«Ονομάζομαι Κωνσταντίνα Χατζηαποστόλου. Είμαι 13 ετών και είμαι αθλήτρια της ιππικής δεξιοτεχνίας…», με αυτά τα λόγια, μας υποδέχθηκε μαζί με τον πατέρα της στην Κηφισιά, λίγο μετά από τις προπονήσεις της, η 13χρονη αθλήτρια, η οποία στα τέλη του Ιουλίου θα αγωνιστεί με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων στο Le Mans της Γαλλίας.
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η Κωνσταντίνα μάς μίλησε με ωριμότητα για τα όνειρά της και το όραμά της για τα άλογα αντί για τις οθόνες, παρακινώντας τα παιδιά της ηλικίας της να ακολουθήσουν αυτό που αγαπούν.
Η Κωνσταντίνα Χατζηαποστόλου αφηγείται στο mononews.gr την ιστορία της με τα άλογα και την ιππική δεξιοτεχνία, μία ιστορία πάθους, επικοινωνίας με τα άλογα, αγάπης, φροντίδας, υπευθυνότητας, υπομονής, ανθεκτικότητας και πειθαρχίας. δίνοντας μαθήματα ζωής μέσα από την πορεία της στον κόσμο των αλόγων.
Πώς ξεκίνησε η αγάπη σου για τα άλογα;
Είχα την πρώτη μου επαφή με άλογα στον Ελληνικό Ιππικό Όμιλο. Τα άλογα είναι πλέον ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή μου καθώς κάθε μέρα είναι όχι μόνο μία ημέρα προπόνησης αλλά και ποιοτικός χρόνος που περνάω μαζί τους γεμάτος από αγάπη, φροντίδα και τρυφερότητα.
Στην ηλικία των 5 ετών σε ένα party γενεθλίων στον ιππικό όμιλο, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με αυτά τα υπέροχα πλάσματα. Όσο βρισκόμουν εκεί παρατηρούσα τα ponies αλλά και τα μεγάλα άλογα και σκέφτηκα πόσο ωραίο είναι αυτό, αλλά και πόσο θα ήθελα να δοκιμάσω να ανέβω εκεί πάνω και να δω πώς είναι. Το είπα στον πατέρα μου και έτσι ξεκίνησα και ανέβηκα πρώτη φορά σε άλογο. Ένιωσα σχεδόν αμέσως τη σύνδεση και αυτό απομάκρυνε οποιαδήποτε ανησυχία. Ένιωσα βολικά από την πρώτη στιγμή της επαφής μου με το άλογο.
Τι σε γοήτευσε περισσότερο στην ιππασία και πώς επέλεξες να ασχοληθείς με την ιππική δεξιοτεχνία;
Η αλήθεια είναι ότι η ιππασία είναι τελείως διαφορετικό άθλημα σε σχέση με άλλα αθλήματα. Αυτό που τη διαφοροποιεί είναι η σχέση με το άλογο. Δεν είσαι μόνος αλλά ούτε με άλλους ανθρώπους με τους οποίους μπορείς να μιλήσεις. Εδώ πρέπει να είσαι πάντα έτοιμος για το απρόβλεπτο εφόσον γίνεσαι ένα με μία άλλη ψυχή, η οποία έχει μία συγκλονιστική δική της προσωπικότητα.
Και στόχος είναι η εμπιστοσύνη. Μόνο μέσω της εμπιστοσύνης μπορείς να έρθεις σε επαφή με το ζωντανό. Και η εμπιστοσύνη χτίζεται με αγάπη, φροντίδα και υπομονή. Για μένα στην ηλικία των 5 ετών ήταν φυσικά κάτι πρωτόγνωρο όπου αν το τολμήσει κανείς πιθανότατα θα “κολλήσει”.
Θα βρεις έναν τρόπο επικοινωνίας, μια ελευθερία και θα νιώσεις ότι είσαι στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή. Νιώθεις μια ηρεμία, μια σχέση μαζί με το άλογο, παρ’ όλο που δεν μπορείς να μιλήσεις μαζί του. Υπήρξε βέβαια και στιγμή όπου έχασα το ενδιαφέρον μου. Ένοιωσα πως κάνοντας το ίδιο πράγμα καθημερινά στην προπόνηση δεν είχα πρόοδο. Εκεί ήταν που πήγαμε μαζί με τον πατέρα να παρακολουθήσουμε αγώνες ιππασίας. Πηγαίνοντας εκεί έβλεπα τα άλογα που πηδούσαν τα εμπόδια και είπα «Θέλω κι εγώ να γίνω μια μέρα έτσι».
Τότε εκείνος μου είπε: «Ωραία, για να γίνεις μια μέρα έτσι θέλει προπόνηση». Συμφώνησα μαζί του και συνέχισα τις προπονήσεις. Ευτυχώς που συνέχισα. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου αν είχα σταματήσει και έκανα οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Από τον Ελληνικό Ιππικό Όμιλο στο Μαρούσι συνέχισα στο Mega Sports και τον Ιππικό Όμιλο Ελλάδος στο Τατόι, έχοντας αλλάξει πια επίπεδο προπονούμενη με μεγαλύτερα άλογα πλέον. Εκεί ξεκίνησα μαθαίνοντας κάθε μέρα και κάτι καινούριο.
