Τι ομάδα ήταν ο Αριστοτέλης Ωνάσης;

Ο μύθος επιμένει, οι φήμες επίσης. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης «διεκδικήθηκε» από τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, βρέθηκε κοντά και στους δύο, χειροκρότησε επιτυχίες, άφησε υποσχέσεις να αιωρούνται. Κι όμως, στο τέλος της διαδρομής η απάντηση είναι καθαρή, χωρίς ωραιοποιήσεις: ο Ωνάσης ήταν… Πανιώνιος. Όχι από ποδοσφαιρικό φανατισμό, αλλά από μνήμη, καταγωγή και προσφυγικό καημό.

Ο Ωνάσης δεν έζησε για το ποδόσφαιρο. Έζησε για τη δουλειά, τη δύναμη, την ταχύτητα των αποφάσεων. Κι όμως, η παρουσία του στον αθλητισμό υπήρξε σταθερή και ουσιαστική. Η Εθνική ομάδα ταξίδευε επί χρόνια με τα προνόμια της Ολυμπιακής Αεροπορίας, σύλλογοι λάμβαναν ενισχύσεις, παρασκηνιακά ή ανοιχτά. Δεν «αγόραζε» ομάδες για να σηκώσει κούπες. Στήριζε όταν έβλεπε νόημα, στιγμή και προοπτική.

Οι ερυθρόλευκες φήμες 

Η σύγχυση ξεκινά από τη χρυσή εποχή του Ολυμπιακού. Τη δεκαετία του 1950 οι Πειραιώτες σάρωναν τα πρωταθλήματα, την ώρα που ο Ωνάσης ενίσχυε τη θέση του εντός Ελλάδας, αγοράζοντας την ΤΑΕ και μετατρέποντάς την στην Ολυμπιακή Αεροπορία. Τα πετρελαιοφόρα με την ονομασία OLYMPIC, τα έξι σερί πρωταθλήματα, όλα έμοιαζαν να δείχνουν Πειραιά. Ποτέ όμως δεν υπήρξε επιβεβαίωση. Ο Ωνάσης συνήθιζε να πλησιάζει τη νίκη, όχι το έμβλημα.

Το πράσινο φλερτ του Γουέμπλεϊ

Το 1971 ο Παναθηναϊκός έγραψε ιστορία. Ο Ωνάσης ήταν εκεί, στη Λεωφόρο με τον Ερυθρό Αστέρα, στο κλίμα της μεγάλης ευρωπαϊκής πορείας.

Οι φήμες για οικονομική στήριξη φούντωσαν. Ο Σταμάτης Κόκοτας, φίλος και αγαπημένος τραγουδιστής του μεγιστάνα, λειτούργησε ως άτυπη γέφυρα. Έγιναν συζητήσεις, έφτασαν μέχρι και σε πρόταση εγγραφής ως μέλους. Η αίτηση, όμως, δεν έφτασε ποτέ. Όπως συχνά συνέβαινε με τον Ωνάση, η υπόσχεση έμεινε μισή.

Ο Κόκοτας που λάτρευε τον Παναθηναϊκό, ήταν ο αγαπημένος τραγουδιστής του Ωνάση. Η τότε διοίκηση του «τριφυλλιού» προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία. Διατήρησε επαφές με τον μεγιστάνα και λίγους μήνες αργότερα επιχείρησε να τον πείσει να εγγραφεί μέλος του συλλόγου.

Η αλήθεια της Σμύρνης

Εκεί που τελειώνουν οι εικασίες, αρχίζει η πραγματική ιστορία. Ο Ωνάσης υπήρξε αθλητής υδατοσφαίρισης του Πανιωνίου στα εφηβικά του χρόνια. Πριν από τα πλοία, πριν από τις αυτοκρατορίες. Η Μικρασιατική Καταστροφή και ο ξεριζωμός από τη Σμύρνη σημάδεψαν τη ζωή του.

Γι’ αυτό και η στήριξή του στη Νέα Σμύρνη ήταν σταθερή και βαθιά: εκπαιδευτικά ιδρύματα, ναοί, πολιτιστικές και αθλητικές δράσεις. Για τον Πανιώνιο, η οικογένεια Ωνάση δεν ήταν απλώς φίλος. Ήταν πυλώνας.

Το ανεκπλήρωτο όνειρο του Αλέξανδρου

Από το 1970 ο Αλέξανδρος Ωνάσης είχε πάρει τις αποφάσεις του. Παρών στη Νέα Σμύρνη, ενίσχυε οικονομικά την ομάδα, μιλούσε ανοιχτά για το μέλλον. Το φθινόπωρο του 1972 το σχέδιο εξαγοράς ήταν ώριμο. Ο Πανιώνιος θα άλλαζε επίπεδο, ίσως και την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Τον Ιανουάριο του 1973, το αεροπορικό δυστύχημα έκοψε το νήμα. Στα 25 του, ο Αλέξανδρος έφυγε και μαζί του χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία.

Η τιμή πέρα από τα χρώματα

Χρόνια αργότερα, ο Ωνάσης τιμήθηκε και από την ΑΕΚ στο Μουσείο Προσφυγικού Ελληνισμού. Όχι για οπαδικούς λόγους, αλλά για τη συνολική του προσφορά στον ελληνικό αθλητισμό και τον προσφυγικό κόσμο. Ταιριαστό. Γιατί ο Ωνάσης δεν ανήκε σε εξέδρα. Ανήκε στη μνήμη.

Αν πρέπει να μπει μια τελεία, μπαίνει εδώ: ο Αριστοτέλης Ωνάσης δεν υπήρξε ποτέ «στρατευμένος» σε τίτλους και χρώματα. Υπήρξε πιστός στη Σμύρνη και στον Πανιώνιο. Τα υπόλοιπα ήταν στιγμές, συγκυρίες και θόρυβος.

Και όπως έλεγε και ο ίδιος, οι μεγάλες επιλογές δεν φωνάζουν. Απλώς μένουν…