Ποιους ωφελούν οι παραγραφές φοροελέγχων και τα μειωμένα πρόστιμα

Ένα νέο τοπίο αναφορικά με τους αναδρομικούς φοροελέγχους δημιουργεί η πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία ορίζει ως όριο παραγραφής την πενταετία, και ουσιαστικά ακυρώνει τους φοροελέγχους που πηγαίνουν σε βάθος χρόνου, ανατρέποντας την τακτική των τελευταίων ετών, με τις εκάστοτε κυβερνήσεις να επεκτείνουν κατά το δοκούν το χρόνο παραγραφής.

Πλέον, τα πράγματα είναι σαφή: φοροέλεγχοι σε βάθος άνω της πενταετίας δεν επιτρέπονται, πλην κάποιων εξαιρέσεων, ενώ τα στοιχεία για τις καταθέσεις σε ελληνικές τράπεζες ΔΕΝ αποτελούν “νέα στοιχεία”, και άρα η παραγραφή τους δεν παρατείνεται. Που σημαίνει ότι δεκάδες χιλιάδες φορολογούμενοι θα γλιτώσουν τεράστιες προσαυξήσεις και πρόστιμα που τους είχαν επιβληθεί.

Άρα, μετά τις 31 Δεκεμβρίου του 2017:

Για εισροές σε τραπεζικούς λογαριασμούς που έχουν γίνει έως και την 31η Δεκεμβρίου του 2011, ακόμα κι αν υπάρχει φορολογικό αδίκημα, δεν μπορεί να καταλογιστεί κανένα πρόστιμο ή προσαύξηση, αφού αυτό έχει παραγραφεί.
Το ίδιο ισχύει και για όσους βρίσκονται στις διάφορες λίστες φοροδιαφυγής (Μπόργιανς, Λαγκάρντ κλπ), τους οποίους δεν μπορεί πια κανείς να “αγγίξει”, εφόσον τα στοιχεία που υπάρχουν αφορούν σε χρήσεις έως και το 2010.
Παραγεγραμμένες είναι επίσης και οι χιλιάδες υποθέσεις από τα “CD των μεγαλοκαταθετών” που έχουν στα χέρια τους οι ελεγκτικές αρχές.
Παραγράφονται επίσης οι υποθέσεις ιδιοκτητών ακινήτων που πούλησαν τα ακίνητά τους σε τιμή μεγαλύτερη της δηλωθείσας και αυτό διαπιστώθηκε από το άνοιγμα των λογαριασμών τους, εφόσον η αγοραπωλησία έγινε πριν την 1η Ιανουαρίου του 2011.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν ήδη για τις χρήσεις 2010 και πριν.

Προσοχή όμως σε ένα “παραθυράκι” που μπορεί να αξιοποιήσει ακόμα το υπουργείο Οικονομικών: το ΣτΕ έκρινε πως τα στοιχεία από τις ελληνικές τράπεζες ήταν στη διάθεσή του και άρα δεν αποτελούν νέα στοιχεία. Όμως για όσους έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό, δεν τίθεται τέτοιο θέμα, και επομένως αν εντοπιστούν τέτοιες καταθέσεις που αποτελούν προϊόν φοροδιαφυγής, θεωρούνται πράγματι νέα στοιχεία και άρα μπορούν να ελεγχθούν σε βάθος δεκαετίας. Ωστόσο, εκτιμάται ότι και σε αυτές τις περιπτώσεις θα υπάρξουν προσφυγές από θιγόμενους, με το σκεπτικό ότι οι διακρατικές συμφωνίες που είναι σε ισχύ για την ανταλλαγή οικονομικών στοιχείων αίρουν τον χαρακτηρισμό των “νέων” στοιχείων.

Σημειωτέον ότι μετά από αυτές τις εξελίξεις δρομολογούνται αλλαγές στα φορολογικά πρόστιμα και τις προσαυξήσεις, και ειδικότερα:

Για υποθέσεις έως και τη χρήση 2013 όπου έχει ολοκληρωθεί ο φορολογικός έλεγχος, το πρόστιμο μειώνεται από 120% του κύριου φόρου σε 10% έως 50% (ανάλογα με το αντικείμενο της φορολογίας), ενώ η προσαύξηση υπολογίζεται με ετήσιο επιτόκιο 8,76%.
Για μεταγενέστερες υποθέσεις θα επιβάλλεται μόνο το ετήσιο επιτόκιο 8,76% ετησίως ως προσαύξηση.

Σημειωτέον ότι οι μειώσεις αυτές ισχύουν αναδρομικά, όσον αφορά σε φορολογούμενους που έχουν προσφύγει στη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων ή στα διοικητικά δικαστήρια.