«Χρυσάφι» και στις διαλύσεις κρύβουν τα κρουαζιερόπλοια

Το Carnival Fantasy ήταν ένα κρουαζιερόπλοιο γνωστό για την εκκεντρική του διακόσμηση, τα ολονύχτια πάρτι και το μέγεθος του -την εποχή που οι 2.000 επιβάτες θεωρούνταν τεράστιος αριθμός.

Το “Fun Ship”, όπως ήταν γνωστά τα συγκεκριμένα πλοία το 1990, είχε ευφάνταστους χώρους όπως ένα πιάνο μπαρ με θέμα την Αίγυπτο, διακοσμημένο με μια ψεύτικη σαρκοφάγο και ένα λαμπερό αίθριο με γυάλινη επένδυση που ήταν ο κόμβος για τη συγκέντρωση των επιβατών.

Σήμερα, το Fantasy βρίσκεται στα διαλυτήρια. Τον Ιούλιο, το 30χρονο πλοίο έπλευσε στο Αιγαίο Πέλαγος, πραγματοποιώντας το τελευταίο του ταξίδι στην πρωτεύουσα των διαλύσεων πλοίων, την Aliaga της Τουρκίας.

Εκεί υπάρχει ένα ναυπηγείο όπου παλιά φορτηγά πλοία, δεξαμενόπλοια, ερευνητικά σκάφη – και τώρα πλέον και κρουαζιερόπλοια που αποσύρθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας- διαλύονται και χωρίζονται σε κομμάτια. Σε αυτήν την περίπτωση, το πλοίο δεν θα σπάσει στα δύο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή ενός άλλου πλοίου. Αντίθετα, οι υποψήφιοι αγοραστές του Fantasy προέρχονται από κάθε είδους βιομηχανίες, αναζητώντας προσφορές για όλα όσα βρίσκονται μέσα σε αυτό, από έργα τέχνης και μαγειρικά σκεύη έως ηλεκτρικά καλώδια και νεροχύτες από ανοξείδωτο ατσάλι.

Για την εταιρεία κρουαζιερόπλοιων, αποτελεί μία ευκαιρία ανάκτησης τουλάχιστον μέρους των χρημάτων ενός περιουσιακού στοιχείου που, στην παρούσα φάση, αποτελεί πλέον βάρος. Ενώ οι τιμές των πλοίων μειώνονται όσο μεγαλώνει η ηλικία τους, το Fantasy κατασκευάστηκε αρχικά έναντι περίπου 225 εκατ. δολαρίων. Και για τις εταιρείες ανακύκλωσης που αγοράζουν το πλοίο με μετρητά και αναλαμβάνουν το επικίνδυνο έργο της εκκένωσης του από όλα τα πολύτιμα αντικείμενα που βρίσκονται μέσα σε αυτό, το θέμα της μεταπώλησης είναι πολύ σημαντικό.

Μειώνοντας τις απώλειες

Είναι δύσκολο να εκτιμήσει κανείς πόσα χρήματα μπορεί να κερδίσει κάποιος από την ανακύκλωση κρουαζιερόπλοιων. Οι εταιρείες δεν αποκαλύπτουν αμέσως τις τιμές πώλησης των πλοίων και η αξία μεταπώλησης των πιο περιζήτητων εμπορευμάτων τους, όπως τα θραύσματα χάλυβα, διαμορφώνονται στις παγκόσμιες αγορές σε καθημερινή βάση.

Αλλά η συγκεκριμένη επιχείρηση γνωρίζει άνθηση.

Δίπλα στο Carnival Fantasy στην Aliaga υπάρχουν δύο άλλα πλοία της ίδια κατηγορίας, που κατασκευάστηκαν στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Και δίπλα τους υπάρχουν δύο πρώην κρουαζιερόπλοια της Royal Caribbean (που διαλύθηκαν από την ισπανική θυγατρικής της εταιρεία, την Pullmantur Cruceros). Όλα τα πλοία είχαν μεγάλες βάσεις ανεμιστήρων. Το Fantasy και τα αδερφά του πλοία ξεκίνησαν το 2020 γεμάτα επιβάτες που διασκέδαζαν στην Καραϊβική, τις Μπαχάμες και τη Μεξικάνικη Ριβιέρα.

