«O νέος υπεύθυνος δημιουργικού της Versace ξέρει από σεξ», αναφέρει ο Ρόμπερτ Γουίλιαμς στο Business of Fashion. Στις 26 Σεπτεμβρίου, ο Ντάριο Βιτάλε παρουσίασε τη νέα συλλογή του οίκου Versace στο Μιλάνο.

Και αν υπήρχε οποιαδήποτε αμφιβολία ότι η Versace θα έχανε το πνεύμα της υπό τη νέα δημιουργική διεύθυνση του Βιτάλε, ο ίδιος κατέστησε σαφές ότι σκοπεύει να διατηρήσει το σεξ στην ατζέντα. Ο σχεδιαστής ανακάλυψε ξανά το χαμένο βάθος και τον ερωτισμό της εμβληματικής ιταλικής μάρκας, ξεπερνώντας τις προσδοκίες για μια ήσυχη επίδειξη πριν από την προγραμματισμένη εξαγορά από την Prada.

1

Πεδίο σύγκρουσης και προκλήσεων

Μεταξύ των σχεδιαστών που έκαναν το ντεμπούτο τους αυτή τη σεζόν, ο Βιτάλε είχε αναμφίβολα το πιο δύσκολο έργο. Όχι μόνο επειδή είναι ο πρώτος που διευθύνει τις συλλογές της Versace χωρίς να φέρει o ίδιος το όνομα, αλλά και γιατί η Ντονατέλλα Βερσάτσε, που ανέλαβε τα ηνία του οίκου μετά τον θάνατο του αδελφού της Gianni, παραμένει επικεφαλής πρέσβειρα της μάρκας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Ντονατέλλα δεν παραβρέθηκε στο κοινό της επίδειξης. Προφανώς ήθελε να δώσει χώρο στον διάδοχό της. Επίσης δεν υπήρχε κανένα ίχνος της ομάδας Prada-Bertelli, που ανακοίνωσε συμφωνία για την αγορά της Versace από την Capri Holdings τον Απρίλιο, αλλά έχει αργήσει να εκφράσει την υποστήριξη της για τον Βιτάλε.

Η γκαλερί Ambrosiana που μετατράπηκε σε Casa Vitale

Η πρόσκληση για την επίδειξη ήρθε ως μια επείγουσα, ποιητική, ερωτική επιστολή με αναφορά στον Άγγλο ρομαντικό Keats. Ήταν μια ένδειξη ότι ο νέος διευθυντής δημιουργικού θα αψηφήσει τις προσδοκίες για ένα διακριτικό, μεταβατικό ντεμπούτο. Η διεύθυνση Via Cardinal Federico δεν σήμαινε τίποτα για τους περισσότερους, αλλά αποδείχθηκε ότι ήταν η πίσω είσοδος του εντυπωσιακού μουσείου Pinacoteca Ambrosiana, όπου αριστουργήματα των Caravaggio, Raphael και Titian κρέμονται στους τοίχους ενός παλατιού του 17ου αιώνα. Ο Βιτάλε ομολογεί ότι τρέφει «πάθος για τον Caravaggio», ενώ ο χώρος αυτός δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά για επίδειξη μόδας.

Το μουσείο μετατράπηκε σε σπίτι, και ο Βιτάλε έφτασε σε σημείο να στρώσει τα δικά του σεντόνια σε ένα στρώμα που τοποθέτησε σε μια γωνία. Προφανώς, αφοσιωμένος στο να δημιουργήσει έναν κόσμο και μια ιστορία γύρω από τα ρούχα που σχεδιάζει, ο Βιτάλε παρουσίασε τη συλλογή σε χώρους όπως γραφεία, ακατάστατα κρεβάτια, τουαλέτες και μεγάλες τραπεζαρίες. Ήταν σκόπιμα ατελείς χώροι, εμπνευσμένοι από το θρίλερ του Pier Paolo Pasolini Teorema του 1969, στο οποίο ένας μυστηριώδης επισκέπτης διαταράσσει την τέλεια ζωή μιας μπουρζουαζικής οικογένειας του Μιλάνου, ίσως όπως ήρθε και ο Βιτάλε να διαταράξει τη δυναστεία του Gianni Versace.

