Η τέχνη πάει Μύκονο – Έκθεση σε νέο πολυχώρο | Ρεπορτάζ και ειδήσεις για την Οικονομία, τις Επιχειρήσεις, το Χρηματιστήριο, την Πολιτική

Άποψη της έκθεσης «Περιοχή I Γκρι»

Η Μύκονος αλλιώς. Αρχιτεκτονικά και εικαστικά. Με αισθητική και σύγχρονη τέχνη. Όλα αυτά σ’ ένα παλιό συνεργείο που μετατράπηκε ιδανικά, φιλοδοξώντας να εξελιχθεί σε πολυχώρο δημιουργίας και πολιτισμού.

Πρόκειται για την Area, που μόλις «αφίχθη» στη Μύκονο, έναν χώρο που στοχεύει να προσφέρει μία ολοκληρωμένη εμπειρία τέχνης στο κοινό μέσα από τις δημιουργίες σύγχρονων καλλιτεχνών. Όπως η «Περιοχή I Γκρι», η έκθεση με την οποία αρχίζει τη λειτουργία της από το Σάββατο 17 Ιουλίου.

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα των Νικόλα Φραντζέσκου, Βασίλη Καβουρίδη, Άκη Ουλκέρογλου και Χάρη Κοντοσφύρη και όπως αναφέρουν οι επιμελητές της η «Περιοχή I Γκρι» θέτει στο επίκεντρο τη σχέση του ανθρώπου με τον χώρο και τις δημιουργικές δυνάμεις που ενεργοποιούνται μέσω αυτής της συνάντησης.

«Η απειροσύνη των δυνατοτήτων του εικαστικού βλέμματος και της ανθρώπινης δημιουργικότητας στην ύλη επιβεβαιώνονται στις εικαστικές και αρχιτεκτονικές προτάσεις της έκθεσης, οι οποίες συγκροτούνται με άξονα τον κανόνα του γκρι», επεξηγούν ο Βασίλης Καβουρίδης και η Γεωργία Κουρκουνάκη, προσθέτοντας πως το γκρι συμβολίζει τον βασιλιά των χρωμάτων ενώ πρόκειται για την ίδια την άβυσσό τους. Θυμίζουν ότι ο Γκαίτε πίστευε, πως όλα τα χρώματα γεννιούνται στη γκρίζα περιοχή, στην οποία συντίθενται και επιστρέφουν. Κι ότι από την αρχαιότητα ακόμη, η μυστηριώδης αίγλη του, το κατατάσσει στη χρωματική αντίληψη του ατμώδους, του κεκαλυμμένου, του πέπλου, και της λεπτότητας.

«Η οπτική του αμφισημία διαμόρφωσε την πολλαπλή γλωσσική ταυτότητα του γκρίζου χρωματικού πεδίου. Conus, Ravus, Caesius περιγράφουν τις διακριτές και ταυτόχρονα ανεπαίσθητες χρωματικές ποιότητες», καταλήγουν οι επιμελητές.

Ο Νικόλας Φραντζέσκος έτσι, δημιουργεί στην Area τον τρισδιάστατο και απτό αρχιτεκτονικό χώρο που περικλείει τον ίδιο τον θεατή. Το κέλυφος του παλιού συνεργείου αυτοκινήτων διατηρεί τη σκληρή ανάγλυφη υφή του μπετόν και συνδυάζεται με απαλά και ζεστά υλικά για να μεταμορφωθεί σε έναν δυναμικό χώρο εν είδει εικαστικής εγκατάστασης. Ο Βασίλης Καβουρίδης εμπνέεται από την πρωταρχική, τη βασική δομή του χώρου και του ανθρώπου για να δημιουργήσει τις εικαστικές συνθέσεις του. Ο Άκης Ουλκέρογλου αναλαμβάνει, μέσω του ανθρώπινου βλέμματος να καταγράψει το γεγονός της δημιουργίας και να το αποδώσει εικαστικά, ερωτοτροπώντας με το φως και τη σκιά. Και τέλος, ο Χάρης Κοντοσφύρης ενσωματώνει το Όν στο περιβάλλον του, καλύπτοντάς το με το υλικό του χώρου που το συγκροτεί.