Μια κρυφή ματιά σε ιστορίες αγάπης: Η Μέριλιν, ο Στραβίνσκι, ο Ουίστον Τσόρτσιλ, ο Λέοναρντ Κόεν

«Ζω μόνο από τις πιο μικρές αναμνήσεις», «Ατελείωτη αγάπη, τα λέμε στο δρόμο». «Ξέχνα με γρήγορα και μείνε ο σπουδαίος άνθρωπος που είσαι», «Σου δίνω τρία φιλιά, ένα στην καρδιά σου, ένα στο στόμα και ένα στα μάτια σου»…

Ερωτικά γράμματα φυσικά. Από αυτά που έμειναν στα συρτάρια, δεμένα με βελούδινες κορδέλες ή βρέθηκαν πεταμένα σε παλιόκουτα στις σοφίτες Σε άλλες εποχές. Όταν δεν υπήρχαν mail, sms και μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όταν ο έρωτας αναζητούσε τρόπους γραπτής έκφρασης, που θα μπορούσε να είναι και μια μορφή τέχνης, ανοιχτή σε όλους, γιατί η αγάπη δεν κάνει διακρίσεις. Αν και στη συγκεκριμένη περίπτωση, γραμμένα από διάσημους εραστές επιτρέπουν μια κρυφή ματιά στις ιστορίες αγάπης τους, στην προσωπικότητά τους, στη ζωή, ακόμη και στο έργο τους. Τι έγραφε  η Μέριλιν Μονρόε στον Τζόε ΝτιΜάτζιο, ο Λέοναρντ Κόεν στην Μαριάνε Ίλεν, η Έντιθ Πιάφ στον Υβ Μοντάν, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ στην πρώτη του αγάπη και άλλοι ακόμη. Γράμματα, που όχι μόνον είδαν το φως της δημοσιότητας αλλά βγήκαν και σε δημοπρασίες, μερικά από τα οποία μάλιστα για μεγάλα ποσά, όπως αυτά που πουλήθηκαν από τους Christies.  Ο Άγιος Βαλεντίνος εξάλλου, προ των πυλών.

Ο έρωτας του Λέοναρντ Κόεν

Μεγάλος έρωτας, που κράτησε μια ζωή ήταν αυτός του Λέοναρντ Κόεν με τη Μαριάνε  Ίλεν. Γνωρίστηκαν στην ΄Υδρα το 1960 και το ζευγάρι έζησε ένα μακρύ αλλά και χαοτικό ειδύλλιο, που για τον Κόεν υπήρξε πηγή έμπνευσης για πλήθος τραγουδιών, όπως το «So Long Marianne», το «Bird on the Wire» και το «Hey, That’s No Way to Say Goodbye». Όπως επίσης όμως και μια κληρονομιά με περισσότερα από πενήντα ερωτικά γράμματα.

Σ΄ ένα από αυτά ο Κόεν παραδέχεται, ότι αν και έχει περάσει ένας χρόνος από την τελευταία φορά, που είδαν ο ένας τον άλλον, δεν μπορεί να προχωρήσει κι έτσι φεύγει από την Ύδρα την επόμενη μέρα για να συναντήσει την Μαριάνε στη Νορβηγία.  Όπως γράφει  «Πρέπει να δω ξανά τι θα μας συμβεί,  όταν είμαστε και πάλι μαζί, ίσως δεν θα είναι τίποτα, ίσως τα πάντα. Τέλος πάντων, θα ιδωθούμε και θα μιλήσουμε και θα αγγίξουμε ο ένας τον άλλον και αν δεν είναι τίποτα, θα το πούμε. Αν δεν είναι τίποτα, θα συνεχίσω τη ζωή μου και εσύ με τη δική σου και το μόνο που θα κρατήσουμε ο ένας για τον άλλο θα είναι λίγοι μήνες ήλιο και ένα μακρύ ταξίδι προς τα βόρεια. Τουλάχιστον θα μπορέσουμε να πούμε αντίο, κάτι που δεν καταφέραμε ποτέ».

Και πράγματι ο Λέοναρντ  Κόεν δεν θα κατάφερε ποτέ να πει  αυτό το αντίο, μέχρι το τέλος της ζωής τους. Κι όταν έμαθε ότι η Μαριάνε πέθαινε της έγραψε ένα τελευταίο γράμμα το 2016: «Ξέρεις ότι πάντα σε αγαπούσα για την ομορφιά και τη σοφία σου, αλλά δεν χρειάζεται να πω τίποτα περισσότερο γι΄ αυτό, γιατί τα ξέρεις όλα αυτά.  Αλλά τώρα, θέλω απλώς να σου ευχηθώ ένα πολύ καλό ταξίδι. Αντίο παλιά φίλη. Ατελείωτη αγάπη, τα λέμε στο δρόμο».

