Ο Γιώργος Κουμουτσάκος βρέθηκε στην Τουρκία σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές του μεταναστευτικού – τώρα, που οι καθημερινές αφίξεις δημιουργούν ανάγκη δημιουργίας ενός νέου hot spot κάθε δέκα ημέρες.

Έχοντας την ευθύνη για την διεθνή εκπροσώπηση της χώρας σε σχέση με το πρόβλημα που αναδεικνύεται στο μεγαλύτερο αγκάθι για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο έμπειρος διπλωμάτης δεν είχε την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσε να πείσει τους γείτονες να κλείσουν την στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών στο Αιγαίο για τα ωραία μας μάτια.

Άλλωστε, οι ψευδαισθήσεις έχουν τελειώσει προ πολλού σε αυτό το πεδίο. Η Ελλάδα δεν είναι στόχος της πολιτικής Ερντογάν ως προς το μεταναστευτικό – είναι όμως η πύλη της Ευρώπης και η Τουρκία πρέπει να εμφανίσει το πρόβλημα σε πολύ μεγάλη ένταση , ώστε να πετύχει τον διπλό στόχο της: λεφτά από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δημιουργία ενός γιγαντιαίου στρατοπέδου προσφύγων σε βάθος τριάντα χιλιομέτρων στα νότια σύνορά της , σε μία προσπάθεια να διαχειριστεί το κουρδικό πρόβλημα προς όφελός της.

Βεβαίως, οι γείτονες ανέλαβαν δεσμεύσεις με την επίσκεψη Κουμουτσάκου – είπαν ότι θα αναλάβει δράση η στρατοχωροφυλακή τους, ώστε να μειωθούν οι αφίξεις μεταναστών και προσφύγων στα τουρκικά παράλια, άρα και οι βάρκες στα νερά του Αιγαίου. Αλλά αυτά , μόνον εκ του αποτελέσματος θα κριθούν – και κανείς δεν μπορεί να ποντάρει τα λεφτά του ότι θα το πράξουν…

Κάπου εκεί, τελειώνει ο ρόλος της Τουρκίας – και αρχίζουν τα δικά μας προβλήματα: η κυβέρνηση θα ήθελε πολύ να μοιράσει πρόσφυγες και μετανάστες ανά την Ελλάδα , αλλά γνωρίζει ότι η επί της αρχής συμφωνία των περιφερειαρχών δεν σημαίνει και πολλά, αν δεν μπουν στο παιχνίδι οι δήμαρχοι.

Η σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου με την συμμετοχή  – και – του Τάκη Θεοδωρικάκου δείχνει ότι η κυβέρνηση γνωρίζει ποιες πόρτες πρέπει να χτυπήσει, αν θέλει να αποσυμφορήσει τα νησιά , ώστε να αποφύγει ακραίες καταστάσεις , καθώς ο χειμώνας πλησιάζει.

Βέβαια, η ύπαρξη της Μόριας λειτουργεί αποτρεπτικά για κάθε δήμαρχο – έτσι ο ρόλος του υπουργείου Εσωτερικών γίνεται κομβικός, καθώς θα πρέπει να βρει τα αντισταθμιστικά που θα μειώσουν τις τοπικές αντιδράσεις σε όλη την Ελλάδα.

Πάντως, στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν την βεβαιότητα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή τη φορά δεν πρόκειται να μείνει απαθής – και θα εντείνει την χρηματοδότηση προς την Ελλάδα, ώστε να κρατηθεί το μεταναστευτικό σε κάποια πλαίσια και να μην γίνει και πάλι ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα.

Ωστόσο, τα λεφτά δεν φέρνουν πάντοτε την ευτυχία – ούτε και εγγυημένες λύσεις σε τέτοια προβλήματα: είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια , οι «εταίροι» έδιναν προτεραιότητα στις μη κυβερνητικές Οργανώσεις , που διαχειρίζονταν  την μερίδα του λέοντος από τα κονδύλια για την φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών.

Η ιδέα ήταν απλή – τα κράτη έχουν την τάση να συντηρούν περιττές γραφειοκρατίες με τα χρήματα αυτά, ενώ οι ΜΚΟ κάνουν τη δουλειά τους. Απλή ιδέα, που δεν πέτυχε – η Δικαιοσύνη θα ψάχνει για χρόνια τι απέγιναν τα ευρωπαϊκά χρήματα που κατέληξαν σε κάποιες μη κυβερνητικές Οργανώσεις.

Τι απομένει; Οι αλλαγές στους όρους που χρησιμοποιούνται: όπως ο ΣΥΡΙΖΑ μετονόμασε σε «θεσμούς» την τρόικα, έτσι το προσφυγικό έγινε – και σε μεγάλο βαθμό , δικαίως – μεταναστευτικό. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για  μία περίπτωση φροϊδική –  η κατανόηση του προβλήματος δεν είναι το πρώτο βήμα για τη λύση του…