Πάντοτε όμως είχα και έχω στο νου μου πως στην ιππασία δεν υπάρχει η επιλογή του να κόβει κανείς δρόμο. Χρειάζεται υπομονή έτσι ώστε να μπορέσει κανείς να συνδεθεί πραγματικά με το ζωντανό. Μόνο τότε θα περάσεις όμορφα και θα προοδεύσεις ως αναβάτης.
Πώς ήταν τότε η καθημερινότητά σου;
Καθημερινή φροντίδα του αλόγου και προπόνηση ακόμα κι αν έβρεχε και είχε κακό καιρό. Κάθε φορά θα διάβαζα και όταν τελείωνα όλα μου τα μαθήματα, πήγαινα για προπόνηση. Δεν το έκανα σαν αγγαρεία. Δεν με κούραζε. Όταν πηγαίνω στον ιππικό όμιλο νιώθω ότι αποσυμπιέζομαι από όλη την καθημερινότητα. Χαλαρώνω και έχω ψυχική ηρεμία. Όταν ανεβαίνω στη σέλα, ηρεμώ και συγκεντρώνομαι εκεί και μόνο εκεί.
Πότε απέκτησες το πρώτο σου άλογο;
Μετά από τα πρώτα χρόνια στη σχολή ιππασίας, οι προπονητές μου μού είχαν πει ότι έχω φθάσει στο επίπεδο όπου μπορώ πλέον να έχω το δικό μου άλογο. Τότε ήμουν πολύ μικρή ακόμα, περίπου οκτώ ετών. Κατά σύμπτωση βρέθηκε στον όμιλο ένα άλογο, η Lou. Στην αρχή την πήραμε τροφεία για κάποιους μήνες, κάτι σαν ενοικίαση του αλόγου. Η Lou ήταν ένα άλογο εμποδίων χωρίς να είναι ιδιαίτερα προπονημένη, όπως δεν ήμουν κι εγώ. Ήμαστε δηλαδή, σε μία φάση που μαθαίναμε η μία από την άλλη. Είναι πρώτιστης σημασίας ο αναβάτης να ταιριάξει με το άλογο σε επίπεδο χημείας, τεχνικής κατάρτισης, ψυχολογίας και πάνω απ’όλα σε επίπεδο ασφάλειας.
Η Lou είναι το πρώτο μου άλογο και η αλήθεια είναι ότι με βοήθησε σε πάρα πολλά. Ήξερα ότι θα έχω κάποιον πάντα δίπλα μου, να μπορεί να μ’ ακούσει, και να ξέρει ότι θα του πω τα πάντα και θα συνεχίσει να με στηρίζει και να είναι εκεί για μένα, παρ’ όλο που δεν μπορεί να μου μιλήσει και να μου απαντήσει με λέξεις. Ήταν λοιπόν μια σχέση χωρίς λόγια. Το ότι δεν υπάρχει λεκτική επικοινωνία όμως, αυτό κάνει τη σχέση ακόμη πιο ουσιαστική και ξεχωριστή. Όσο περνούσε ο καιρός δενόμασταν όλο και περισσότερο ώσπου την ένιωσα ως τη συνοδοιπόρο μου, την παρέα μου, την ψυχή που φροντίζω και με φροντίζει.
Μετά από τρεις-τέσσερις μήνες είχε περάσει το καλοκαίρι και ο ιδιοκτήτης της μας είπε ότι θα πουλούσε το άλογο. Τότε μας ρώτησε αν ενδιαφερόμασταν να το αγοράσουμε. Εκείνη τη στιγμή αγχώθηκα λίγο, γιατί σκέφτηκα ότι αν δεν το αγοράζαμε, θα το αγόραζε κάποιος άλλος, θα την έπαιρνε μακριά μου και δεν θα την είχα πια. Το συζητήσαμε λοιπόν και αποφασίσαμε να προχωρήσουμε. Κάναμε όλους τους κτηνιατρικούς ελέγχους για να δούμε ότι όλα είναι καλά, και έτσι την αγοράσαμε. Εκείνες τις μέρες όταν το έμαθα, ένιωσα τη Lou σαν ένα κομμάτι του εαυτού μου όπου με συμπλήρωσε μέσα μου.
Δηλαδή;
Σαν να ήρθε στη ζωή μου και να ήξερε ότι χρειαζόμουν την παρέα της, και εκείνη ήξερε πώς να με βοηθήσει να ξεπεράσω οποιαδήποτε δυσκολία είχα εκείνη την περίοδο. Ενώ η Lou έκανε εμπόδια, αποφάσισα να ακολουθήσω την ιππική δεξιοτεχνία. Ξεκινήσαμε λοιπόν να κάνουμε προπονήσεις όλο και περισσότερο μέχρι να πάμε στους πρώτους μου αγώνες. Πριν ξεκινήσω κανονικά τους αγώνες έδωσα τις εξετάσεις για την άδεια ικανότητας αθλητή στην Ελληνική Ομοσπονδία Ιππασίας έτσι ώστε να μπορώ να συμμετέχω. Πήρα λοιπόν την άδεια ικανότητας αθλητή στην ιππική δεξιοτεχνία τον Σεπτέμβριο του 2021.
Με τη προπονήτριά μου τότε, την Αθανασία Μαλατρά χτίσαμε μια πολύ σημαντική σχέση μεταξύ μας. Για την ακρίβεια δεν ήταν απλά προπονήτριά μου, έπαιζε και ένα εμψυχωτικό ρόλο. Μου συμπαραστεκόταν και με τόνωνε κάθε φορά που κάτι δεν πήγαινε καλά. Ήταν εκεί για να με βοηθήσει να το ξεπεράσω.
