαν μετά το 2020  και το 28% των εκπομπών αερίων ρύπων θα προέρχεται από πλοία που θα χρησιμοποιούν σαν καύσιμο το φυσικό αέριο ή θα είναι υβριδικά.

Αναφορικά με τον παρόντα στόλο, ο κ. Stopford σημείωσε ότι έχει σχετικά  χαμηλή κεφαλαιακή αξία και ως εκ τούτου η ναυτιλία μπορεί να αντέξει σε οικονομικό επίπεδο χαμηλότερους ρυθμούς δραστηριοποίησης.