Νεύρα, πολλά νεύρα. Και πού μπορεί να οδηγήσουν; Όσον αφορά την κυρία Σία Αναγνωστοπούλου έβαλε ήδη πλώρη για την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής, ζητώντας την άμεση σύγκλησή της.

Από τη μεριά του ωστόσο ο κ. Τσίπρας οδεύει για κάπου …πιο κοντά, μέχρι το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων, που είναι και σε ωραίο πεζόδρομο.

1

Δυστυχώς όμως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – Π.Σ. δεν θα απολαύσει αυτόν τον περίπατο σήμερα, γιατί έχει άλλα στο μυαλό του ο άνθρωπος. Ο χθεσινός αγιασμός των υδάτων στον Πειραιά έδωσε φώτιση και στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ζήτησε «φως, περισσότερο φως» (καμία σχέση με τον ανεπανάληπτο Δημήτρη Χορν πάντως) και προς επίρρωσιν του αιτήματος θα βρεθεί στην έδρα των αρχαιολόγων του υπουργείου Πολιτισμού. Θέμα της συνάντησης, τι άλλο; Τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Τους προλαβαίνουν τα γεγονότα, βλέπετε. Διότι εκεί που χλεύαζαν τις κινήσεις Μητσοτάκη για την επιστροφή των Γλυπτών και μάλλον ήσυχοι πορεύονταν στη ζωή, ότι δεν πρόκειται δηλαδή, να συμβεί και τίποτε συνταρακτικό, ξύπνησαν ένα πρωί με όλα τα βρετανικά αλλά και διεθνή μέσα να μιλούν για τετελεσμένα! Και ασχέτως αν αυτό αληθεύει ή όχι, η μετάδοση και μόνον τέτοιας είδησης είναι, όπως και να το κάνουμε, σοκαριστική για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Επί πέντε συναπτά έτη όμως, όλα τα είδαμε και όλα τα ζήσαμε με την κυβέρνηση του κ. Τσίπρα, αλλά για τα Γλυπτά, ούτε καν αναφορά. Ευκαιρίες έρχονταν και παρέρχονταν, όπως οι σύνοδοι της UNESCO, όπου θα μπορούσε να υπάρξει κάποια πίεση, αλλά όλα περνούσαν και χάνονταν. Το εθνικό θέμα -όπως όντως είναι, αλλά η κυρία Αναγνωστοπούλου το θυμήθηκε μόλις σήμερα- παρέμεινε στα αζήτητα. Είναι να μην πέφτει λοιπόν τώρα πανικός;

Σε προεκλογική εποχή και να πάθουν τέτοιο κακό; Διότι αν και εφ΄όσον επιτευχθεί μια συμφωνία, τα εύσημα θα τα εισπράξει φυσικά ο Μητσοτάκης, κάτι που πιθανότατα θα φανεί και στην κάλπη. Δικαιολογημένα.

Τα Γλυπτά ήταν άλλωστε στην ατζέντα του Μητσοτάκη ευθύς εξ αρχής. Μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές, όταν επανέφερε δυναμικά το αίτημα της επιστροφής τους, ζητώντας τα απ΄ευθείας από τον τότε βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον, ενώ οι προσπάθειες συνεχίσθηκαν –και συνεχίζονται- παρά το ρευστό πολιτικό κλίμα στη Βρετανία. Κι αν τώρα οι κινήσεις επιταχύνονται, μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς, ότι θέλει να επωφεληθεί; Μα, το ζητούμενο είναι να επιστρέψουν τα Γλυπτά και η συμβολή καθενός στο στόχο αυτό είναι πολύτιμη. Εξάλλου και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ποιος θα είχε τέτοιο όπλο στη φαρέτρα του και δεν θα το χρησιμοποιούσε…

Δύσκολα τα πράγματα για την αντιπολίτευση αλλά τώρα, που αναλαμβάνει ο πρόεδρος δράση, όλα θα διορθωθούν! Στην ίδια γραμμή πλεύσης με τους συλλόγους των αρχαιολόγων και υπαλλήλων του υπουργείου Πολιτισμού θα συμφωνήσουν σε όλα _ή περίπου_ θα οργανώσουν διαμαρτυρίες και καμιά πορεία δεν είναι απίθανη, ενώ ο κ. Τσίπρας θα εγκαλέσει τον Μητσοτάκη στη Βουλή. Στόχος, να αναιρεθεί όποια συμφωνία επιτευχθεί. Για να μείνουν τα Γλυπτά εκεί που είναι, κι εμείς να συνεχίσουμε να παρακαλάμε να μας τα δώσουν… Τι είχες Γιάννη… Η συστράτευση είναι άγνωστη λέξη, ακόμη κι αν πρόκειται για «εθνικό θέμα».

Παρακάμπτοντας το αν, πόσο και πώς είναι «τελειωμένη» μια συμφωνία, καθώς όλα αυτά μένει να αποσαφηνιστούν, η αντιπολίτευση έχει αποφασίσει εκ προοιμίου να κρατήσει αρνητική στάση. Δικαίωμά της αλλά αν τελικά τα Γλυπτά βρεθούν στην Αθήνα ας θυμηθεί το «…πλην Λακεδαιμονίων» του Μεγαλέξανδρου. Ή τον Καβάφη, όταν έγραφε: «Εμείς· οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς, / οι Σελευκείς, κι οι πολυάριθμοι / επίλοιποι Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας, / κι οι εν Μηδία, κι οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι. / Με τες εκτεταμένες επικράτειες, / με την ποικίλη δράσι των στοχαστικών προσαρμογών. / Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά / ώς μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ώς τους Ινδούς. / Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!».