Και έπειτα ήρθε και ο πρώτος σου αγώνας…
Στον πρώτο μου αγώνα τα πήγαμε πάρα πολύ καλά. Είχαμε μια πολύ καλή εμφάνιση. Πολύ συγκινητικό τώρα που το σκέπτομαι: ένα μικρό κοριτσάκι με το αλογάκι της και ο πρώτος της αγώνας. Παρότι η Lou ήταν άλογο χωρίς εμπειρία ιππικής δεξιοτεχνίας δουλέψαμε πάρα πολύ και οι τρεις, εγώ η Αθανασία και η Lou, μαθαίνοντας παράλληλα. Αυτό μας έδεσε ακόμη περισσότερο ενώ κατακτούσαμε το ένα ορόσημο μετά το άλλο. Με πολύ κέφι, υπομονή, φροντίδα και αγάπη φθάσαμε στο σημείο να μεταμορφώσουμε τη Lou σε ένα άλογο ιππικής δεξιοτεχνίας, ιδανικό για πρώτο άλογο ενός άπειρου αναβάτη που μόλις ξεκίνησε την καριέρα του. Αποτέλεσμα: συμμετοχές σε αγώνες, νέες εμπειρίες, μεγάλες χαρές, απογοητεύσεις επίσης, αλλά πάνω απ’ όλα, ψυχική πλήρωση και καθημερινή αποσυμπίεση από το απαιτητικό πρόγραμμα σχολείου και υποχρεώσεων.
Μετά από ένα χρόνο περίπου πήγαμε στους πρώτους μας σημαντικούς αγώνες, στους Πανελλήνιους Αγώνες το Δεκέμβριο του 2022. Είχα πολύ άγχος, γιατί συναγωνιζόμουν με αθλητές που ήταν πολύ πιο έμπειροι από μένα, με πολύ καλύτερα άλογα και πολύ περισσότερη αυτοπεποίθηση. Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα ότι θα διακριθώ. Βγήκαμε έβδομες ανάμεσα σε τριάντα αθλητές από όλη την Ελλάδα. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιππική δεξιοτεχνία να μεταμορφώνεται από απλό hobby σε μεγαλύτερη προσπάθεια και περισσότερους στόχους για το μέλλον. Πλέον πήγαινα στις προπονήσεις έχοντας ένα όραμα.
Ποια η σχέση αλόγου και αναβάτη; Πώς χτίζεται και πότε καταλαβαίνεις ότι έρχεται ένα τέλμα στους αγώνες;
Η σχέση αλόγου και αναβάτη είναι σχέση αγάπης, φροντίδας και εμπιστοσύνης. Πρόκειται για το άλλο σου μισό. Η σχέση μεταξύ των δύο χτίζεται καθημερινά με υπομονή, φροντίδα και προπόνηση. Αρχικά για να το καταλάβεις χρειάζεται υψηλός βαθμός διαίσθησης και ενσυναίσθησης, έτσι ώστε να νοιώθεις τι χρειάζεται το άλογο και πότε. Και το καταλαβαίνεις, γιατί μέσα στον αγώνα τα λάθη που γίνονται κατά τη διάρκεια του τεστ, μπορούν να σου δείξουν ποιες είναι οι αδυναμίες που πρέπει να δουλέψεις με το άλογό σου για να βελτιωθείτε. Ποτέ δεν υπάρχει τέλμα στη σχέση με ένα άλογο. Απλώς έρχεται κάποια στιγμή όπου είναι διαφορετικός ο ρυθμός προόδου του ενός από τους δύο σε σχέση με το επίπεδο του άλλου.
Συνεπώς και για να ισορροπήσει αυτή η σχέση θα πρέπει να διερευνήσει κανείς το επόμενο βήμα με ένα διαφορετικό άλογο. Στη δική μου περίπτωση ένοιωσα ξεκάθαρα πως είμαι έτοιμη για το επόμενο βήμα με ένα εμπειρότερο άλογο. Βέβαια το ότι το ένοιωσα, δεν σημαίνει ότι το επόμενο άλογο είναι στην επόμενη γωνία και σε περιμένει. Όχι βέβαια.
Όπως μιλάς για τα άλογα, αισθάνομαι ότι είναι μια σχέση και ένας τρόπος ζωής…
Αυτό ισχύει απόλυτα. Το να έχεις αναπτύξει μια πολύ δυνατή σχέση αγάπης με το άλογο, είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας στην ιππασία. Μετά από ένα σημείο, όσο χτίζεις τη σχέση σου και βλέπει το άλογο ότι έχει κάποιον που μπορεί να εμπιστευτεί και να το αγαπήσει, αρχίζει να κάνει πράγματα για τον ιππέα επειδή τον αγαπάει πραγματικά, όχι από φόβο ότι ο αναβάτης θα φερθεί τιμωρητικά.
