Η διεύρυνση στις 48 χώρες (έναντι 32, ως και το Μουντιάλ του Κατάρ το 2022) έδωσε τεράστιο παράθυρο στους «μικρούς» του πλανήτη. Το Παγκόσμιο Κύπελλο, που για δεκαετίες ήταν κλειστό κλαμπ, άνοιξε τις πόρτες του και μέσα μπήκαν χώρες με πληθυσμό μικρότερο από μια μεσαία ευρωπαϊκή πόλη, αλλά με ιστορίες που ξεπερνούν το ποδόσφαιρο. Ήδη 42 ομάδες έχουν εξασφαλίσει θέση, με άλλες έξι να περιμένουν, και το συμπέρασμα είναι απλό: η παγκόσμια σκηνή δεν ανήκει πια μόνο σε παραδοσιακές δυνάμεις.

Πράσινο Ακρωτήρι, η αποικία

Μια χώρα 600.000 ανθρώπων, πρώην πορτογαλική αποικία και με μικρή ποδοσφαιρική… παράδοση εξασφάλισε τη συμμετοχή της σε τελική φάση Μουντιάλ από την Αφρική. Κανένας διεθνής δεν αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα, ενώ σχεδόν οι μισοί έχουν γεννηθεί εκτός χώρας.

1

Παρόλα αυτά, ο Πέδρο Λεϊτάο Μπρίτο έφτιαξε μια ομάδα με χαρακτήρα. Η εντός έδρας νίκη επί του φαβορί Καμερούν άνοιξε τον δρόμο, αλλά η στιγμή που έγραψε ιστορία ήταν το απίθανο γκολ του Σίντνι Καμπράλ στη Λιβύη: σουτ σχεδόν από το κέντρο που πέρασε κάτω από τα πόδια του Μουράντ Αλ Γουχεΐσι. Με το 3-0 επί του Εσουατίνι ήρθε η επιβεβαίωση.

Κουρασάο, το… μικρότερο

Το Κουρασάο, με λιγότερους από 160.000 κατοίκους, ένα νησί 444 τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου το μπέιζμπολ είναι δημοφιλέστερο από το ποδόσφαιρο, πανηγυρίζει πρόκριση που πριν λίγα χρόνια θα έμοιαζε με ανέκδοτο.

Η εθνική του υπάρχει επίσημα μόνο από το 2011, μετά τη διάλυση των Ολλανδικών Αντιλλών, αλλά πατά πάνω σε έναν κορμό παικτών που αγωνίζονται σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Στο καθοριστικό ματς απέναντι στην Τζαμάικα, όλα κρίθηκαν στο 96’. Ένα φάουλ που μύριζε πέναλτι, VAR, και τελικά ο διαιτητής Ιβάν Μπάρτον ακύρωσε την υπόθεση, κρίνoντας ότι ο Τζέρεμι Αντονίσε πήρε καθαρά την μπάλα από τον Σαμάρ Νίκολσον.

Ο πολύπειρος Ολλανδός Ντικ Άντβοκαατ δεν ήταν καν στον πάγκο λόγω οικογενειακού ζητήματος, ο βοηθός του Κορ Ποτ έκανε το κοουτσάρισμα και αργότερα παραδέχθηκε ότι δεν μπορούσε να βρει τον προπονητή στο τηλέφωνο λόγω υπερφόρτωσης του δικτύου. Το νησί τούς δικαίωσε με ένα ξέφρενο ξενύχτι.

Αϊτή, ποδόσφαιρο μέσα στο χάος

Η Αϊτή επιστρέφει σε Μουντιάλ 52 χρόνια μετά το 1974 και τη θρυλική μορφή του Εμανουέλ Σανόν. Η σύγχρονη πραγματικότητα της χώρας δεν έχει καμία σχέση με χαρές: από το 2021, μετά τη δολοφονία του προέδρου Μοΐζ, συμμορίες ελέγχουν το Πορτ-ο-Πρενς, το εθνικό στάδιο παραμένει απροσπέλαστο και η εθνική ομάδα δεν έχει παίξει εντός έδρας από το 2024.

