Τί είναι καλύτερο; Η ανύπαρκτη εμπειρία ή μήπως η προσωπική εμπλοκή; Το ένα χειρότερο από το άλλο, θα απαντούσε πολύς κόσμος;

Κι όμως, θεωρούνται εξαιρετικά προσόντα για τον Ντόναλντ Τραμπ. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά των πρεσβευτών που διάλεξε για τις δυο πλευρές του Αιγαίου Πελάγους. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ προσφέρει στην Ελλάδα την πρέσβειρα Κίμπερλι Γκίλφοΐλ, με ανύπαρκτη εμπειρία. Προσφέρει στην Τουρκία τον πρέσβη Τομ Μπάρακ με προσωπική εμπλοκή (με μπίζνες στη Μέση Ανατολή).

Για να δούμε πρώτα ποια είναι τα θετικά του καθένα.

Η Κίμπερλι Γκίλφοΐλ χάρη στις σπουδές νομικής μπορεί δυνητικά να καταλάβει τι διαπραγματεύεται και ποιες είναι οι στρατηγικές θέσεις των ΗΠΑ. Έχει εμπειρία ως εισαγγελέας και στο Σαν Φρανσίσκο είχε συνάδελφο την Καμάλα Χάρις. Μεγάλο φυτώριο το εν λόγω γραφείο. Κατόπιν πέρασε από την τηλεόραση, λίγο από το CNN και για επτά χρόνια ως οικοδέσποινα σε καθημερινό πολιτικό talk show στο Fox News. Ανέλυε με τους καλεσμένους της την πολιτική επικαιρότητα.

Η νέα πρέσβης έχει λοιπόν αναρίθμητες διασυνδέσεις υψηλού προφίλ στην Ουάσιγκτον. Στις επαγγελματικές γνωριμίες μπορεί να προσθέσει και τις κοινωνικές επαφές που απέκτησε με τους γάμους της, με τον δήμαρχο του Σαν Φρανσίσκο Γκάβιν Νιούσομ και κατόπιν με τον Ντόναλντ Τραμπ Τζούνιορ. Η άμεση επαφή με τον Πρόεδρο υπήρχε και λόγω της δουλειάς της στην καμπάνια του το 2018.

Ο Τομ Μπάρακ έχει ζήσει και έχει εργαστεί στη Μέση Ανατολή και έχει προσωπικές σχέσεις με ηγέτες και επιχειρηματίες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να διευκολύνουν τις σχέσεις με την Τουρκία, δεδομένης της στρατηγικής της θέσης και του ρόλου της ως γέφυρας μεταξύ Ευρώπης και Μέσης Ανατολής. Ο Μπαράκ  έχει εμπειρία από παζάρεμα και καθώς ο τομέας του ήταν τα κτηματομεσιτικά έχει την άνεση του ανθρώπου της πιάτσας. Γνωρίζοντας όσα αφορούν την εμπορική και οικονομική ανάπτυξη της περιοχής αλλά και τη νοοτροπία. Επιπλέον ο νέος πρέσβης έχει φιλική, μακροχρόνια σχέση με τον Τραμπ, κάτι που ίσως αποτυπωθεί  στην επικοινωνία μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον

Ας δούμε τα ερωτηματικά που τίθενται.

Η Γκίλφοΐλ δεν έχει ιδέα από διεθνείς σχέσεις και εξωτερική πολιτική. Ανήκε στην κατηγορία των εσωστρεφών αναλυτών που εστιάζουν αποκλειστικά με την ειδησεογραφία της χώρας τους. Ασχολήθηκε μόνο με αμερικανικά ζητήματα. Αναρωτιόμαστε λοιπόν: κατανοεί τη γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας, το ρόλο της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ; Ξέρει πως επιτυγχάνεται η σταθερότητα στη Μεσόγειο; Ναι, θα καταλάβει αν της τα πουν αλλά πόσα ξέρει από πριν;

Όσον αφορά το πλεονέκτημα, να έχει απευθείας επαφή με τον πρόεδρο, κανείς δεν θα ξεχάσει ότι είναι και πρώην πεθερός της. Αυτό πλήττει την αξιοπιστία της και αφήνει περιθώρια για ερμηνείες: μπας και την ξαπόστειλε στην Αθηναϊκή Ριβιέρα ώστε να ησυχάσει ο γιος από τη γκρίνια του χωρισμού;

Ο Τομ Μπάρακ είναι οικονομικά πετυχημένος αλλά το μπακαλίστικο ύφος δεν είναι συνώνυμο της διπλωματίας. Θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη Συρία, με τους Κούρδους, με το Ιράκ, με το Ισραήλ, με τους ρωσικούς πυραύλους και εκεί δεν μπορεί να φέρεται σαν να πουλάει οικόπεδα. Οι διαπραγματεύσεις σε μια χώρα που έχει (ή δημιουργεί) εντάσεις σε όλο των μήκος των συνόρων της, χρειάζονται κι άλλες αρετές. Βοηθά η γνώση της ιστορίας, των πολιτισμών και παραμέτρων που δεν έχουν να κάνουν με λεφτά. Έχει αυτές τις γνώσεις άραγε;

Υπάρχει και το ζήτημα των προσφύγων στο έδαφος της Τουρκίας, οι ροές τους προς την Ευρώπη και ένας κατάλογος από προβλήματα στα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχει ασχοληθεί ποτέ του με όλα αυτά;

Αναρωτιόμαστε επίσης: μπορεί να είναι ουδέτερος και να μην προωθεί ατομικά συμφέροντα όταν όλες οι γνωριμίες του στη μέση Ανατολής έγιναν με σκοπό το επιχειρηματικό κέρδος; Η αξιοπιστία του υπονομεύτηκε όταν κατηγορήθηκε για δεσμούς του με ξένες κυβερνήσεις, και πίεση υπέρ ξένων συμφερόντων. Δικάστηκε, βγήκε λάδι, ο λεκές παραμένει, με ερωτηματικό