Οπότε το άλογο αρχίζει και γίνεται όλο και πιο άνετο, και αυτή η σχέση πιστεύω ότι κάθε μέρα δεν μπορεί να τελειώσει κάπου και να μην γίνει πιο δυνατή. Κάθε μέρα το άλογο με τον ιππέα δένονται όλο και πιο πολύ και αυτό γίνεται πλέον τρόπος ζωής. Όταν φθάνεις σε αυτό το σημείο δεσίματος και εμπιστοσύνης, τότε είναι που καταλαβαίνεις πως μέσω της σχέσης σου με το άλογο ασκείσαι σε δεξιότητες ζωής όπως είναι η επικοινωνία, η αφοσίωση, η ευθύνη και η συνέπεια, η συνύπαρξη με μία άλλη ψυχή που φροντίζεις. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το σημαντικότερο στην ιππασία, να μοιράζεσαι συναισθήματα με το άλογό σου. Να φροντίζεις για το δικό σου ευ ζειν και του αλόγου σου.
Παρ’ ό,τι συμμετέχω σε αγώνες με μεγάλη χαρά, το αγωνιστικό κομμάτι στην αντίληψη όλης της ομάδας μας είναι μακρινά δεύτερο σε σχέση με την ανάπτυξη της σχέσης με τα άλογα, της συγγενικής σχέσης που αναπτύσσεται με αυτές τις ψυχές.
Πότε ήρθε η στιγμή όπου αποφάσισες να ακολουθήσεις νέους δρόμους;
Ήρθαν τα πράγματα έτσι. Από ένα σημείο και μετά φάνηκε ξεκάθαρα πως θα είχε νόημα να γίνουν αλλαγές στην ομάδα έτσι ώστε να δημιουργήσουμε νέους δρόμους, νέες ευκαιρίες. Και πράγματι το ένα έφερε το άλλο. Ξεκινήσαμε ψάχνοντας για ένα νέο άλογο.
Είναι «επίπονη» η διαδικασία ανεύρεσης αλόγου για τον ιππέα;
Το παν είναι να βρεθεί το «σωστό» άλογο. Η έλευση του αλόγου που ταιριάζει με τον αναβάτη του, εξαρτάται κυρίως από το σε ποιο σημείο βρίσκεται ο ιππέας στην πορεία του, ψυχικά και τεχνικά και βέβαια και το άλογο αντιστοίχως. Θα πρέπει ει δυνατόν να βρεθεί ένα “perfect match” ανάμεσα στους τρείς: ιππέας, άλογο, προπονητής. Το να βρεις ένα άλογο στον τομέα της ιππικής δεξιοτεχνίας δεν είναι εύκολο.
Στην Ελλάδα η ιππασία βρίσκεται σε πολύ πρώιμο στάδιο ανάπτυξης. Ο τρόπος εύρεσης αλόγου οδηγεί συνήθως στο εξωτερικό, κεντρική ή/και βόρεια Ευρώπη, όπου υπάρχουν εκτροφείς στους στάβλους των οποίων μπορεί κανείς να ψάξει για να βρει και να δοκιμάσει άλογα. Αν είναι κανείς τυχερός μπορεί να βρει άλογο που ταιριάζει. Δεν είναι εύκολο, γιατί το άλογο θα το ιππεύσεις μια-δύο φορές και σε τόσο λίγο χρόνο δεν μπορείς ακριβώς να καταλάβεις τι σου ταιριάζει. Αν δηλαδή το άλογο κι εσύ είστε ένα δίδυμο που μπορεί να συνεργαστεί και στο μέλλον.
Τι σε ώθησε να αρχίσεις να ψάχνεις για ένα νέο άλογο;
Με τη Lou αγωνιζόμουν έως πολύ πρόσφατα. Σιγά σιγά άρχισα να γίνομαι καλύτερη τεχνικά από εκείνη, και έπρεπε η ίδια να της μαθαίνω τις ασκήσεις που πρέπει να κάνει. Η εκπαίδευση πλέον της Lou από μένα, ήταν και το μεγαλύτερο σχολείο μου στην ιππασία μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μπορεί κανείς να επιλέξει ανάμεσα στο να ιππεύει έμπειρα και προπονημένα άλογα, ή να δώσει προσπάθεια σε λιγότερο έμπειρα.
Το δεύτερο δίνει πραγματική γνώση και ασκεί τον αναβάτη στις δεξιότητες της υπομονής και της επιμονής. Και βέβαια όταν προσπαθείς να εκπαιδεύσεις κάποιον άλλον, πόσο μάλλον το άλογο με το οποίο δουλεύεις, τότε χτίζεις γνώση και εμπειρία στο πως μπορεί κανείς να καθοδηγήσει το άλογό του στο στίβο. Το άλογο προφανώς και δεν είναι μηχανή, όπου πατάς το κουμπί και βγαίνει η άσκηση. Μπορεί κανείς να τα κάνει όλα σωστά και ακόμη και τότε να μην έρθει το αποτέλεσμα. Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο με τη Lou, όπου πλέον την ξεπέρασα τεχνικά.
Ποτέ όμως δεν τα παράτησα, περιμένοντας ένα εμπειρότερο άλογο. Δούλευα μαζί της μέχρι την έλευση ενός νέου αλόγου, δίνοντάς της πάντα τον καλύτερό μου εαυτό. Και βέβαια εκείνη το καταλάβαινε και γινόταν ακόμη καλύτερη. Μέχρι όπου πλέον έφθασε στο σημείο να είναι ένα καταπληκτικό άλογο ιππικής δεξιοτεχνίας, για κάποιον που τώρα ξεκινά την πορεία του και στοχεύει στο να μάθει πραγματικά να ιππεύει. Εγώ πλέον είχα ωριμάσει για το επόμενο βήμα.
