Ο έρωτας την εποχή του coronavirus

Από το Δεκαήμερο του Βοκάκιου μέχρι τον κορονοϊό της παγκοσμιοποίησης το συμπέρασμα είναι ίδιο: Χαρείτε τη ζωή χωρίς «μάσκες».

Ο φόβος του coronavirus απλώθηκε πλέον πάνω από την ηλιόλουστη Ελλάδα.

Μέρες καρναβαλιού και βγήκε επίσημη νότα. Όλες οι εκδηλώσεις για το καρναβάλι ακυρώνονται. Και όποιος παραβεί την εντολή θα τιμωρηθεί. Με ποινή φυλάκισης ακόμα και 2 χρόνια.

Ουπς!

Δύσκολα τα πράγματα.

Και ο φόβος εξελίσσεται, κυριεύει, πολίτες, κυβερνήσεις…

Έτσι ο καθένας, ανάλογα με τις φοβίες του αντιδρά.

Άλλος πάει στο φαρμακείο να αγοράσει μάσκες για να προστατευθεί…

Τελειώσανε οι μάσκες παιδιά….

Άλλος πάει στο σούπερ μάρκετ και αδειάζει τα ράφια από μακαρόνια, ρύζι, όσπρια, κονσέρβες….

Αστεία πράγματα παιδιά….

Άλλος στοκάρει ντεπόν, παναντόλ και αντισηπτικά για πλύσιμο των χεριών….

Νοικοκυρές σε απόγνωση προμηθεύονται χλωρίνες και καθαριστικά….

Αλαλούμ.

Προχθές στο Μετρό ο κόσμος ήταν λιγότερος. Το ίδιο και σε όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Η νέα τρέλα, που φαίνεται ότι κυριεύει τον πλανήτη, έχει ονοματεπώνυμο: Coronavirus. Και βυθίζει στα τάρταρα χρηματιστήρια και αγορές.

Οικονομολόγοι και αναλυτές κάνουν λόγο για τις  επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία. Μικρές, μεγάλες θα φανεί στο τέλος.

Η Χώρα των Δράκων νοσεί, ηγέτης στις εξαγωγές, χοάνη μεγάλη εισαγωγών. «Κόλλησε» τον ιό η Ευρώπη και η Αμερική…

Ο χρυσός απογειώνεται….

Και σκέφτομαι πως αν υπήρχαν αλχημιστές σήμερα θα έκαναν χρυσές δουλειές…

Την ίδια ώρα, ο γιoς της φίλης μου, που πάει Πέμπτη Δημοτικού, αποφάσισε να ντυθεί κορονοϊός. Θα φορέσει τη στολή των πολεμικών τεχνών, ιατρική μάσκα, κορόνα, θα κρατάει και το δρεπάνι του Χάρου… Έξυπνο το βρίσκω…

Όμως την ίδια ώρα, πολλοί ακυρώνουν τις διακοπές του τριημέρου της Καθαράς Δευτέρας, χιλιάδες επιχειρηματίες σιχτιρίζουν για τις ακυρώσεις,  για τους επισκέπτες που δεν θα έρθουν, για τα τρόφιμα και ποτά που προμηθεύτηκαν για να τους ικανοποιήσουν.

Στον τουρισμό, τομέα ευαίσθητο σε τέτοιου είδους φαινόμενα, οι πρώτες επιπτώσεις είναι εμφανείς. Λιγότερες αφίξεις τον Φεβρουάριο, κάμψη στις προκρατήσεις.

Είναι ο Coronavirus τελικά μία επιδημία που εξελίχθηκε σε πανδημία; Δεν είμαι ειδική να απαντήσω.

Όμως…

Αν κάποιος πάει πίσω στην ιστορία θα δει πως οι πανδημίες άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρούς….

Η ισπανική γρίπη του 1918 «θέρισε» σχεδόν 50 εκατομμύρια ανθρώπους.

Αλλά και πιο παλιά.

Στα πρώτα χρόνια της Αναγέννησης.

Όταν η Ευρώπη έβγαινε από τα σκοτάδια, το 1348 ήρθε ο Μαύρος Θάνατος και τα σάρωσε όλα….

Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι ο Μαύρος Θάνατος, ή Μαύρη Πανώλη, μείωσε τον παγκόσμιο πληθυσμό κατά 75 με 100 εκατομμύρια άτομα. Δηλαδή από τα 450 εκατομμύρια μειώθηκε στα 350 με 375 εκατομμύρια.

Και  κάπως έτσι θυμήθηκα το Δεκαήμερο του Βοκάκιου.

Η Φλωρεντία το 1348 είναι ένας ανοικτός τάφος. Η πανούκλα θερίζει τον πληθυσμό. Και ο Βοκάκιος στήνει μία υπέροχη ιστορία, ύμνο στη ζωή.

Δέκα νέοι, 7 γυναίκες και 3 άντρες δεν αντέχουν το θανατικό και φεύγουν από τη Φλωρεντία. Πάνε σε ένα εξοχικό μακριά από την πόλη. Δέκα μέρες μένουν στην εξοχή. Παίζουν, διασκεδάζουν, τραγουδάνε και λένε ιστορίες για να περάσουν την ώρα τους. Ιστορίες έρωτα, πάθους, λαγνείας, απιστίας, ιστορίες πονηρές, αστείες… Ιστορίες που υμνούν τη ζωή και τον έρωτα. Ιστορίες μοναδικές, με τους ήρωες του Βοκάκιου να χρησιμοποιούν τολμηρή γλώσσα, χωρίς όμως να γίνονται χυδαίοι….

Οι δέκα νέοι, μιλούν τολμηρά για τις κάθε είδους απολαύσεις, υμνούν τη ζωή  και χαίρονται τα δώρα της σε μία περίοδο που ο θάνατος σκορπούσε τον πανικό…

Ψυχραιμία λοιπόν.

Πανδημίες και ιοί, με κορώνα ή χωρίς, πάντα θα έρχονται… Ας λείπει ο πανικός…

Και αν οι εκδηλώσεις για τα καρναβάλια ματαιώθηκαν κάντε ότι και οι ήρωες του Βοκάκιου.

Μαζευτείτε κάπου μακριά και πείτε ιστορίες.

Τις δικές σας ιστορίες.

Χωρίς μάσκες και αντισηπτικά.

Με ψυχραιμία…