Όλα τα προκριματικά «εντός έδρας» έγιναν στο Βίλεμσταντ του Κουρασάο. Η ομάδα του Σεμπαστιάν Μινιέ δεν δέχτηκε ούτε ένα γκολ στα κρίσιμα παιχνίδια και μετά το 2-0 επί της Νικαράγουας, οι παίκτες παρακολουθούσαν από τα κινητά την εξέλιξη του Ονδούρα – Ελ Σαλβαδόρ. Το αποτέλεσμα ήρθε… και η ιστορική πρόκριση επίσης για μια χώρα που έχει χτυπηθεί τα τελευταία χρόνια από τεράστιο σεισμό και τρομερούς τυφώνες.

Ουζμπεκιστάν, με την… όγδοη

Η χώρα που κυνηγούσε το Μουντιάλ από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, τα κατάφερε επιτέλους με την όγδοη προσπάθεια. Το 0-0 εκτός έδρας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ήταν ο βαθμός που έψαχνε. Και λίγες μέρες μετά, σε ένα κατάμεστο γήπεδο στην Τασκένδη, ήρθε η επιβλητική νίκη με 3-0 επί του Κατάρ.

Ο Αζίζμπεκ Τουρσουνμπόγεφ πέτυχε ένα γκολ βγαλμένο από highlight, αλλά όλη η συζήτηση πήγε στην παρέλαση που οργάνωσε ο πρόεδρος Σαβκάτ Μιρζιγιόγιεφ για να τιμήσει την ομάδα: πολυτελή ηλεκτρικά αυτοκίνητα σε όλους τους παίκτες. Κι όμως, τέσσερις μήνες αργότερα, ο Τιμούρ Καπαντζέ αντικαταστάθηκε από τον Φάμπιο Καναβάρο, μένοντας ως βοηθός.

Ιορδανία, από τα σοκάκια του Αμμάν

Το ποδόσφαιρο στην Ιορδανία είναι σχεδόν εθνική λατρεία. Το 2014 έφτασε ένα βήμα από την πρόκριση αλλά βρήκε μπροστά της την Ουρουγουάη. Φέτος, με τους Χουσεΐν Αμούτα και Τζαμάλ Σελαμί στο τιμόνι, η μεγάλη στιγμή ήρθε. Στο κρίσιμο 3-0 στο Ομάν, ο Αλί Ολγουάν έκανε χατ-τρικ, όμως η χώρα πανηγύρισε ιδιαίτερα και τις αριστοτεχνικές ντρίμπλες του Μούσα Ταμάρι, του σταρ της Ρεν. Η Ιορδανία πάει για πρώτη φορά στο Μουντιάλ – και γιορτάζει μια επιτυχία δεκαετιών.

Έρχονται κι άλλες…

Τα μπαράζ αφήνουν χώρο για άλλα αουτσάιντερ. Το Ιράκ πέρασε με πέναλτι που δόθηκε 17 λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα με τα ΗΑΕ. Το Σουρινάμ πήρε μια δεύτερη ζωή χάρη σε αυτογκόλ στο 93’ της Γουατεμάλα. Η ΛΔ Κονγκό απέκλεισε τη Νιγηρία στα πέναλτι, με τον κόουτς Ερίκ Σελέ να μιλά για «βουντού» των Κογκολέζων (!) ενώ η Βολιβία, η Νέα Καληδονία, η Τζαμάικα και, στην Ευρώπη, το Κόσοβο και η Βόρεια Μακεδονία διατηρούν ζωντανές τις ελπίδες.

Το φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο έχει ήδη κερδίσει κάτι που λείπει χρόνια από το άθλημα: νέες ιστορίες, νέες φωνές και μια δόση απρόβλεπτου που θυμίζει ότι το ποδόσφαιρο είναι αληθινά παγκόσμιο μόνο όταν δίνει χώρο και στους μικρούς.