Το οποίο ήταν;
Έψαχνα σχεδόν δύο χρόνια για ένα διαφορετικό άλογο. Πήγαμε στο εξωτερικό, κάναμε πολύ έρευνα και προσπάθεια. Μα δεν είναι καθόλου εύκολο να βρει κανείς το σωστό άλογο. Παρότι κάποιες περιπτώσεις ήταν ενδιαφέρουσες τα πράγματα δεν προχώρησαν λόγω του ότι τα υποψήφια άλογα δεν περνούσαν το vet test. Κάθε φορά που ένα vet test ήταν ανεπιτυχές, ένιωθα σαν να βυθίζεται λίγο η καρδιά μου. Σκεφτόμουν: «Τι θα κάνω; Πώς θα μπορέσω να ακολουθήσω μία νέα πορεία;». Έτσι σκεφτήκαμε πως είχε ωριμάσει ο χρόνος όπου θα μπορούσαμε να κάνουμε κι άλλες αλλαγές στην ομάδα.
Τον Οκτώβριο του 2024 ξεκίνησε μία διαφορετική εμπειρία με τη νέα μου προπονήτρια την Ιωάννα Γεωργοπούλου, η οποία αποτελεί μία από τις κορυφαίες προπονήτριες ιππικής δεξιοτεχνίας, έχοντας κατακτήσει διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
Πήγαμε λοιπόν στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης. Συνεχίσαμε να δουλεύουμε με τη Lou κερδίζοντας νέες γνώσεις και εμπειρία, αφού η Joanna με τη διαφορετική της ματιά, μας έδωσε μία νέα προοπτική στις προπονήσεις. Σιγά σιγά κερδίσαμε νέο έδαφος με τη Lou. Στους αγώνες είχα λιγότερο άγχος, και έτσι έμπαινα πολύ πιό ψύχραιμη στο manege. Γιατί τα άλογα μπορούν να καταλάβουν στο δευτερόλεπτο, αν έχεις άγχος ή αν είσαι ευδιάθετος ή στεναχωρημένος. Διαισθάνονται ακριβώς τι νιώθεις και τι σκέφτεσαι.
Και στη συνέχεια πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα; Πώς βρέθηκε στο δρόμο σου η Donatela;
Πραγματικά τυχαία! Είχαμε συζητήσει με τη Joanna πως στόχος μας είναι να συμμετάσχω σε διεθνείς αγώνες, πράγμα που σήμαινε πως θα έπρεπε να βρούμε ένα έμπειρο και προχωρημένο τεχνικά άλογο, με το οποίο θα μπορούμε να προχωρήσουμε στο επόμενο επίπεδο. Αρχίσαμε λοιπόν να ψάχνουμε. Βρέθηκαν κάποια άλογα που μας άρεσαν και θεωρούσαμε ότι κάποιο από αυτά μπορεί να είναι υποψήφιο για να προχωρήσω μαζί του στο μέλλον. Δυστυχώς όμως δεν περνούσαν τον κτηνιατρικό έλεγχο.
Κατά τύχη επικοινωνήσαμε με ένα πολύ καλό φίλο, ο οποίος εκείνη τη χρονική στιγμή πουλούσε ένα από τα άλογά τους. Δεν το πολύ σκεφτήκαμε μιας και ήταν κοντά μας και πεταχτήκαμε στο διπλανό όμιλο για να δούμε το άλογο. Ήταν η Donatela! Όταν ανέβηκα πάνω της ένιωσα πως είμαι πάνω σε αεροπλάνο. Ασφάλεια, δύναμη, χάρη! Αυτό που λέμε: έρωτας με την πρώτη ματιά! Από την πρώτη στιγμή ένιωσα χημεία και οικειότητα. Κατάλαβα απευθείας πως μαζί της θα πάμε πολύ μακριά. Έτσι λοιπόν τον Φεβρουάριο του 2025, η Donatela ήρθε στην ομάδα μας και ξεκίνησε ένα εντελώς καινούριο κεφάλαιο και στη ζωή μας.
Μίλησες κάποια στιγμή για ρίσκα. Ποιες προκλήσεις καλείται να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος που θέλει να ακολουθήσει την ιππική δεξιοτεχνία;
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν σοβαρές προκλήσεις, πρωτίστως ψυχολογικές και δευτερευόντως πρακτικές. Για να φροντίζεις σωστά ένα άλογο και ειδικότερα τα αθλητικά άλογα που είναι πιο ευαίσθητα, πρέπει να είσαι διατεθειμένη να αναλάβεις τη δέσμευση, να δώσεις πολύ αγάπη, πολύ χρόνο. Με λίγα λόγια να μπεις σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Και βέβαια στο επίπεδο που έχω φθάσει τώρα, τα πράγματα είναι πολύ πιο απαιτητικά και στην οικονομική τους διάσταση. Όπως αναφέραμε και πριν, οι υποδομές του αθλήματος είναι πολύ απαιτητικές και χρειάζονται χρήματα. Η ιππιατρική φροντίδα αποτελεί επίσης σοβαρή πρόκληση. Συνεπώς χρειάζεται υπομονή, επιμονή, χρήματα, και όπως είπαμε και νωρίτερα μεγάλη αγάπη για τα τετράποδα μέλη της οικογένειας.
