Άρθρο Παρέμβαση: Πολάκης – Παρατράβηξε αυτή η ιστορία ηθικού εκπεσμού!

Ποια είναι τα όρια της ανθρώπινης αθλιότητας; Από ποιο σημείο και μετά καταργείται κάθε πολιτισμική συνθήκη; Ήδη από την αρχαιότητα, οι Έλληνες έθεσαν το όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς μέσα σε ένα αξιακό πλαίσιο. Όποιος τα παραβίαζε, ερχόταν αντιμέτωπος με την κοινωνική κατακραυγή, καθώς διέπραττε ύβριν.

Οι κοινωνίες χαρακτηρίζονται και από τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τα ατιμωτικά γεγονότα, τις αθλιότητες, όπως και από το πώς ορίζουν τους κανόνες ανθρώπινης συμπεριφοράς και συνεννόησης. Για την ακρίβεια, ύβρη διέπραττε όποιος υπερεκτιμούσε κατά πρώτο λόγο την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική εξουσία και ισχύ που του ανέθετε η κοινωνία. Όποιος ασκούσε πολιτική με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους. Την αυθάδη συμπεριφορά την ερμήνευαν ως μια υπερφίαλη ενέργεια που επιχειρεί να υπερβεί την ανθρώπινη φύση και να εξομοιωθεί με την θεϊκή. Πράξη που επέσειε την οργή των θεών.

Έκτοτε, έχουν περάσει 2500 χρόνια, τα οποία δυστυχώς δεν επέδρασαν στη διαμόρφωση του Παύλου Πολάκη. Το ζήτημα ωστόσο είναι ευρύτερο γιατί ο Πολάκης, με τη συνδρομή του υπερήφανου κρητικού λαού και την ακλόνητη στήριξη και ταύτιση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας, αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, ενθαρρύνει μια προγλωσσική συμπεριφορά εκτός κάθε ιστορικού πολιτισμικού πλαισίου.

Έτσι, ο Πολάκης υβρίζει και απειλεί υπουργούς στο καφενείο της βουλής, όπως στην περίπτωση του Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά και διαπληκτίζεται στις ταβέρνες με όργανα της τάξης, τα οποία επίσης απειλεί με …διωγμό από την υπηρεσία τους!

Δεν αξίζει να συνεχίσει κανείς να αγωνίζεται για το προφανές και αυτονόητο, για πράγματα που ο πολιτισμός εδώ και αιώνες έχει αφήσει πίσω του. Ωστόσο, αυτή η αγριότητα ενός δημοσίου προσώπου  η οποία προβάλλεται και διαλαλείται ανερυθρίαστα  μέσα από μια κατακλυσμιαία ιδεολογική υποκρισία, δεν είναι πλέον ζήτημα πολιτικό, είναι ζήτημα στοιχειώδους ανθρώπινης κοινωνικής συμπεριφοράς, μέσα σε ένα κοινώς αποδεκτό πολιτισμικό πλαίσιο.

Ο Πολάκης δεν αποτελεί μόνο όνειδος του ΣΥΡΙΖΑ και μιας -τάχα μου- ιδεολογίας, που τον εξέθρεψε, τον συντηρεί και τον παρακολουθεί  θαυμαστικά, αλλά βαθύτατο σύμπτωμα παρακμής της κοινωνίας μας και της ανεκτικότητας που επιδεικνύει απέναντι σε αυτό τον ηθικό εκπεσμό.

Η συμπεριφορά του πρώην… υπουργού (!) δεν είναι πλέον πολιτικό ζήτημα αντιπαράθεσης. Προσβάλει θεσμικά το πολιτικό μας σύστημα. Απαξιώνει τους πάντες.

ΥΓ1: Στηρίζοντας τα… «παντελόνια του Πολάκη», ο Τσίπρας δεν ταυτίζεται μόνο ως πρόσωπο με τον Πολάκη, αλλά και ως θεσμός. Όσο κι αν δεν γίνεται εύκολα κατανοητό, ο Τσίπρας είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης της χώρας και κατά συνέπεια δεν εκπροσωπεί τον εαυτό του, την αισθητική του, την καλή ή κακή συμπεριφορά του, αλλά τον θεσμό. Και είναι απαράδεκτο και εκτός πολιτισμικής συνθήκης, το να στηρίζει ο θεσμός αυτός μια προσωπικότητα σαν αυτή του Πολάκη.

ΥΓ2: Όλοι εκείνοι οι βουλευτές της ΝΔ που, το 2020, δεν παραβρέθηκαν στη βουλή για να ψηφίσουν την άρση ασυλίας του εν λόγω βουλευτή θα πρέπει να κατάλαβαν τώρα ότι η τότε στάση τους τραυμάτισε βαθύτατα, όχι την παράταξη τους, αλλά το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Διαβάστε επίσης

Σοβαρό επεισόδιο μεταξύ Πολάκη – Γεωργιάδη στο καφενείο της βουλής – Πιάστηκαν στα χέρια…

Τσίπρας: Με ειρωνείες και τοξικότητα επαναφέρει την εχθροπάθεια στην πολιτική σκηνή

Μητσοτάκης σε Τσίπρα: Ξεπεράσατε τον χειρότερο εαυτό σας – Προβάλετε μια πολιτική που καταδικάστηκε από τον λαό – Αγκαλιάσατε έναν υπόδικο