Το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν αποτελεί την μόνη εκδήλωση βαθιάς διαφθοράς στο δημόσιο.

Δεν είναι το μόνο που αναδεικνύει τα τεράστια προβλήματα του αγροτικού τομέα. Δεν εκπλήσσει από μόνο του με την έκταση του και την θρασύτητα του. Ας είμαστε ρεαλιστές: πάει μακριά η βαλίτσα με τον χορό των εκατομμυρίων στις κοινοτικές επιδοτήσεις. Κι ας είμαστε ειλικρινείς: ο κόσμος το’ χε τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Ο ΟΠΕΚΕΠΕ συγκέντρωσε κάτω από μία στέγη όλα τα κακά του ελληνικού κράτους.

Μετά από έξη συναπτά έτη στην εξουσία και μετά από έξη διοικητές στην περίοδο 2015-2025 ο μεν ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι έβαλε γερά θεμέλια με την διοίκηση Θεοφάνη Παπαδημητρίου (2015-2019) η δε Ν.Δ. δεν φρόντισε να ελέγξει πόσο…γερά ήταν. Τι να πρωτοκάνει, θα μου πείτε; Στο τέλος-τέλος, είναι θέμα προτεραιοτήτων και από το 1953 και μετά ο αγροτικός τομέας έχει έτσι κι αλλιώς αντιμετωπιστεί από όλες τις κυβερνήσεις ως πεδίο κομματικών παροχών  για την άγρα ψήφων, χωρίς ουσιαστική κρατική πολιτική, χωρίς εκσυγχρονισμό, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς σύγχρονες υπηρεσίες. Τα «χωρίς» είναι πολλά.

Μερικά ερωτήματα θα χρησιμεύσουν ως κράχτες για μερικά από τα προβλήματα.

Πόσοι πολίτες, αλήθεια, γνωρίζουν ότι ένα μεγάλο, το πιο σημαντικό, μέρος του εκσυγχρονισμού της κτηνοτροφίας στην χώρα μας δεν έγινε από το κράτος αλλά από τις ιδιωτικές εταιρείες ΔΕΛΤΑ, ΦΑΓΕ και ΜΕΒΓΑΛ; Το κράτος; Άφαντο.  Πόσοι συνειδητοποιούν ότι η τιμή που αγοράζουν, π.χ., λεμόνια στην λαϊκή αγορά είναι τουλάχιστον δεκαπλάσια αυτής που παίρνει ο παραγωγός; Το κράτος; Άφαντο. Πόσοι ξέρουν ότι ο Οργανισμός απασχολεί κοντά στους 1000 υπαλλήλους; Κρίνοντας από το αποτέλεσμα θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως είτε «κααάθονται» (αθάνατε Φωτόπουλε)  είτε είναι σιωπηλοί συνένοχοι, είτε  ενεργοί; Το Κράτος; Άφαντο. Ας είναι καλά η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία.

Πόσους ελέγχους έχει κάνει το κράτος για την χορήγηση των επιδοτήσεων—ποιος δηλώνει, τι και που; Ξανά εκ του αποτελέσματος, και να τους έκανε δεν ήταν αξιόπιστοι. Δεν υπήρξε κρατικός λειτουργός που έστω απλά να διερωτηθεί πως γίνεται και ο πληθυσμός των ζώων να πολλαπλασιάζεται χρόνο με τον χρόνο;  Αλλά γιατί να το κάνει; Αναρωτήθηκε ποτέ κάποιος υπουργός γεωργίας πόσο μεγάλες είναι οι εκτάσεις που έπαψαν να καλλιεργούνται και ποιο είναι το κόστος για την χώρα; Ποιος πήγε στο υπουργείο με σχέδιο; Ο αείμνηστος Θανάσης Κανελλόπουλος πήγε ως τιμωρία από τον Γεώργιο Ράλλη. Ο αείμνηστος Κώστας Σημίτης κατέληξε με καταχρεωμένους συνεταιρισμούς. Πιο πρόσφατα ο Σπύρος Λιβανός έφαγε πόρτα διότι τόλμησε να αγγίξει τον αγροτοσυνδικαλισμό.

Παρακατιανό υπουργείο. Ο αγροτικός πληθυσμός αντιμετωπίστηκε κλασσικά ως πηγή εργασίας για την βιομηχανία. Τώρα, που η αγροτιά δεν είναι σικ (παρά μόνο αν παράγεις μπουτίκ προϊόντα) και η βιομηχανία δεν βρίσκει εργάτες, εισάγουμε για να καλύψουμε τις ελλείψεις μας. Και μην μου πείτε για τα παιδιά που έφυγαν. Όσοι πήραν τα ομμάτια τους το έπραξαν διότι το κράτος ποτέ δεν είχε πολιτική απασχόλησης – παρά μόνο ηλίθιους αναπτυξιακούς νόμους που βασίζονταν στην δημιουργία θέσεων εργασίας – χωρίς αναφορά στις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας, χωρίς σχεδιασμό για την εκμετάλλευση του συγκριτικού πλεονεκτήματος (κι ας το έχει ξεπεράσει σήμερα η παγκοσμιοποίηση), χωρίς διασύνδεση της παιδείας με την αγορά. Τα δε επαγγελματικά σωματεία υπέρ πάντων αγώνα έδιναν για τα κλειστά επαγγέλματα—αγνοώντας μάλιστα ότι το καινούργιο και πρωτοποριακό.

Ορθά ο Κωστής Χατζηδάκης αναγνωρίζει πως η μάχη είναι και με το βαθύ κράτος. Πολλά τα πλοκάμια. Βαθιά η διείσδυση.  Για παράδειγμα, κατά μεριά κεντρικής και περιφερειακής διοίκησης για την έκδοση και ανανέωση διπλώματος οδήγησης πήγε κανείς; Δεν ξέρω αν η απάντηση στον ΟΠΕΚΕΠΕ είναι η ΑΑΔΕ. Φοβάμαι ότι άλλο η χρήση της στην εποχή covid και τελείως άλλη ως αντικαταστάτρια του ΟΠΕΚΕΠΕ—οπότε η αποδοτικότητα της μπορεί να υποφέρει.

Η ριζική αναδιάρθρωση του ΟΠΕΚΕΠΕ μου φαντάζει ως καλύτερη λύση. Δηλαδή, μόνο στην ΑΑΔΕ κατοικούν οι έντιμοι; Αυτό που ίσως μας λείπει είναι η ύπαρξη ενός ισχυρού σώματος Επιθεωρητών Δημοσίας Διοίκησης.  Κάποτε αποτελούσαν τον φόβο και τον τρόμο του Δημοσίου και αλώνιζαν σε όλα τα υπουργεία. Γνώστες, αδιάφθοροι, ικανοί. Και μην μου πείτε για το Ελεγκτικό Συνέδριο. Μία σκέψη είναι.

Διαβάστε επίσης

Η κατάρα της β’ τετραετίας και η αντιπολιτευτική κληρονομιά της απατηλής εύκολης λύσης