Παναγιώτης Πικραμμένος: Γιατί δεν μπορεί να είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Ο Παναγιώτης Πικραμμένος θα μπορούσε να είναι η επιλογή Μητσοτάκη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, αν δεν είχε μεσολαβήσει η υπόθεση της Novartis και η -αστήρικτη- κατηγορία εναντίον του.

Αν δεν είχαν γίνει όλα αυτά, τότε δεν θα είχε ανέβει στο βήμα της Βουλής με δάκρυα στα μάτια και δεν θα είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο με μία ομιλία που φώναζε από μακριά ότι εκφωνήθηκε από έναν άνθρωπο που δεν είχε ιδέα για τα όσα καταμαρτυρούσαν εναντίον του οι προστατευόμενοι μάρτυρες.

Αν, λοιπόν, δεν είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ όλον εκείνο το θόρυβο για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων στο σκάνδαλο της Novartis, ενδεχομένως ο κ. Πικραμμένος δεν θα είχε γίνει αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Όμως, όλα αυτά συνέβησαν, και τώρα ο Πικραμμένος είναι ένας άνθρωπος που μετέχει ενεργά στα κοινά, άρα εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να είναι μεταξύ των προεδρικών επιλογών.

Αυτό δεν σημαίνει ότι του απαγορεύεται να μιλά για εκλογές. Και είναι ενδιαφέρον ότι μιλώντας στο Action 24 πέταξε κάτι πολύ διαφορετικό από εκείνο που είχε πει ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Θεσσαλονίκη: ο πρωθυπουργός είχε αποσυνδέσει την αναθεώρηση του Συντάγματος από τον εκλογικό νόμο και ουσιαστικά ξεκαθάρισε ότι αφού δεν πρόκειται να βρεθούν 200 βουλευτικές ψήφοι, για να μην ισχύσει η απλή αναλογική από τις επόμενες εκλογές, τότε αναγκαστικά θα πάμε σε διπλές εκλογές.

Όμως, ο αντιπρόεδρος τα ξανασυνέδεσε τα δύο. Είπε ότι μιλάμε για «πακέτο», πράγμα που σημαίνει ότι η γνωστή συνταγή Αλιβιζάτου ξαναζεσταίνεται: όπως είναι γνωστό, προβλέπει αναθεώρηση του Συντάγματος, ώστε να απαλειφθεί η διάταξη που προβλέπει ότι αν ο εκλογικός νόμος δεν έχει λάβει 200 ψήφους και άνω, τότε εφαρμόζεται στις μεθεπόμενες εκλογές -και ψήφιση εκλογικού νόμου σε συμφωνία με το Κίνημα Αλλαγής.

Μάλιστα, οι δύο κινήσεις δεν είναι υποχρεωτικό να γίνουν με αυτή την σειρά, ώστε να μην ψηφίσει το ΚΙΝΑΛ γουρούνι στο σακί…

Το συμφέρον του ΚΙΝΑΛ από μία τέτοια συμφωνία είναι φανερό: ανεβάζοντας τον πήχη της αυτοδυναμίας καθίσταται, θεωρητικά, ο κρίσιμος εταίρος μετά από τις εκλογές.

Το ερώτημα είναι ποιο θα μπορούσε να είναι το συμφέρον της Νέας Δημοκρατίας από μία τέτοια συμφωνία. Αν οι εκλογές πραγματοποιούνταν σήμερα, για παράδειγμα, μπορούμε να φανταστούμε τι θα γινόταν. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο μήνας του μέλιτος της κυβέρνησης με την κοινωνία, όχι μόνον δεν έχει τελειώσει, αλλά υπάρχει πλέον και συναίσθημα.

Όμως, σε μία τετραετία πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει. Και η ΝΔ να έχει χαμηλότερα ποσοστά. Όμως, αν εξακολουθεί να είναι το πρώτο κόμμα, τότε θα έχει και πάλι τον πρώτο λόγο, είτε με αυτοδυναμία, είτε χωρίς.

Αν είναι δεύτερο κόμμα, γιατί να έχει κάνει πιο εύκολη τη ζωή του ΣΥΡΙΖΑ; Επομένως, υπάρχει μία βάση διαπραγμάτευσης μεταξύ ΝΔ και ΚΙΝΑΛ για το πόσο θα ανέβει ο πήχης της αυτοδυναμίας.

Ίσως όμως να μην είναι μόνον αυτό: Αν το ΚΙΝΑΛ αφεθεί χωρίς ρόλο, αναγκαστικά θα συνεχίσει τον αντιπολιτευτικό ανταγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα παίζει, δηλαδή, σε ένα γήπεδο πολύ αφιλόξενο, με κίνδυνο να έχει και άλλες διαρροές προς το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα.

Μήπως, λοιπόν, δεν του ξέφυγε του κ. Πικραμμένου;