Όσον αφορά την ψυχολογία, η ιππική δεξιοτεχνία έχει πολλά να διδάξει. Υπομονή, ανθεκτικότητα, ψυχραιμία, συγκέντρωση, εμπιστοσύνη, συνέπεια, υπευθυνότητα, πειθαρχία. Με άλλα λόγια, το άθλημα διδάσκει δεξιότητες ζωής απαραίτητες στον καθένα.
Θα ξαναπώ όμως πως το πιο σημαντικό από όλα, είναι η αγάπη, η φροντίδα, ο χρόνος και η δέσμευση που πρέπει να δώσει όχι μόνο η αθλήτρια αλλα και όλη της η οικογένεια για την ευζωία των αλόγων της. Τα άλογα είναι τρόπος ζωής, δεν είναι απλώς ένα άθλημα, που απλώς πας κάνεις την προπόνησή σου και φεύγεις. Το άλογο δεν είναι ποδήλατο. Είναι μέλος της οικογένειας, με πολλή μεγάλη εξάρτηση από τα υπόλοιπα μέλη. Χρειάζεται πολύ χρόνο και φροντίδα για να διατηρείται όχι μόνο το άλογο αλλά ολόκληρη η ομάδα σε ένα πολύ καλό αγωνιστικό επίπεδο.
Πώς είναι η καθημερινότητά σου;
Η αλήθεια είναι πως είναι σφιχτό το πρόγραμμα έτσι ώστε να χωρέσουν οι τρεις περίπου ώρες του ομίλου καθημερινά. Κάθε μέρα πλήν της Δευτέρας που είναι η μέρα ξεκούρασης των αλόγων, αμέσως μετά το σχολείο πηγαίνω κατευθείαν για προπόνηση. Προτιμώ να προετοιμάζω μόνη μου το άλογο μου, για να βλέπω η ίδια αν είναι καλά, αν είναι η μέρα του. Όπως με τους ανθρώπους έτσι και για τα άλογα κάποια μέρα μπορεί να μην είναι καλή. Μπορεί να θέλουν να προπονηθούν λίγο πιο χαλαρά.
Οφείλει λοιπόν ο αναβάτης να νοιώθει τις ανάγκες του αλόγου του και να πράττει αναλόγως. Και βέβαια υπάρχει μία ολόκληρη λίστα από καθημερινά checkpoints για το άλογο, όπως όταν μπαίνουν οι πιλότοι στο αεροπλάνο και ελέγχουν τα πάντα πριν την απογείωση. Το ίδιο ισχύει κι εδώ. Πολλά σημεία ελέγχου για το άλογο, τον εξοπλισμό, τον αναβάτη, προτού βγει το δίδυμο στο manege. Οποιοδήποτε θέμα προκύψει κατά τον έλεγχο και αφορά την υγεία του αλόγου, πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα για να μην κλιμακωθεί. Όταν σιγουρευτώ ότι το άλογο είναι εντάξει, βγαίνουμε στο στίβο για προπόνηση.
Κατά τη διάρκεια της προπόνησης, έχω την πλήρη καθοδήγηση της προπονήτριάς μου και λειτουργώ με απόλυτη αφοσίωση και συγκέντρωση. Δεν μπορεί κανείς να μην είναι συγκεντρωμένος επάνω στο άλογο. Τα άλογα είναι τόσο χαριτωμένα και ντελικάτα πλάσματα με μεγάλη ψυχική ευαισθησία. Χρειάζονται να νοιώθουν πως είσαι δίπλα τους. Και βέβαια η σχέση είναι αμφίδρομη.
Ο αναβάτης ανεβαίνει στο άλογο για να προπονηθούν μαζί και να κάνουν όσο πιο σωστά και με ακρίβεια όλα τα tests. Το κίνητρο του αλόγου όπως ποιο είναι; Πρέπει λοιπόν ο αναβάτης να εμπνεύσει στο άλογό του την εμπιστοσύνη και το κίνητρο που χρειάζεται αυτή η ψυχή για να δουλέψει μαζί σου.
Πώς αισθάνεσαι που θα συμμετάσχεις σε ένα Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Παίδων στο Le Mans στη Γαλλία τώρα τον Ιούλιο;
Σαν ψέμα! Είναι εντυπωσιακό το πως με τρεις μόνο μήνες δουλειάς με τη Donatela καταφέραμε αυτή την πρόκριση. Ο μέσος χρόνος εξοικείωσης ενός ιππέα με ένα νέο άλογο είναι τουλάχιστον 12 – 18 μήνες. Κι εμείς καταφέραμε μέσα στο honeymoon period του πρώτου τριμήνου να φθάσουμε στους πανευρωπαϊκούς. Τίποτε δεν είναι τυχαίο, όταν κτίζει κανείς τις σωστές βάσεις και κάνει τις σωστές επιλογές. Και βέβαια όπως σε όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή, παίζει ρόλο και η καλή συγκυρία. Είμαι όμως απολύτως σίγουρη πως η μεθοδική και συνεπής δουλειά πάντα φέρνει αποτέλεσμα.
Το ταλέντο δεν είναι από μόνο του αρκετό! Ούτε ένα εξαιρετικό άλογο χωρίς τον αντίστοιχο αναβάτη. Η Donatela λοιπόν είναι ένα τεράστιο κίνητρο για εμένα. Είμαι τόσο χαρούμενη, που στη Γαλλία θα συναγωνιστώ αθλητές και άλογα που είναι σε κορυφαίο επίπεδο στην Ευρώπη. Εγώ και η Donatela, θα είμαστε σε έναν χώρο ανάμεσα στους καλύτερους των καλύτερων. Πάμε εκεί για να ζήσουμε αυτή τη σπάνια και εξαιρετική εμπειρία, να περάσουμε όμορφα και να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Και γιατί όχι, να πάρουμε και κάποια διάκριση για τα ελληνικά χρώματα. Η πρώτη μας όμως αυθόρμητη σκέψη είναι να μαζέψουμε εμπειρίες και να δούμε πώς είναι να αγωνιζόμαστε μαζί σε αυτό το επίπεδο.
