Πώς να προστατέψετε τα παιδιά σας από τροχαία!

Με αφορμή το δυστύχημα στην Κεφαλονιά όπου χάθηκαν 3 άνθρωποι στέκομαι σε μερικά αυτονόητα θέματα παιδείας.

Οφείλω να ξεκινήσω με τα συλλυπητήρια στις οικογένειες των αδικοχαμένων παιδιών και του ηλικιωμένου άντρα. Ένα ακόμη τραγικό τροχαίο δυστύχημα στην Κεφαλονιά: Νεαρό ζευγάρι, 20 αυτός, 16 αυτή, μοτοσυκλέτα, ακατάλληλη ταχύτητα (χωρίς κράνη;) παρέσυραν 80χρονο που στέκονταν στο δρόμο και μιλούσε. Όλοι τους έχασαν τη ζωή τους.

Προφανώς δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο απ’ όσα έχουν γραφτεί για τα αίτια του συγκεκριμένου δυστυχήματος. Γνωρίζω όμως καλά, τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας, αν είχαν διδαχτεί και εφαρμοστεί τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Πολύ απλά λοιπόν:

1. Δεν στεκόμαστε στο δρόμο
2. Τηρούμε τα όρια ταχύτητας
3. Φοράμε κράνος και προστατευτικά στη μοτοσυκλέτα.

Πείτε μου τώρα αν είχαν τηρηθεί αυτά, δε θα ζούσαν σήμερα οι τρεις άνθρωποι; Όντας πατέρας μιας κόρης 14 ετών, ξέρω καλά πως η μόνη πραγματική προστασία που μπορώ να της παρέχω είναι η παιδεία. Την διδάσκω λοιπόν κυρίως εμπράκτως και συμπληρώνω με τα λόγια όπου χρειαστεί. Με βλέπει να φορώ πάντα ζώνη, να τηρώ τα όρια ταχύτητας, να σέβομαι τις προτεραιότητες να είμαι ήρεμος και υποχωρητικός στο δρόμο. Έμαθε από πολύ μικρή να φορά το κράνος, στα καρτ, στο σκι, στο ποδήλατο, στα πατίνια. Μαζί με επιαγκωνίδες, επιγονατίδες. Σήμερα το θεωρεί αυτονόητο, δεδομένο. Διδάξτε λοιπόν στα παιδιά σας, σωστά την εφαρμογή του ΚΟΚ.

Εμπράκτως και με τα λόγια. Κάντε δώρο ένα κράνος στο φίλο ή τη φίλη με τη μηχανή. Μιλήστε στην παρέα τους με κάποια αφορμή.

Πείτε τους ότι δεν είναι παιχνίδι, ούτε μαγκιά. Κατευθύνετε την ενέργειά τους, με ασφάλεια σε μια πίστα καρτ ή αγώνων όπως τα Μέγαρα και οι Σέρρες. Δείξτε τους πλάνα από κανονικούς αγώνες, πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι η ασφάλεια: Κράνος, ζώνη, προστατευτικά.

Αυτός είναι ο τρόπος να τα προστατέψετε από κακοτοπιές. Δεν θα καταφέρετε τίποτα με απαγορεύσεις και αστυνομεύσεις. Μόνο με την γνώση και την παιδεία. Ναι συμφωνώ και λίγη τύχη. Αλλά ας κάνουμε πρώτα ότι περνάει από το χέρι μας. Ναι θεωρώ πως έχουμε ευθύνη ως κοινωνία για το χαμό ενός νεαρού αγοριού ή κοριτσιού. Γιατί δεν τα διδάξαμε σωστά, στο σπίτι, στο σχολείο, στο Δήμο, στη γειτονιά.