Μια συγνώμη από τη Μέριλιν

Μόνον για εννέα μήνες ήταν παντρεμένοι η Μέριλιν Μονρόε και ο Τζο ΝτιΜάτζιο, μεγάλα είδωλα της εποχής στην Αμερική, όπου ωστόσο για καιρό κυκλοφορούσε στα μέσα ενημέρωσης η φήμη, ότι η σχέση τους είχε  ως στόχο τη δημοσιότητα. Έγγραφα όμως, όπως αυτή η επιστολή του 1954 δείχνουν μια άλλη πλευρά της ιστορίας. Στην πίσω πλευρά μιας απόδειξης από στεγνοκαθαριστήριο, η Μέριλιν έγραφε στον σύζυγό της:

«Αγαπητέ Τζο, ξέρω ότι έκανα λάθος! Ό,τι είπα και έκανα ήταν επειδή πληγώθηκα – όχι επειδή τα εννοούσα – και ήταν ανόητο εκ μέρους μου να πληγωθώ επειδή στην πραγματικότητα δεν υπήρχε ικανός λόγος, πραγματικά κανένας απολύτως λόγος. Παρακαλώ, δέξου τη συγγνώμη μου και μην θυμώνεις με το μωρό σου, που σε αγαπάει. Με αγάπη, η σύζυγός σου (ισόβια) κυρία J.P. DiMaggio».

Εξίσου συγκλονιστική  όμως είναι η κατάσταση στην οποία είχε βρεθεί το γράμμα. Γιατί ο ΝτιΜάτζιο το κράτησε στο πορτοφόλι του για το υπόλοιπο της ζωής του και είναι τόσο φθαρμένο, που έχει χωριστεί σε τέσσερα τμήματα. Ως ένα από τα πιο σημαντικά γράμματα από τη σχέση τους, ξεπέρασε έτσι τις εκτιμήσεις μιας δημοπρασίας, όπου πουλήθηκε για 450.000 δολάρια το 2020.

Η Βερότσκα του Στραβίνσκι

Στα 1921 ο μεγάλος ρώσος συνθέτης Ιγκόρ Στραβίνσκι, που είναι τρελά ερωτευμένος με την Βέρα ντε Μποσέτ Σουντέικινα και αντιμετωπίζει με τρόμο το ενδεχόμενο, να  μείνει εκείνη για πάντα με τον σύζυγό της, τον ζωγράφο Σεργκέι Γιούριεβιτς Σουντέικιν. Την είχε γνωρίσει την ίδια χρονιά από τον σπουδαίο χορογράφο Σεργκέι Ντιαγκίλεφ, ιδρυτή των Ρωσικών Μπαλέτων, ήταν ήδη εραστές αλλά το μέλλον δεν ήταν ξεκάθαρο ακόμη.

«Ίσως δεν θα έπρεπε να σε ενοχλώ με αυτό» της γράφει, «αλλά όταν είσαι ερωτευμένος τόσο βαθιά και τόσο έντονα όσο εγώ, είναι αδιανόητο να μην αναφέρω κάτι που επηρεάζει τόσο τρελά αυτή την αγάπη. Βερότσκα αγαπημένη μου, πες μου ότι αυτή η λέξη  «συμβιβασμός» δεν είναι σημάδι, ότι τα συναισθήματά σου για μένα εξασθενούν… Ζω μόνο από τις πιο μικρές αναμνήσεις, τον πόνο του χωρισμού μας και τη μερική ικανοποίηση τα γράμματά σου».

Στη συνέχεια πάντως ο Στραβίνσκι θα παντρευόταν τη Βερότσκα του και θα περνούσαν όλη τη ζωή τους μαζί. Όσο για το γράμμα το είχε φυλάξει ο γραμματέας του Ντιαγκίλεφ, Μπόρις Κόχνα, που λειτουργούσε ως μεσολαβητής στη σχέση του ζευγαριού.

Ο ρομαντικός Ουίνστον Τσόρτσιλ

Όταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ γνώρισε την Πάμελα Πλόουντεν, κόρη του Σερ Τσίτσελ-Πλόουντεν, που εκείνη την εποχή ήταν διπλωματικός αντιπρόσωπος στο

 Χαϊντεραμπάντ (Πακιστάν),  το 1896, την  ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Έγραψε έτσι αμέσως, ένα γράμμα στη μητέρα του, περιγράφοντάς την ως «το πιο όμορφο κορίτσι που έχω δει ποτέ».

 Ακολούθησε ολόκληρη αλληλογραφία ανάμεσα στο ζευγάρι και μία από τις επιστολές του Τσόρτσιλ, το 1898 χαρακτηρίζεται ως αξιοσημείωτη για τον οικείο και συναισθηματικό τόνο του, σε αντίθεση με τη δημόσια γραφή του. Απαντώντας στην κατηγορία της, ότι ήταν «ανίκανος για στοργή», ο Τσόρτσιλ καταλήγει με ένα ξέσπασμα πάθους: «Αγαπώ έναν πάνω από όλους. Και θα είμαι σταθερός… Η αγάπη μου είναι βαθιά και δυνατή. Τίποτα δεν θα το αλλάξει αυτό, ποτέ. Το εννοώ είναι αλήθεια. Κι αυτό θα παραμείνει αληθινό μέχρι θανάτου».

