Το colpo των τραπεζών που θα αναγκάσει να πληρώσουν οι στρατηγικοί κακοπληρωτές

Στην κατηγορία των στρατηγικών κακοπληρωτών ανήκει – και με δικαστική βούλα – τουλάχιστον το 35% όσων έχουν ενταχθεί στο νόμο Κατσέλη. Καθώς δε, η ροή εκδίκασης των υποθέσεων είναι μικρή, το ποσοστό αυτό πιθανότατα είναι μεγαλύτερο και αποδεικνύει ότι το εργαλείο αυτό έγινε καταφύγιο «μπαταξήδων».

Οι αριθμοί είναι χαρακτηριστικοί για την παγίδα στην οποία εξελίχθηκε ο νόμος, τόσο για τις τράπεζες όσο και για όσους καλόπιστους δανειολήπτες επέλεξαν να προστατευθούν: εδώ και έξι χρόνια αφότου ισχύει ο νόμος, υποβλήθηκαν 200 χιλιάδες αιτήσεις και έχουν εκδικαστεί περίπου 20 χιλιάδες ενώ οι δικάσιμοι που δίνονται, πηγαίνουν ακόμη και 16 χρόνια από τώρα, το 2032.

Ως την εκδίκαση, ο δανειολήπτης δεν αποπληρώνει τις υποχρεώσεις του, ενώ οι τράπεζες δεν μπορούν να κινηθούν νομικά εναντίον του. Από τις εκδικασθείσες υποθέσεις, καταγράφεται αποδοχή του αιτήματος σε 13 χιλιάδες περιπτώσεις ενώ οι 7,5 χιλιάδες στις οποίες κρίθηκε ότι δανειολήπτες μπορούν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και δεν δικαιούνται ευνοϊκή μεταχείριση, κρύβεται και η ουσία των strategic defaulters.

Oι τραπεζίτες εκτιμούν ότι κινείται στο 40% το ποσοστό των αιτημάτων από δανειολήπτες αυτής της κατηγορίας και ότι από τα εξυπηρετούμενα δάνεια των ιδιωτών που αφορούν στεγαστικά, καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες ύψους 50 δισ. ευρώ, για το ήμισυ, δηλαδή 25 δισ. ευρώ υπάρχει αίτημα ένταξης στο νόμο Κατσέλη. Aν προστεθούν σε αυτά τα υπόλοιπα δανείων οι στρατηγικοί κακοπληρωτές από τις τάξεις των επιχειρηματιών, εύλογα φαίνεται το εύρος του προβλήματος που βαρύνει τις τράπεζες και εν τέλει τους έστω και με δυσκολία καλοπληρωτές, οι οποίοι ως δανειολήπτες επωμίζονται υψηλότερα επιτόκια και καμία διευκόλυνση και ως φορολογούμενοι την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Οι τραπεζίτες υπολογίζουν σε τουλάχιστον 2.000 τους πλειστηριασμούς που θα πραγματοποιηθούν φέτος, αριθμός που δεν είναι υψηλός αλλά αναμένεται να δώσει το στίγμα προθέσεων του κλάδου αφού στο επίκεντρο των σχετικών διαδικασιών θα βρεθούν οι περίφημοι «στρατηγικοί κακοπληρωτές».

Το εργαλείο του πλειστηριασμού δεν θα αξιοποιηθεί για μαζική χρήση αλλά ως μέσο πίεσης και στο πλαίσιο επαναφοράς της κουλτούρας πληρωμών, η οποία επλήγη καίρια ως αποτέλεσμα της αναστολής πλειστηριασμών που ίσχυσε τα τελευταία χρόνια αλλά και των πολιτικών εξαγγελιών του ΣΥΡΙΖΑ περί σεισάχθειας και γενικού κουρέματος οφειλών.

Μαζικοί πλειστηριασμοί δεν έχουν νόημα για μια σειρά από λόγους που σχετίζονται για παράδειγμα, με την ίδια την αγορά ακινήτων, το υψηλό κόστος συντήρησης, την υψηλή φορολογία μέχρι και το ίδιο το κόστος εκπλειστηρίασης ενώ και τεχνικά ακόμη εφικτοί ως διαδικασίες στην Ελλάδα είναι περίπου 5 με 6 χιλιάδες πλειστηριασμοί κατ΄έτος. Η μεγάλης διάρκειας απεργία συμβολαιογράφων και δικηγόρων έχει άλλωστε «παγώσει» τις ακόμη λίγες διαδικασίες που επισπεύδονται κυρίως από το δημόσιο σε αυτή τη φάση.

Η απαίτηση των Θεσμών αλλά και το αίτημα των ίδιων των τραπεζών να ανοίξει πλήρως η αγορά «κόκκινων» δανείων έχει αυτό το σκοπό: να αποκαλύψει ποιοί δανειολήπτες έχουν πράγματι αδυναμία αποπληρωμής και ποιοί κρύφτηκαν ως τώρα πίσω από το νόμο σε βάρος εν τέλει και των συνεπών.

Οι εξαιρέσεις από την πώληση δανείων αφορά το 40 με 45% του συνόλου των μη εξυπηρετούμενων και όπως εκτιμάται, το ήμιση και άνω αυτών των κατηγοριών αφορά στρατηγικούς κακοπληρωτές, οι οποίοι διαθέτουν ακίνητη περιουσία και καταθέσεις. Συνολικά, τα δάνεια των strategic defaulters υπολογίζονται σε 20 δισ.ευρώ, εκ των οποίων τα μισά είναι επιχειρηματικά.

Το πλήρες άνοιγμα της αγοράς δανείων, σε συνδυασμό με τις βελτιώσεις του νομοθετικού πλαισίου θα επιτρέψει στο σύστημα να ασκήσει πίεση όπου χρειάζεται και να λειτουργήσει πιο αποτελεσματικά η διαχείριση των καθυστερούμενων δανείων, κάτι που είναι αναγκαίο για να απεγκλωβιστεί η τραπεζική αγορά και γενικότερα η οικονομία, εκτιμούν οι τραπεζίτες. Είναι ενδεικτικό ότι η τροποποίηση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περιόρισε τον χρόνο πραγματοποίησης των πλειστηριασμών σε 12-18 μήνες από 30-36 μήνες και ενίσχυσε έτσι σύμφωνα με τις τράπεζες, την ανακτησιμότητα αλλά παρά τις βελτιώσεις, και άλλα ζητήματα μένει να ρυθμιστούν όπως, μεταξύ άλλων, οι αλλαγές στο νόμο Δένδια.

Σημειώνεται ότι το 2008 έγιναν 43.000 πλειστηριασμοί, οι οποίοι έφθασαν τους 52.000 το 2009 και στη συνέχεια ακολούθησε μείωσή τους, στους 19.200 πλειστηριασμοί το 2013 και τους 16.000 το 2014 ενώ πέρυσι ήταν πραγματικά ελάχιστοι.

Διαβάστε ακόμα:

http://www.mononews.gr/i-trapezes-echoun-kapia-lefta-na-dosoun-stin-ikonomia-theloun-omos-igiis-pelates/35369