Σιγά μη λυπηθώ… Σιγά μην κλάψω…

Καθημερινώς στον Τύπο:

Ξέρετε ποιο ήταν το αγαπημένο κοκτέιλ της Ελισάβετ; Αυτά είναι τα τραγούδια που σαρώνουν μετά τον θάνατό της. Η πλούσια ιστορία του κιλλίβαντα, που θα μεταφέρει τη βασίλισσα. Θα τον σύρουν 142 ναύτες. Δάκρυσε ο Μπέκαμ στο λαϊκό προσκύνημα. Πού θα πάνε τα κόργκι της; Πώς διατηρούν τη σορό της τόσο καιρό; Αυτά είναι τα δύο ξεχωριστά κοσμήματα που θα φορά στον τάφο της. Βασιλικό dress code: Tι επιβάλλεται να φορέσουν οι royals στην κηδεία της βασίλισσας Ελισάβετ. Πώς αντέδρασε η βασίλισσα όταν ο αέρας ανασήκωσε το κιλτ του προσωπικού της, σκωτσέζου αυλητή, αποκαλύπτοντας τα πάντα;

Και σαν να μην έφταναν αυτά, η Ελλάς, παρ΄ ότι η Ελισσάβετ και ο Φίλιππος δεν την είχαν και σε μεγάλη εκτίμηση έκανε το χρέος της, από τη στιγμή που γραφείο κηδειών της Ορεστιάδας έβγαλε κηδειόχαρτο για την αποθανούσα και στέλνει λουλούδια στη μνήμη της ενώ η εθνική μας αστρολόγος διαβεβαιώνει, ότι ήξερε αυτή, εδώ κι ένα χρόνο για τα δύσκολα –μέχρις θανάτου, δηλαδή_ που θα έρχονταν για την βασίλισσα μήνα Σεπτέμβριο…

Κι όσο για τα παιδιά, εγγόνια, τις συζύγους…. Εκεί η φιλολογία ξεπερνά κάθε όριο με τα στόρις να παίρνουν δακρύβρεχτες διαστάσεις, του τύπου, αν θα τα βρουν Ουίλιαμ και Χάρι, αν θα φορέσει ο δεύτερος τη στολή του, πόσο θα επιτραπεί στην Μέγκαν να κλάψει, πόσο στρίγγλα είναι η Κέιτ και τι μήνυμα έδωσε με το μαργαριταρένιο σκουλαρίκι της Νταϊάνα, το σπασμένο δάκτυλο της βασιλικής συζύγου, η σπασμένη πένα του βασιλιά. ΦΤΑΝΕΙ

Δεν είναι ειδήσεις αυτές. Της κατηγορίας κουτσομπολιού της κλειδαρότρυπας είναι για να περνά η ώρα, παρ΄όλα αυτά μονοπωλούν τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης τόσο, που ακόμη και οι ίδιοι οι Βρετανοί έχουν απορήσει με την τρέλα, που έπιασε όλο τον κόσμο με τη βασίλισσά τους. Αλλά είναι έτσι;

Γιατί αν αυτοί κλαίνε για την Ελισάβετ, δικαίωμά τους είναι και θα έχουν οπωσδήποτε τους λόγους τους. Αν δεν τους ενοχλεί, για παράδειγμα, ότι έχουν έναν θεσμό εντελώς διακοσμητικό, που τους κοστίζει εκατομμύρια κάθε χρόνο, τι μας νοιάζει εμάς. Αν η περιουσία της βασίλισσας μετριέται σε δισεκατομμύρια, αποκτηθέντα προφανώς όχι από προσωπική εργασία _αν είναι δυνατόν!_ αλλά αυτό δεν τους απασχολεί, και πάλι δικό τους θέμα είναι. Αν της έχουν συγχωρήσει σκάνδαλα του παλατιού, που μόνον ως κορυφή παγόβουνου έρχονταν στην δημοσιότητα για να σκεπαστούν γρήγορα και έντεχνα από τους αυλικούς _εντός και εκτός Μπάκιγχαμ_ αν έχουν ξεπεράσει την ιστορία της Νταϊάνα, τον παράνομο έρωτα του Κάρολου με την Καμίλα και την διαγωγή του Άντριου και πάλι, καλά κάνουν. Κι αν κάποιοι θέλουν να ξεχνούν την δική τους μίζερη πραγματικότητα, τα επιδόματα ανεργίας, τα άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ, τα καμώματα των πολιτικών τους, τη στερλίνα που κατρακυλάει, τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται, γιατί να τους το χαλάσει κανείς.

Άλλωστε το μεγαλύτερο επίτευγμα της Ελισάβετ υπήρξε η διατήρηση της βασιλείας. Γι΄αυτό μόχθησε και αυτό πέτυχε, κάνοντας τα στραβά μάτια, κουκουλώνοντας τα ατοπήματα και προ πάντων αρνούμενη να σπάσει αυγά. Οχυρωμένη πίσω από την εθιμοτυπία του ρόλου της, δεν πήρε ποτέ θέση σε δύσκολα ζητήματα, ακόμα κι αν ο κόσμος καιγόταν, με τους «ειδικούς» να ερμηνεύουν κάθε φορά την άποψή της με βάση … τα κοσμήματα, τα ρούχα, τις τσάντες που κρατούσε. Γελοία πράγματα. Πλην όμως επαρκώς διασκεδαστικά και θελκτικά για όσους αγαπούν τα παραμύθια με βασιλιάδες, πρίγκιπες και άλλους γαλαζοαίματους, πασπαλισμένους με μπόλικη χρυσόσκονη, όπως τους ταιριάζει.

Σιγά μην ήταν όμως, τόσο αγαπητή η Ελισάβετ έξω από τη χώρα της. Τι έχουν να πουν άραγε για τη βρετανική μοναρχία τα κράτη, που υπήρξαν αποικίες της; Τι μπορούμε να πούμε εμείς για την Κύπρο, όπου η Αγγλοκρατία διήρκεσε σχεδόν έναν αιώνα, για τον αρνητικό ρόλο της στην προσπάθεια ένωσης με την Ελλάδα, για τις θυσίες των κυπρίων αγωνιστών…

Η Ιστορία έχει πολλαπλές αναγνώσεις. Στην καλύτερη περίπτωση όλη αυτή η Ελισαβετομανία δεν είναι παρά ένα τεράστιο διαφημιστικό πρότζεκτ, μια τουριστική ατραξιόν. Και όσον αφορά αυτό τουλάχιστον, ο σκοπός επιτεύχθηκε.

Σιγά μη λυπηθώ, σιγά μην κλάψω λοιπόν…