Ο μύθος και η καθημερινότητα στο ντεμπούτο της συλλογής

Το παλιό και το νέο αναμείχθηκαν και το ιερό συγκρούστηκε με το βέβηλο. Αμφιλεγόμενες εγκαταστάσεις, όπως ένα φόρεμα-κομπινεζόν που κρεμόταν πάνω από μια μεταμοντέρνα γυάλινη λάμπα, είχαν ως φόντο τη συλλογή θρησκευτικών παραστάσεων — που θύμιζαν την ψυχή του Versace και την έμπνευσή του από την καθολική και μπαρόκ αισθητική.

Σε αυτό το σκηνικό σύγκρουσης, ο Βιτάλε δεν διστάζει και δεν στερείται ούτε πεποίθησης ούτε αυτοπεποίθησης: η πρώτη του συλλογή «ρίχνει» τη Versace από το μυθικό της βάθρο και τη φέρνει πιο κοντά στην καθημερινότητα. Ο ίδιος παραλληλίζει την μεταφορά της Versace από το παρελθόν στο παρόν και από το μυθικό στο πραγματικό με την κατάβαση των Ολύμπιων θεών στη γη. «Η μυθολογία ξεκίνησε όταν οι θεοί και οι θεές, κουρασμένοι από τις δικές τους ίντριγκες, κατέβηκαν από τον Όλυμπο για να περπατήσουν ανάμεσα στους θνητούς», αναφέρει ο Βιτάλε στη συνέντευξη τύπου μετά την επίδειξη. Υποστηρίζει ότι δεν γίνεται πλέον ο οίκος να παράγει μόνο χρυσές τουαλέτες. Άλλωστε, δεν υπήρχαν βραδινά φορέματα στη συλλογή. «Θέλουμε να φέρουμε τον Versace στην πραγματικότητα.»

Ο Gianni, η μητέρα του Βιτάλε και οι ρίζες της έμπνευσης

Η συλλογή είναι εν μέρει εμπνευσμένη από τις δημιουργίες του Gianni Versace από τα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η μητέρα του Βιτάλε, ήταν μεγάλη συλλέκτρια κομματιών εκείνης της εποχής, ωστόσο, τα κομμάτια που σχεδίασε ο δημιουργός αυτή τη σεζόν δεν έχουν καμία σχέση με τη γκαρνταρόμπα της μητέρας του, εκτός από μερικά ψηλοτάκουνα παπούτσια και τσάντες. Σε κάθε περίπτωση, ο Βιτάλε δεν άντλησε έμπνευση από την Donatella, αλλά από τα χρόνια του Gianni. «Θυμάμαι τη μαμά μου να φοράει Versace στη δεκαετία του 1980 και του 1990 – ήταν μια από τις καλύτερες πελάτισσές του», είπε ο 42χρονος. «Θυμάμαι την τολμηρή στάση και την πολύ ιταλική σφοδρότητα, αλλά πάντα με έλεγχο».

Το σεξ ως αισθητική και η τολμηρή πρόταση

Αν και η Versace δεν ήταν ποτέ μια μάρκα για τους ντροπαλούς, η πρόταση του Βιτάλε παρέμεινε μια τολμηρή δήλωση για ένα ντεμπούτο σχεδιαστή. «Για μένα, δεν είναι το σεξ καθαυτό, αλλά η εμπειρία του», είπε στα παρασκήνια για την προσέγγισή του. «Για μένα, όταν κάνεις καλό σεξ, έχει να κάνει με την απτή του διάσταση, την ανάμνηση της επόμενης μέρας, οπότε είναι περισσότερο η ιδέα του σεξ παρά η πράξη».