Αν και είσαι σε μία τρυφερή ηλικία γνωρίζεις από τώρα τι θέλεις να ακολουθήσεις. Ποιοι είναι οι στόχοι σου;
Οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι μου είναι να πάμε καλά στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Του χρόνου θα είμαι στην κατηγορία των εφήβων, που είναι πιο δύσκολη και με μεγαλύτερες προκλήσεις. Θέλω να εξακολουθήσουμε να πηγαίνουμε σε διεθνείς αγώνες και να προσπαθήσουμε να πάρουμε ξανά την πρόκριση για τους πανευρωπαϊκούς, ως μέλη της εθνικής ομάδας.
Πιο μακροπρόθεσμα τώρα, θα ήθελα να δω και την προοπτική της ενασχόλησής μου με τα άλογα και σε επαγγελματικό επίπεδο. Παρότι καταλαβαίνω πως έχω ακόμη πολύ χρόνο μπροστά μου για να επιλέξω την επαγγελματική εκτός από την αθλητική μου πορεία, θα ήθελα εξερευνήσω την προοπτική να συνδυάσω αυτά τα δύο. Επίσης, έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου να γνωρίσω τον κόσμο της ιππασίας στο εξωτερικό, σε χώρες πολύ πιο ανεπτυγμένες σε αυτό το άθλημα.
Και κάπου πιο μακριά ακόμη και οι Ολυμπιακοί αγώνες;
Οι Ολυμπιακοί αγώνες, το παγκόσμιο ή/και το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα, είναι το όνειρο κάθε αθλητή νομίζω. Μία πρόκριση για τους Ολυμπιακούς αλλά και το παγκόσμιο είναι κάτι που φυσικά θα το ήθελα πάρα πολύ. Αργά ή γρήγορα ξέρω ότι μπορώ να το κάνω. Βέβαια είναι πολλοί οι παράγοντες που πρέπει να υπολογίσουμε σαν ομάδα. Για να πας σε μια τόσο υψηλού επιπέδου διοργάνωση χρειάζεσαι τη βοήθεια χορηγών. Μέχρι τώρα τα έχουμε καταφέρει πολύ καλά με την πλήρη αφοσίωση και στήριξη της οικογένειάς μου. Για τη συνέχεια, ήδη αναζητούμε τη βοήθεια χορηγών για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε.
Έχει ανταπόκριση αυτή η προσπάθεια εύρεσης χορηγών;
Ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια για να υποστηρίξουμε το όραμα της ομάδας. Καταφέραμε ήδη να βρούμε τους δύο πρώτους μας χορηγούς, από τον όμιλο της Vivartia. Είναι οι πρώτοι μας υποστηρικτές όπου μπόρεσαν να διακρίνουν την ουσία αυτών που πρεσβεύει η ομάδα μας και μας έδειξαν έμπρακτα τη στήριξή τους σε αυτή την προσπάθεια. Είναι εντυπωσιακό το πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά ακολούθησαν το όραμά μας, όχι μόνο σε αγωνιστικό επίπεδο, αλλά κυρίως στο μήνυμά μας: 1) να τραβήξουμε τα παιδιά από τις οθόνες και 2)μέσα από την ιππική δεξιοτεχνία και κάθε αγώνα, να συνεχίζουμε να κυνηγάμε τα όνειρά μας χωρίς να σκεφτόμαστε τα εμπόδια. Σέλες αντί για οθόνες και όνειρα αντί για εμπόδια! Αυτό είναι το μότο της ομάδας μας.
Η γενιά σου και λόγω της πανδημίας έχει μεγαλώσει με τις οθόνες. Εσύ ξεφεύγεις από αυτό και πρεσβεύεις το «σέλες αντί για οθόνες και όνειρα αντί για εμπόδια». Πώς προέκυψε αυτή η πρωτοβουλία;
Προέκυψε κυρίως από δύο πράγματα. Πρώτον στις μέρες μας θα έχετε παρατηρήσει πόσο διαφορετική έχει γίνει η επικοινωνία μεταξύ όχι μόνο παιδιών, εφήβων αλλά και ενηλίκων λόγω των κινητών. Όλοι ανεξαιρέτως, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, χάνονται στην οθόνη. Βρίσκεται κανείς περισσότερο ανάμεσα σε ανθρώπους απορροφημένους από την οθόνη και λιγότερο ανάμεσα σε ανθρώπους που συζητούν μεταξύ τους. Ταυτόχρονα βλέπει πολύ συχνά κανείς πως πολλοί από εμάς, ανεξαρτήτως ηλικίας, μπορεί να μην έχουν φαντασία, κίνητρο, στόχους για τη συνέχεια, να μην έχουν κουράγιο να παλέψουν. Σκέφθηκα λοιπόν μέσα από τη δική μου ζωή και εμπειρία στον κόσμο των αλόγων, πως έχει απόλυτο νόημα για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση να δημιουργήσω μία καμπάνια που προωθεί την ενασχόληση με τα άλογα αντί για οθόνες. Αν κάποιος λοιπόν μπει σε αυτό το ταξίδι, είναι πολύ πιθανό πως θα βρει κίνητρο και στόχους αλλά και θα μάθει να μάχεται. Ας μην ξεχνάμε επίσης την θεραπευτική πλευρά της ενασχόλησης με τα άλογα. Στον Ιππικό Όμιλο Βαρυμπόμπης υπάρχει μία από τις πιο γνωστές σχολές θεραπευτικής ιππασίας, όπου ο καθένας μπορεί να το δοκιμάσει. Και σίγουρα θα βρει μία νέα προοπτική στη ζωή.