Τα πλοία θα αποσύρονταν από τον στόλο τα επόμενα χρόνια ακόμη και σε μια υγιή περίοδο για τη βιομηχανία. Απλά η πανδημία επιτάχυνε τη διαδικασία, με τις ιδιοκτήτριες εταιρείες να “στεγνώνουν” από μετρητά και να προσπαθούν να μειώσουν τις απώλειες τους.

Στις ανακοινώσεις τρίτου τριμήνου της, η Carnival Corporation δήλωσε ότι σχεδίαζε να πουλήσει 18 «λιγότερο αποδοτικά» πλοία το 2020, με αποτέλεσμα τη μείωση κατά 12% του στόλου της. «Αυτά τα πλοία μας “στράγγιξαν”», δήλωσε πρόσφατα ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας, Arnold Donald κατά τη διάρκεια ενός webinar.

Από ανταλλακτικά αυτοκινήτων μέχρι σκηνικά θεάτρου

Χωρίς να υπάρχει ενδιαφέρον στην αγορά μεταχειρισμένων κρουαζιερόπλοιων, η βασική αξία των συγκεκριμένων πλοίων είναι ο χάλυβας που έχει χρησιμοποιηθεί για την πολυτελή κατασκευή τους.

Εάν, για παράδειγμα, το Carnival Fantasy έχει 15.000 τόνους χάλυβα στην υπερκατασκευή του, το scrap που μπορεί να πουλήσει θα έχει κόστος πάνω από 4,7 εκατομμύρια δολάρια με βάση τις τρέχουσες τιμές της παγκόσμιας αγοράς – αν και άλλοι παράγοντες παίζουν επίσης ρόλο, όπως οι τοπικές τιμές και η ζήτηση.

Μαζί με τον κίνδυνο των διακυμάνσεων της αγοράς, ο αγοραστής αναλαμβάνει επίσης την αβεβαιότητα αναφορικά με το πόσο τμήμα από αυτό το μέταλλο μπορεί να σωθεί. Τα πλοία πριν από τη δεκαετία του 1990 τείνουν να έχουν περισσότερο χάλυβα στα κύτη τους και υποβρύχια επένδυση, αλλά αυτά που κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του ’90 και μετά μπορούν να φέρουν ελαφρύτερα και ισχυρότερα κράματα μετάλλων.

Σε κάθε περίπτωση, τα scrap από χάλυβα και μέταλλο θα μεταφερθούν σε χυτήριο για να γίνουν οπλισμός σε κατασκευαστικά έργα σε όλο τον κόσμο. Ο χάλυβας μπορεί να καταλήξει στην αυτοκινητοβιομηχανία της Τουρκίας, όπου μπορεί να γίνει ανταλλακτικά για ένα Toyota ή ένα Ford.

Το αλουμίνιο, ο χαλκός και ο ανοξείδωτος χάλυβας σώζονται επίσης και μεταπωλούνται, μαζί με άλλα πολύτιμα στοιχεία που παραμένουν κυρίως στην Τουρκία. Τα σπασμένα καταστρώματα τικ του Fantasy μπορεί να καταλήξουν σε τοπικά καταστήματα, εστιατόρια και σπίτια. Το σκηνικό του θεάτρου και ο φωτισμός μπορεί να βρουν το δρόμο τους σε θεατρικές παραστάσεις.

Οι αγοραστές έρχονται στο ναυπηγείο για τα πάντα, μέχρι και για τα μπουλόνια και τα παξιμάδια. Ακόμα κι αν μια χρησιμοποιημένη τουαλέτα μπορεί να πουληθεί για ελάχιστα χρήματα, αλλά αν πολλαπλασιαστεί το ποσό αυτό με μερικές χιλιάδες τεμάχια – δεδομένου του αριθμού των καμπινών και των δημόσιων χώρων σε κάθε πλοίο – τότε το ποσό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητο.

