Η Ελλάδα των λιανεμπόρων και η Ελλάδα της ηλεκτροκίνησης

Το μέλλον πρέπει να σφυρηλατηθεί. Διαμορφώνεται από όσους καλλιεργούν, διευρύνουν και αξιοποιούν την γνώση. Από όσους θέτουν τα σωστά ερωτήματα και δεν φοβούνται τις απαντήσεις.

Αυτονόητο, θα λέγατε.

Στην Ελλάδα της δεκαετούς κρίσης και της πανδημίας, αυτονόητο δεν είναι.

Το 2010 είχαμε την ευκαιρία να απαντήσουμε στην κρίση κινητοποιώντας τις πραγματικές ανανεωτικές δυνάμεις της κοινωνίας προκειμένου να υπερνικήσουμε τις δυσκαμψίες και τις παθογένειες που μας ακινητοποιούσαν.

Δεν το θελήσαμε. Αναλωθήκαμε στο ψευτοδίλημμα «μνημόνιο» – «αντί-μνημόνιο».

Χρειάστηκε να φτάσουμε στο χείλος του γκρεμού για να υποχρεωθούμε να πράξουμε τα ελάχιστα απαραίτητα ώστε να μην κατρακυλήσουμε.

Το 2020, η πανδημία μας προσφέρει μία δεύτερη ευκαιρία.

Για την ριζική αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού, για την ισχυρή ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής, ώστε να προσαρμοστούμε στο νέο και γεμάτο επικίνδυνες προκλήσεις κόσμο που έχει αναδυθεί. Κινδυνεύουμε να την χάσουμε.

Αντί να δημιουργούμε την Ελλάδα της νέας εποχής, κινδυνεύουμε να επαναφέρουμε την Ελλάδα του 2010.  Διότι ο πελατειακός χαρακτήρας του πολιτικού συστήματος εξακολουθεί να επεκτείνεται στην παιδεία, στην υγεία και στην δημόσια διοίκηση. Μερικές φορές, ακόμη και στην ανάπτυξη.

Διότι η κρατικοδίαιτη αντίληψη εξακολουθεί να έχει πέραση.

Διότι εξακολουθούμε να είμαστε μία Ελλάδα δύο ταχυτήτων.

Η Ελλάδα της οπισθοδρομικής κομπανίας που απαγόρευσε τις πωλήσεις ορισμένων ειδών στα σουπερμάρκετ, δήθεν στο όνομα του αθέμιτου ανταγωνισμού.

Στην πραγματικότητα στο όνομα της υπεράσπισης των κεκτημένων και των βολεμένων.

Και η Ελλάδα της Αστυπάλαιας και της Ανάφης με την ηλεκτροκίνηση και τα υβριδικά έργα παραγωγής ενέργειας.

Η Ελλάδα της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ που πολεμά τη σύγχρονη γνώση και τις σύγχρονες μεθόδους μάθησης και στερεί από τα παιδιά μας το μέλλον τους.

Και η Ελλάδα της τηλεργασίας, του εκσυγχρονισμού των επιχειρηματικών πάρκων, των παραγωγικών επενδύσεων και των διεθνών συνεργασιών.

Η Ελλάδα του ιδρώτα και της πράξης και η Ελλάδα των δημοσίων υπαλλήλων που εκμεταλλεύονται την πανδημία για να μην δουλέψουν.

Η Ελλάδα που με τόλμη καταργεί τον λιγνίτη και η Ελλάδα του «δώσε και σ’ εμένα μπάρμπα».

Η Ελλάδα που επενδύει στην 4η τεχνολογική επανάσταση και η Ελλάδα που αρνείται τον κορoνοϊό.

Η Ελλάδα των μεταρρυθμίσεων και η Ελλάδα της συντήρησης.

Η Ελλάδα των πολιτών και η Ελλάδα των πελατών.

Αν δεν αλλάξουμε τις αντιλήψεις μας, το μέλλον μας θα είναι σκοτεινό.

Αν δεν ανταποκριθούμε στο κάλεσμα για συλλογική ευθύνη, το μέλλον δεν θα είναι δικό μας.

Ακολουθήστε το mononews.gr στο Google News για την πιο ξεχωριστή ενημέρωση