Αυτό αποτυπώθηκε στη συλλογή με στενά τζιν χωρίς ζώνη στη μέση, φορέματα που άφηναν ακάλυπτο το κάτω μέρος του σώματος και έκλειναν με ένα μόνο κουμπί, σουτιέν-κοσμήματα και γιλέκα με κοψίματα στα πλάγια. Η συλλογή Versace του Βιτάλε παραμένει σέξι, αλλά σε μια ανέμελη εκδοχή που διαφοροποιείται από το λαμπερό, βαρύ παρελθόν του οίκου.

Η επίδειξή του παρουσίασε μια πλουσιότερη, πιο ποικιλόμορφη προσέγγιση του ερωτισμού, με γυναικεία ρούχα που κάλυπταν όλο το φάσμα από γυμνά στομάχια και εξαιρετικά στενά, εφαρμοστά μπλουζάκια έως καλυμμένα, ανδρόγυνα κοστούμια και φαρδιά, ευρύχωρα φορέματα με χοντρές ζώνες.

Ο Βιτάλε ομολογεί ότι για τη Versace ο κεντρικός άξονας ήταν πάντα ο Όλυμπος. «Όμορφες γυναίκες και άνδρες, αλλά ήταν θεοί και θεές – οπότε ήθελα να δω αυτούς τους θεούς και θεές να έχουν σχέσεις με θνητούς». Έχοντας πρόσβαση στο προσωπικό αρχείο του Gianni Versace, ο Βιτάλε επικεντρώθηκε περισσότερο στα αντικείμενα παρά στις συλλογές για να διαμορφώσει τη νέα του κατεύθυνση. «Όταν πήγα στο αρχείο του Gianni, ήθελα να βρω το πνεύμα της Versace. Δεν ήθελα να δω τα ρούχα, αλλά περισσότερο τα γράμματα που έγραφε ο Gianni, τα εφήμερα αντικείμενα που είχε, τα έργα τέχνης του, το χαρτί που χρησιμοποιούσε για τις επιστολές του… Τον γνώρισα περισσότερο από τα υπάρχοντά του παρά από τα ρούχα του».

Ελπίδα για αναβίωση(;) στη σύγχρονη βιομηχανία μόδας

Η αλήθεια είναι μερικές από τις σιλουέτες της συλλογής ήταν ακατάστατες. Πάραυτα, ο συνδυασμός της διεστραμμένης αισθητικής του Βιτάλε με τους ήδη μπαρόκ κώδικες της μάρκας παραμένει ατίθασος. Το πάντρεμα του παρελθόντος με το παρόν, του μυθικού με το πραγματικό, της ακραίας υπερβολής με την απλή καθημερινότητα, ήταν πολύεπίπεδο και πολύπλοκο. Το να φανεί ελκυστική η προσέγγιση που υιοθέτησε για τη σεξουαλικότητα στην τρέχουσα πελατειακή βάση της μάρκας δεν θα είναι εύκολη υπόθεση.

Ίσως όμως να ελκύσει τους πελάτες του μέλλοντος, που δυστυχώς δεν θα γνωρίζουν τι εστί Versace και γι᾽ αυτό θα τον προτιμήσουν. Η πλούσια παλέτα ρούχων, χαρακτήρων και ιδεών του Βιτάλε υποδηλώνει μια αχνή ελπίδα για την αναβίωση της Versace εάν όντως αυτή η απομυθοποίησή της πουλήσει σε μια βιομηχανία μόδας που αγωνίζεται να ξαναζωντανέψει τον ενθουσιασμό και τις πωλήσεις.

Διαβάστε επίσης:

Bvlgari Polychroma: Η νέα συλλογή του οίκου ελληνικής κληρονομιάς

Jonathan Anderson: Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Dior έχει εμμονή με τα αρχαία ελληνικά φλιτζάνια 

Brunello Cucinelli: Η αρχαία Αθήνα και η επιτυχία ενός Billionaire