Έτσι, αν και η Πλόουντεν, μετέπειτα κόμισσα του Λίτον, απέρριψε την πρόταση γάμου, που της έκανε ο Τσόρτσιλ το επόμενο έτος, η φιλία τους συνεχίστηκε για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ο πληγωμένος Ιβ Μοντάν

Η Εντίθ Πιαφ και ο Ιβ Μοντάν συναντήθηκαν στις 18 Φεβρουαρίου 1944, στο παλιό Moulin Rouge στο Παρίσι. Λίγους μήνες αργότερα ξεκίνησαν μια βραχύβια, αλλά παθιασμένη σχέση. Η αγαπημένη γαλλίδα τραγουδίστρια πήρε υπό την προστασία της τον ιταλικής καταγωγής ηθοποιό και τραγουδιστή και τον σύστησε σε σημαντικά πρόσωπα της μουσικής ενώ ήταν εκείνη, που τον έπεισε να συμπεριλάβει ρομαντικά τραγούδια στο ρεπερτόριό του.

Όλα αυτά όμως, δεν κράτησαν πολύ. Τον Οκτώβριο του 1945 η Πιαφ του στέλνει μία επιστολή με την οποία καθορίζει την εξέλιξη της σχέσης τους: «Ξέχνα με γρήγορα και μείνε ο σπουδαίος άνθρωπος που είσαι. Παρ’ όλα τα ελαττώματα σας, είστε ένας εξαιρετικός και υπέροχος άνθρωπος. Σας γράφω για τελευταία φορά, Pupuce».  Θα συνέχιζαν όμως να βλέπονται ως τις αρχές του 1946, δουλεύοντας μαζί στην ταινία του Μαρσέλ Μπλιστέν «Αστέρι δίχως φως», πριν βάλουν πραγματικά τέλος στη σχέση τους. Ο Ίβ Μπντάν πάντως δήλωνε αργότερα, πως «Όλους τους άντρες που αγαπούσε, τους άφησε. Δεν την είχαν αφήσει ποτέ.  Για μένα, ήταν ένα από τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής μου και πληγώθηκα τρομερά».

Η «ασύγκριτη» Ιωσηφίνα

Ο Ναπολέων Α’ και η  Ζοζεφίν ντε Μποαρνέ είχαν ως γνωστόν μια θυελλώδη σχέση, πριν παντρευτούν αλλά και μετά. Οι καυγάδες τους ήταν συνήθεις και σε έναν από αυτούς η Ιωσηφίνα έχει παρατηρήσει το ενδιαφέρον του Ναπολέοντα για την περιουσίας της, κάνοντας ερωτήσεις στον συμβολαιογράφο της για τα κτήματα της οικογένειάς της στις Δυτικές Ινδίες. Εκείνος λοιπόν απαντά: «Λοιπόν νόμιζες ότι δεν σε αγαπούσα για σένα!!! Για ποιον τότε; Χα! Κυρία, το έχετε σκεφτεί; Πώς θα μπορούσε μια τόσο χαμηλή σκέψη να είχε συλληφθεί από μια τόσο αγνή ψυχή;» Κι επειδή η λατρεία για τη μελλοντική σύζυγό του υπερισχύει της απογοήτευσής του, προσθέτει, «Σου δίνω τρία φιλιά, ένα στην καρδιά σου, ένα στο στόμα σου και ένα στα μάτια σου».

Αυτή είναι μία από τις τρεις μόνο επιστολές, που απηύθυνε ο Ναπολέοντας στη Ιωσηφίνα, όταν ήταν ακόμη η κυρία ντε Μποαρνέ, δηλαδή μεταξύ της αρχής της σχέσης τους τον Δεκέμβριο του 1795 και του γάμου τους στις 9 Μαρτίου 1796. Είναι γεμάτη με τα ιδιότυπα ορθογραφικά λάθη, τις λανθασμένες ονομασίες και τους όρους αγάπης του γάλλου αυτοκράτορα, που χρησιμοποιούσε στις πρώτες επιστολές του προς τη Ζοζεφίνα, αποκαλώντας την «ασύγκριτη» και «mio dolce amor».

Διαβάστε επίσης

Μια τολμηρή Αφροδίτη για το Μουσείο Ακρόπολης – Αφιερωμένη στην Ημέρα της Γυναίκας

Ένας Καντίνσκι λεηλατημένος από τους Ναζί σε δημοπρασία για 45 εκατ. δολάρια