Την έκαψε την πεθερά του ο Πάνος Καμμένος. Ας μην έχουμε αυταπάτες.

Αν δεν έκανε εκεί διακοπές ο πρώην βουλευτής, δεν θα είχε μαθευτεί τίποτα. Μιλάμε για την υπόθεση της παραθεριστικής κατοικίας στην Ικαρία, που πήρε επιδότηση τάχα-μου για τουριστικό κατάλυμα. Όπως συνέβη σε αναρίθμητες άλλες περιπτώσεις στην επικράτεια. Τα ντουβάρια πληρώθηκαν από κοινοτικά προγράμματα με στόχο την ανάπτυξη στη χώρα αλλά τελικά η ανάπτυξη αφορά μια οικογένεια και τους φίλους της. Κλασικό, σύνηθες και αποδεκτό στην ελληνική κοινωνία. Αποδεκτό αν κρίνουμε από την εθνική σιωπή.

Το Ελεγκτικό Συνέδριο ζητεί από την κυρία Τζούλη να δώσει πίσω την επιδότηση και μάλιστα με τόκο. Πρέπει να επιστρέψει μισό εκατομμύριο ενώ πήρε σκάρτα διακόσιες χιλιάδες. Αν τα βάλουμε κάτω και τα διαιρέσουμε, αντιστοιχούν 25.000 για κάθε χρόνο κατά τον οποίο ο πολιτικός και οι φίλοι του έκαναν διακοπές στο επιδοτημένο σπίτι. Πάλι καλά τους βγαίνει, καθώς το ακίνητο μένει στην οικογένεια ενώ αν είχαν πληρώσει ξενοδοχεία, δεν θα έμενε τίποτα. Δηλαδή ακόμα και όταν διαπιστωθεί ότι έγινε απάτη, πάλι κερδισμένος βγαίνει ο ψευδοδικαιούχος.

Την τελευταία εικοσιπενταετία η Ελλάδα έχει διαχειριστεί δισεκατομμύρια ευρώ μέσω προγραμμάτων στήριξης της ευρωπαϊκής ένωσης. Όχι όλα για ξενοδοχεία. Είναι μοιρασμένα τα λεφτά. Για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας, για την καινοτομία, την κατάρτιση, την αγροτική παραγωγή, την πράσινη μετάβαση και τα πράσινα άλογα γενικώς. Δεν υπάρχει ένας φορέας με συνολική ευθύνη, όπως δηλαδή με το αμαρτωλό οργανισμό των προβάτων. Εν ολίγοις δεν μπορούν να μπουν ελεγκτές σε ένα κτήριο και να αρχίσουν το ξεσκόνισμα των αρχείων ούτε θα μετατεθούν οι υπάλληλοι σε κάποια έντιμη ελεγκτική αρχή.

Οι υπηρεσίες που διανέμουν τις επιδοτήσεις είναι δεκάδες. Υπουργεία, περιφέρειες, αναπτυξιακοί οργανισμοί, εποπτευόμενοι φορείς. Για να ακολουθήσει κάποιος τη διαδρομή του χρήματος, θα πρέπει να μπει σε πολλούς λαβυρίνθους με πιθανότητα να μην βρει εκείνους που παραπλάνησαν το σύστημα. Είναι τόσοι πολλοί οι επιδοτημένοι ώστε ανάμεσά τους να μπορούν να κρυφτούν οι απατεώνες. Καθώς δεν υπάρχει υποχρεωτική δημοσίευση δικαιούχων ούτε προσβάσιμες βάσεις δεδομένων ούτε ετήσιες εκθέσεις ελέγχου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν όσοι έκαναν απάτη τύπου «πεθερά Καμμένου» ή άλλη παρόμοια. Κυρίως όμως, δεν υπάρχει κανένα πολιτικό ενδιαφέρον να διαπιστωθεί πού πήγαν τα χρήματα.

Η απουσία ελέγχου είναι η κανονικότητα. Δεν υπάρχει δημόσια πίεση για θεσμική εποπτεία. Δεν ακούμε στην ελληνική Βουλή ερωτήσεις για την αναλογία αποδοτικότητας των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Δεν διαβάζουμε έρευνες για το ποιοι επωφελήθηκαν κατ’ επανάληψη από προγράμματα. Δεν τίθεται ως πολιτικό πρόβλημα η διανομή επιδοτήσεων σε συγκεκριμένους κλάδους ή συγκεκριμένες περιοχές. Εφόσον το χρήμα απορροφάται, όλα καλά.

Θα μπορούσε αυτή η ιστορία, το σπίτι στην Ικαρία, να γίνει η αρχή για να αποκαλυφθεί το επόμενο μεγάλο σκάνδαλο. Με τα μεγάλα ποσά, για μονάδες που θα έφερναν θαύματα και τελικά φαλίρισαν. Θα μπορούσαν οι επιδοτήσεις να αποκαλύψουν σκάνδαλα πιο μεγάλα από τα βοσκοτόπια. Η υπόθεση της πεθεράς είναι η ένδειξη ότι το σύστημα λειτουργούσε με στρεβλώσεις.  Αν χρειάζεται αφορμή για να ξεκινήσει η συζήτηση, ας είναι αυτή: το τουριστικό κατάλυμα στην Ικαρία που έγινε οικογενειακή εστία. Όχι επειδή μας ενδιαφέρει ο Πάνος Καμμένος αλλά επειδή έγινε επιτέλους ένας έλεγχος.

Διαβάστε επίσης

Καθένας με τον τουρίστα του και με τον καημό του