Γιάννης Δραγάτσης: O εισαγγελέας που έκλεισε στη φυλακή τον Λαυρέντη, τον Ρέστη, τον Μαρτίνη και τον Λιακουνάκο αναλαμβάνει τώρα και τη Folli Follie

Δημήτρης και Τζώρτζης Κουτσολιούτσος

Ένας από τους πιο έμπειρους και ικανούς δικαστικούς της χώρας είναι αυτός που καλείται να ξεμπλέξει το «κουβάρι» της υπόθεσης της Folli Follie, έχοντας στο παρελθόν φέρει εις πέρας μία σειρά δύσκολων και ηχηρών υποθέσεων με μεγάλη επιτυχία. Είναι ο επίκουρος οικονομικός εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης. Οι υποθέσεις που έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια είναι πολύ γνωστές στο ευρύ κοινό, όπως και οι επιφανείς τους οποίους έχει οδηγήσει σε προφυλάκιση με τις εμπεριστατωμένες έρευνές του που οδήγησαν στην συνέχεια σε καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος τους. Την τρέχουσα περίοδο μεταξύ άλλων εποπτεύει την έρευνα του φορολογικού σκέλους για την εταιρία NOVARTIS.

Ίσως από τα τρανταχτά παραδείγματα επιχειρηματιών που προφυλακίστηκαν μετά την έρευνα για τα εξοπλιστικά να είναι ο Θωμάς Λιακουνάκος. Μάλιστα τον περασμένο μήνα καταδικάστηκε σε κάθειρξη 16 ετών για την αμαρτωλή περίοδο των εξοπλιστικών συμβάσεων του υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Έπειτα, είναι η υπόθεση Λαυρεντιάδη. Ναι, μιλάμε για τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, τον επονομαζόμενο και «Λούα Λούα», και τα μπλεξίματά του με την ProtonBank, τη χορήγηση επισφαλών δανείων σε “εκλεκτούς” πελάτες και φίλους, τη διπλή εξαγορά της εταιρείας Νεοχημική που χρηματοδοτήθηκε με δάνεια εκατομμυρίων ευρώ από άλλες τράπεζες.

Ο κ. Δραγάτσης ασχολήθηκε με δυο ακόμα μεγάλες υποθέσεις: Του εφοπλιστή Βίκτωρα Ρέστη και του Ανδρέα Μαρτίνη,του πρώην προέδρου του νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν, σε βάρος του οποίου έχει σχηματιστεί δικογραφία για μίζα ύψους 3,2 εκατομμυρίων μάρκων. Χρήματα «κάτω» από το τραπέζι, υπερτιμολογημένες συμβάσεις ενός ΝΠΙΔ, επιχορηγούμενου όμως από το Κράτος, offshore εταιρείες σε όλο τον διεθνή «παράδεισο» (π.χ Λιβερία) και τελικά ακίνητα στην Ελλάδα που φέρνουν ενοίκια πολλών χρημάτων στους δικαιούχους είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία της δικογραφίας.

Σε όλες αυτές τις υποθέσεις η δουλειά του Γιάννη Δραγάτση υπήρξε προσεγμένη και υποδειγματική. Πρόκειται για εξαιρετικό γνώστη του αντικειμένου του, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα οικονομικά, ισχυρή αίσθηση του καθήκοντός του και μεγάλη αγάπη για τη δουλειά του.

H Folli Follie

Τώρα, λοιπόν, ο επίκουρος οικονομικός εισαγγελέας αναλαμβάνει μία ακόμα απαιτητική υπόθεση – ίσως πιο απαιτητική κι από τις προηγούμενες. Μία υπόθεση που έχει συγκλονίσει την ελληνική αγορά, καθώς η Folli Follie της οικογένειας Κουτσολιούτσου, μία εταιρεία διεθνούς βεληνεκούς και υπεράνω πάσης υποψίας μέχρι πρότινος, βρίσκεται πλέον στο μάτι του κυκλώνα για μία σειρά “σκοτεινών” σημείων στα οικονομικά της στοιχεία, και κυρίως για το γεγονός ότι κρατάει… κρυφά τα ταμειακά της διαθέσιμα, ακόμα και από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς.

Μάλιστα, όπως αποκάλυψε το mononews.gr, στο στόχαστρο του Γιάννη Δραγάτση θα βρεθούν και δύο offshore των Δημήτρη και Τζώρτζη Κουτσολιούτσου στις Παρθένους Νήσους, τις Cordial Worldwide και Redeca Worldwide, στις οποίες έχουν “ταξιδέψει” πακέτα μετοχών των Folli Follie, συνολικής αξίας 95,4 εκατ. ευρώ…

Και ενώ αρχικά το αδίκημα που διερευνούνταν αφορούσε την παρεμπόδιση έρευνας και της χειραγώγησης μετοχών, πλέον τίθενται υπό διερεύνηση και αυτά του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, της φοροδιαφυγής, της υπεξαίρεσης και άλλα κακουργηματικού χαρακτήρα, ενώ υπό έρευνα θα τεθεί και το management fee των 28 εκατ. ευρώ που φέρεται να δόθηκε στο πλαίσιο της πώλησης στην ελβετική Dufry του κλάδου ταξιδιωτικού εμπορίου (ΚΑΕ) το 2013.

Ριζοσπαστική πρόταση

Tο 2015 ο Γιάννης Δραγάτσης στην μεταπτυχιακή του διατριβή για Executive MBA για στελέχη επιχειρήσεων με θέμα τη φοροδιαφυγή (έχει αναρτηθεί δημόσια από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Πειραιά και γράφτηκε το 2015) είχε αναφέρει ότι εφόσον υπάρχει πρόβλημα ελέγχων με την υποστελέχωση των υπηρεσιών τότε αυτοί θα πρέπει να γίνονται με απόφοιτους οικονομικών και μαθηματικών σχολών οι οποίοι και γνώσεις έχουν και θέληση για μάθηση.