Κωνσταντίνα, υπάρχει «ταβάνι» στο όνειρο;
Όχι βέβαια!. Ακόμα κι αν κάποια στιγμή καταφέρω να συμμετέχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, που είναι ένας μεγάλος στόχος, υπάρχουν και όνειρα για τη ζωή μου εκτός ιππασίας. Θέλω πολύ να σπουδάσω, να ταξιδέψω, να γνωρίσω ανθρώπους και να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα. Όπως λέμε και με τον πατέρα μου, η ζωή είναι ανθρώπινες σχέσεις, εμπειρίες, ταξίδια, εικόνες. Φαντασία και όραμα να έχει κανείς, και υπάρχουν πολλά όνειρα που μπορεί κάποιος να κυνηγήσει.
Η οικογένεια τι ρόλο παίζει στα όνειρά σου;
Χωρίς στήριξη από την οικογένεια τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά και σίγουρα δυσκολότερα, έως ανέφικτα. Έχω την τύχη να έχω την πλήρη υποστήριξη της οικογένειάς μου, την καθοδήγηση, την αγάπη και την ασφάλεια που δίνει η συμπόρευση με τους ανθρώπους που πραγματικά με αγαπούν και χαίρονται μέσα από τη χαρά μου.
Ποιο μήνυμα θα ήθελες να μεταφέρεις σε ένα παιδί ή κάποιον νέο άνθρωπο που θέλει να ακολουθήσει την ιππασία;
Τα όνειρα δεν είναι άπιαστα. Αν ένα παιδί θέσει κάποιον στόχο, μπορεί να κάνει τα απίθανα πιθανά. Πριν από έναν χρόνο δε μπορούσα να φανταστώ καν ότι θα έπαιρνα πρόκριση για το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και σε λίγους μήνες θα ήμουν στη Γαλλία με ένα καινούριο άλογο στον πρώτο μου διεθνή αγώνα, έχοντας και την υποστήριξη χορηγών.
Στις δύσκολες στιγμές όταν τα πράγματα δεν πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, η συμβουλή μου είναι, υπομονή, συνέπεια, ανθεκτικότητα και όλα θα έρθουν στην ώρα τους. Η επιτυχία και η ανταμοιβή σκληρών κόπων θα έρθει τη σωστή στιγμή. Ποτέ δεν πρέπει να παρατάς τα όνειρά σου, όποια δυσκολία κι αν συναντήσεις. Καλύτερα να προσπαθήσεις όσο περισσότερο μπορείς, παρά να σκέφτεσαι ότι: «θα μπορούσα να τα είχα καταφέρει αν δεν τα είχα παρατήσει».
Σχετικά με τα άλογα θέλω να πω πως είναι είναι πλάσματα στα οποία θα πρέπει να υποκλινόμαστε για τη διαίσθησή τους, την ηρεμία τους, τη μαχητικότητά τους, την καλοσύνη που αποπνέουν, την ευαισθησία τους. Αν κάποιος έχει την τύχη και την υπομονή να νιώσει έτσι, τότε πράγματι μπορεί να ασχοληθεί με την ιππασία, χωρίς να κυνηγά το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι φυσική συνέπεια όλων αυτών.
Πάνω στη σέλα ένα παιδί θα πάρει δεξιότητες ζωής, διαφορετικές από αυτές που μαθαίνει κανείς στο σχολείο. Βλέπει κανείς πως στη ζωή δεν έρχονται όλα εύκολα και ότι θα πρέπει να μάχεσαι για τους στόχους σου. Με προσπάθεια και πειθαρχία όλα είναι εφικτά. Σίγουρα ένα παιδί αν δίνει αγάπη και τρυφερότητα, θα καταφέρει να χτίσει μια σχέση με εμπιστοσύνη και σεβασμό για το άλογο. Και βέβαια το άλογο θα του το επιστρέψει στο πολλαπλάσιο. Αρκεί κανείς να είναι σε θέση να το νιώσει! Παρ’ όλο που ένα άλογο δε μπορεί να μιλήσει, θα δείξει στον ιππέα πόσο πολύ τον εκτιμά, τον αγαπά και πόσο ωραία περνάει μαζί του. Όλο το νόημα βρίσκεται σε αυτόν το διάλογο χωρίς λέξεις.
Ακολουθήστε την πορεία της Κωνσταντίνας Χατζηαποστόλου μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο instagram.
Διαβάστε επίσης:
Χιονάτη: Η χρυσή ιστορία πίσω από την πιο αποτυχημένη live action ταινία που «πληγώνει» τη Disney
ΝΚ Trailers: Ποια είναι η βολιώτικη εταιρεία που ανασκευάζει τους συρμούς για το μετρό
ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ
