Ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε στα Σκόπια – και η εικόνα ήταν ενδιαφέρουσα: ποιος να το φανταζόταν ότι θα έφτανε να θυμηθεί ότι μία εβδομάδα πριν από τις Πρέσπες είχε υπάρξει εμπλοκή στην συμφωνία του με τον Ζόραν Ζάεφ και τα πάντα κινδύνευαν να τιναχτούν στον αέρα…

Βέβαια, όταν ένας τέως πρωθυπουργός αφήνει τις αναμνήσεις του – έστω και τις κοντινές – να δημοσιοποιούνται , τότε υπάρχουν δύο εκδοχές: είτε νιώθει απόμαχος, οπότε δεν έχει κάτι να κρύψει, είτε νιώθει ότι πρέπει να διορθώσει μία εικόνα από την οποία δεν κερδίζει πολιτικά. Και ο Αλέξης Τσίπρας, απόμαχος δεν νιώθει.

Ποια είναι η ερμηνεία σε αυτές τις περιπτώσεις; Ότι το παλέψαμε μέχρι την τελευταία στιγμή , ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε, ότι το πήγαμε το ματς στον πόντο. Δεν είπε τίποτε από όλα αυτά – αλλά τα άφησε να εννοηθούν. Εν ολίγοις, εκεί που τον κατηγορούσαν πολλοί και διάφοροι ότι «τα έδωσε όλα» στους γείτονες – και μάλιστα σε μία στιγμή που εκείνοι είχαν την ανάγκη μας , ειδικά για το «ok» στην ενταξιακή τους πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, τώρα βγάζει ένα διαφορετικό αφήγημα, που θέλει την Αθήνα να διαπραγματεύεται σθεναρά ως την τελευταία στιγμή με τα Σκόπια. Έτσι, ο ψηφοφόρος έχει επιλογή – μπορεί να μην θέλει τη συμφωνία, αλλά γιατί να μην συμπαθεί τον διαπραγματευτή;

Σε τι μπορεί να βοηθήσει πολιτικά αυτή η μίνι στροφή τον Αλέξη Τσίπρα; Μα, συντηρεί την εικόνα του σκληρού διαπραγματευτή – και αποτινάσσει τα περί «πειθήνιου πρωθυπουργού» που διακινούν οι πολιτικοί του αντίπαλοι – χωρίς παράλληλα να παίρνει την παραμικρή απόσταση από την δική του συμφωνία, την οποία δεν καλοβλέπουν όλοι , ακόμα και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ.

Κατά τα άλλα, ο Αλέξης Τσίπρας έχει ένα κόμμα να αλλάξει: το έχει προαναγγείλει από το βράδυ των εκλογών, το έχει διαπραγματευτεί – άντε πάλι αυτή η διαπραγμάτευση – με τα στελέχη του. Τόσο εκείνους που έχει σήμερα δίπλα του, όσο και εκείνους που προορίζονται να περάσουν σε δεύτερο και τρίτο πλάνο μετά από το συνέδριο του κόμματος.

Καρπός αυτής της διαπραγμάτευσης ήταν – εκτός των άλλων – η φράση περί «δημοκρατικής έκρηξης το 1981». Επρόκειτο για την «απαλή» εκδοχή του σεναρίου που προωθούσαν οι «πασοκογενείς» του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν κρύβουν ότι θέλουν να δουν πολύ περισσότερο … ΠΑΣΟΚ από τον κ. Τσίπρα.

Προς το παρόν, το περισσότερο ΠΑΣΟΚ εκφράστηκε με την περίφημη φράση του Αλέξη Τσίπρα ότι οι αυξήσεις των μισθών θα φέρουν την ανάπτυξη – και όχι η ανάπτυξη τις αυξήσεις μισθών. Ήταν μια ευθεία αναφορά στην πολιτική Αρσένη τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου – μία πολιτική που αγαπήθηκε από την ελληνική κοινωνία, αλλά έφερε την χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Όμως, το πράγμα δεν θα μείνει εκεί: οι εγγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν – και σε μεγάλο βαθμό, το εγχείρημα του Τσίπρα θα κριθεί από αυτό. Όμως, γιατί να υπάρξει έκρηξη ενδιαφέροντος για ένα κόμμα που έχασε στις εκλογές; Και όταν μάλιστα δεν πρόκειται να υπάρχει κάποιο σοβαρό διακύβευμα – για παράδειγμα , ένας ανταγωνιστής για την θέση του προέδρου; Ω, ναι, αποδεικνύεται και πάλι ότι είναι αδιαπραγμάτευτα μοναχικά στην κορυφή…