Όπως είχε εξηγήσει στην διατριβή του: Όπως είδαμε στην εμπειρική ανάλυση που επιχειρήθηκε στο δεύτερο κεφάλαιο, παρά το γεγονός ότι προδήλως η μείωση του αριθμού των ελέγχων οδηγεί σε αύξηση του λόγου και, συνεπώς, σε μείωση της φορολογικής συμμόρφωσης, στη χώρα μας παρατηρείται σαφής μείωση του αριθμού των φορολογικών ελέγχων τα τελευταία ιδίως χρόνια.

Αυτό ενδεχομένως να οφείλεται στη δημοσιονομική κρίση, που καθιστά δυσχερή την κάλυψη των εξόδων και των αποζημιώσεων των υπαλλήλων, που συγκροτούν τα συνεργεία ελέγχου. Είναι, όμως, γνωστό ότι η παρουσία συνεργείων ελέγχου, ιδιαίτερα σε γεωγραφικά περιορισμένες περιοχές, όπως π.χ. οι νησιωτικοί χώροι, γνωστοποιείται άμεσα στις επιχειρήσεις των συγκεκριμένων περιοχών, με αποτέλεσμα τη φορολογική τους συμμόρφωση τουλάχιστον για όσο χρόνο βρίσκεται επιτόπου το συνεργείο ελέγχου».

Αύξηση ελέγχων με αποφοίτους οικονομικών και μαθηματικών σχολών

Ο εισαγγελέας, διατυπώνει την επιστημονική άποψη, πως θα πρέπει να γίνει χρήση δυναμικού από σχολές οικονομικών: «Όμως, αποφάσεις και κατάλληλα μέτρα χρειάζονται και για την ορθή και επιτυχημένη διεξαγωγή των ελέγχων. Μια αποτελεσματική λύση θα ήταν η κατάρτιση συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή η κατάρτιση συμβάσεων έργου με Ανθρώπινο Δυναμικό, αποτελούμενο από αποφοίτους οικονομικών και μαθηματικών σχολών.

Τα συγκεκριμένα πρόσωπα δεν θα ήταν μόνιμα, ενταγμένα στο Δημόσιο Τομέα, δηλαδή δεν θα επιβάρυναν τα δημοσιονομικά με πρόσθετο κόστος και θα εκπαιδεύονταν ως ελεγκτές –παρατηρητές.

Ένα τέτοιο σώμα θα μπορούσε να ελέγχει την εφαρμογή μέτρων υποχρεωτικής τήρησης, όπως διεξαγωγή συναλλαγών μέσω τραπεζικών καρτών και να διασφαλίζει την πιστή εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας.

Με αυτό τον τρόπο θα εξασφαλιστεί η φορολόγηση του παραγόμενου πλούτου και ο περιορισμός της τρέχουσας φοροδιαφυγής (ΦΠΑ και Φόρος Εισοδήματος), που συντελείται κυρίως στους τουριστικούς προορισμούς της χώρας και είναι κατά κανόνα εποχιακός».

Διαχωρισμός παρελθούσας και τρέχουσας φοροδιαφυγής

Ειδικά για το θέμα της φοροδιαφυγής ο εισαγγελέας Γιάννης Δραγάτσης επισημαίνει: «Επομένως η ελληνική πραγματικότητα στο θέμα των φόρων εμφανίζει μία εξαιρετική αντινομία. Χαρακτηρίζεται, αφενός, από υπέρμετρες φορολογικές επιβαρύνσεις, αφετέρου, από εξαιρετικά πενιχρά ταμειακά αποτελέσματα. Η επί μακρόν εδραιωμένη μη φορολογική συνείδηση και η διενέργεια ελέγχων μετά από μακρά αδράνεια και της ίδιας της Διοίκησης οδηγεί σε συσσώρευση περιπτώσεων που πρέπει να ελεγχθούν και δρα ανασταλτικά σε σχέση με την παρακολούθηση και είσπραξη των παρόντων εσόδων.

Ταυτόχρονα μπορεί συχνά να οδηγήσει σε επαχθείς για τους φορολογούμενους συνέπειες ή σε υπέρμετρη επιβάρυνση του συνόλου του διοικητικού και του δικαιοδοτικού μηχανισμού. Η εμπλοκή, εξάλλου, Διοίκησης (Φορολογικών Αρχών) και Διοικούμενου (φορολογούμενου) σε διενέξεις λειτουργεί, εξ αντανακλάσεως, ανασταλτικά σε σχέση με την ομαλή συνέχιση της συναλλακτικής δραστηριότητας (λ.χ. μία από τις κυρώσεις του Κώδικα Βιβλίων και στοιχείων είναι η μη χορήγηση φορολογικής ενημερότητας ή η μη θεώρηση βιβλίων και στοιχείων, όπου αυτή ακόμη απαιτείται), με αποτέλεσμα την αντικειμενική αδυναμία εξυπηρέτησης των ληξιπρόθεσμων οφειλών ή την επιδείνωση της φορολογικής συνείδησης.

Καλούμαστε, επομένως, αφενός, να διαχειριστούμε μία τεράστια φορολογική ύλη για το παρελθόν, αφετέρου, να μην χάσουμε το νέο παραγόμενο πλούτο. Η ανάγκη διαχωρισμού των δύο είναι αδήριτη, διαφορετικά η χρήση κοινών μεθόδων για το παρελθόν και το παρόν θα έχει ως αναπόδραστη συνέπεια τη δημιουργία περαιτέρω φορολογικών οφειλών».