Σύμφωνα με τον Orbay Simsek, αντιπρόεδρο της Simsekler Ship Recycling Company που εδρεύει στην Aliaga, υπάρχουν αγοραστές ακόμη και για μαγειρικά σκεύη, ντουλάπες και κουβέρτες.

Βασικά οτιδήποτε μπορεί να πουληθεί, πωλείται. Ακόμα και η σαρκοφάγος.

 Διαλύσεις φιλικές προς το περιβάλλον

Ο διαχωρισμός των πλοίων είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα, λόγω της ανησυχίας που υπάρχει τόσο για ανθρώπινους όσο και για περιβαλλοντικούς κινδύνους. Είναι μια από τις πιο επικίνδυνες θέσεις εργασίας στον κόσμο, σύμφωνα με τον Wouter Rozenveld, διευθυντή της Sea2Cradle (SC2), εμπειρογνώμονα στην ανακύκλωση πράσινων πλοίων που προσλήφθηκε από την Carnival για να επιβλέπει την ασφαλή διάλυση των πλοίων της. Κάθε πλοίο της Carnival μπορεί να χρειαστεί έως και εννέα μήνες για να διαλυθεί, επισημαίνει, και οι εργασίες που πραγματοποιούνται με το φλόγιστρο ενέχουν συνεχείς κινδύνους πυρκαγιάς.

Αυτοί οι κίνδυνοι ενισχύονται όταν τα ανακυκλώσιμα τεμάχια εξαρτημάτων, όπως έπιπλα, καλωδιώσεις, σωληνώσεις και μηχανήματα μέσα σε κάθε κατάστρωμα πρέπει να διαχωριστούν προσεκτικά.

Τα επιπλέον βήματα στην αποσυναρμολόγηση αυξάνουν επίσης τις πιθανότητες διαρροών επικίνδυνων αποβλήτων, που περιέχουν τα πάντα, από λιπαρά υπολείμματα έως λάσπη, αμίαντο και ψυκτικά μέσα σε ψυγεία.

Για να αποφευχθούν τέτοια περιστατικά, το τουρκικό ναυπηγείο πραγματοποιεί την εργασία του σε μια συγκεκριμένη περιοχή, όπου συγκρατούνται τα  συντρίμμια και τα θραύσματα. Σε παρόμοιες εγκαταστάσεις σε όλη την Ινδία και το Μπαγκλαντές, η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί στην παραλία. Αντί να αφήνει τοξικές χημικές ουσίες στο νερό, το τουρκικό ναυπηγείο συλλέγει τα υλικά, τα έχει καταγράψει από την Sea2Cradle και στη συνέχεια τα παραδίδει στον κρατικό Σύνδεσμο Ανακύκλωσης Πλοίων της Τουρκίας για να γίνει σωστή απόρριψη.

Η Carnival Corporation είδε αυτές τις προφυλάξεις ως ευκαιρία για μάρκετινγκ, κάνοντας μια εξαιρετικά ασυνήθιστη κίνηση, να δημοσιοποιήσει τις προσπάθειές της χαρακτηρίζοντας τις ως  «υπεύθυνη ανακύκλωση». Αλλά ήταν το ναυπηγείο, όχι η Carnival, που ευνοήθηκε από αυτή την εξέλιξη: ποτέ δεν είχε ξαναδεί η Aliaga πέντε μεγάλα κρουαζιερόπλοια συγκεντρωμένα στο λιμάνι της.

Και μπορεί να υπάρξουν πολλά περισσότερα μέσα στους επόμενους μήνες.

«Όσο περισσότερο διαρκεί η πανδημία, τόσο περισσότερα κρουαζιερόπλοια θα καταλήξουν στα διαλυτήρια, και υποθέτω ότι θα είναι ολοένα και νεότερης ηλικίας”, υποστηρίζει ο ManWo Ng, καθηγητής ναυτιλιακής διαχείρισης στο Old Dominion University της Βιρτζίνια. «Ακόμα κι αν κυκλοφορήσει ένα εμβόλιο, πόσοι από εμάς θα αισθανθούμε άνετα να επιστρέψουμε στα κρουαζιερόπλοια;», διερωτάται.

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση