Λίστα Λαγκάρντ: Κρατικό έγκλημα χωρίς τιμωρία

Τέτοια εποχή πέρσι είχε γίνει υπολογισμός, πόσα θα εισπράξει το ελληνικό κράτος όταν ολοκληρωθεί ο έλεγχος των καταθέσεων στη λίστα Λαγκάρντ. Μιλούσαν για 1 δισεκατομμύριο ευρώ. Αυτή ήταν η προσδοκία από τον έλεγχο σε μια λίστα, μιας τράπεζας, σε μια ξένη χώρα. Μετά τους βρυχηθμούς ήλθε η ώρα της καταμέτρησης για να διαπιστωθεί ότι από το 1 δισεκατομμύριο, εισπράχθηκαν περίπου 15 εκατομμύρια. Ήταν επιλογή ορισμένων να φορολογηθούν με την ευνοϊκή ρύθμιση που έσβηνε πρόστιμα και διέγραφε προσαυξήσεις. Τους άλλους δεν τους πείραξε κανείς.

Θα πει κανείς ότι ασχολούμαστε με δευτερεύοντα ζητήματα που δεν σχετίζονται με την κεντρική πολιτική σκηνή. Αυτή είναι η διαδεδομένη νοοτροπία, να θεωρεί κανείς πολιτική την ενασχόληση με δηλώσεις Βενιζέλου για το «αντικείμενο στικάκι» που ήταν ξεχασμένο στο γραφείο του, να ασχολείται κανείς με τη δίκη Παπακωνσταντίνου για την δήθεν παραποίηση της λίστας, να ασχολείται κανείς με τη διαπόμπευση καταθετών. Επί της ουσίας δεν έχει γίνει τίποτα, δηλαδή δεν έχουν γίνει έλεγχοι που έπρεπε να γίνουν εδώ και 6 χρόνια. Πριν λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 9 Δεκεμβρίου το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών πήρε απόφαση να παραγράψει τους ελέγχους.

Να δούμε την υπόθεση σαν αφήγημα ολίγων φράσεων, για να αντιληφθούμε το μεγαλείο της ελληνικής παθογένειας. Το γαλλικό κράτος δίνει μια λίστα ατόμων που πιθανώς φοροδιαφεύγουν. Τη δίνει με μυστικότητα. Δηλαδή θα μπορούσε να αρχίσει έλεγχος χωρίς ποτέ κανείς να μιλήσει για τον πληροφοριοδότη που μετέφερε το υλικό έξω από τον διπλωματικό σάκο, χωρίς αριθμό πρωτοκόλλου. Αν υπήρχε διακριτικότητα και μυστικότητα, θα μπορούσαν να κάνουν ελέγχους με άλλες αφορμές πλην της λίστας,

Εφόσον εμφανίστηκε στη δημόσια σφαίρα το τεκμήριο «λίστα», το ελληνικό δημόσιο είχε περιθώριο 5 ετών για να κάνει ελέγχους. Για να τους πιάσουν όλους έκαναν ομαδική εντολή ελέγχου. Αντί δηλαδή να εξεταστούν ονόματα ένα ένα και επιλεκτικά, δόθηκε εντολή για έλεγχο σε 1,3 εκατομμύρια ελεγχόμενους, δηλαδή σε όλο το περιεχόμενο του στικακίου. Άρα πέρα από τη φαγωμάρα των προσώπων ξεκίνησε το γαϊτανάκι για τον αν είναι έγκυρος ή άκυρος ένας ομαδικός έλεγχος και αν το δικαίωμα του ελέγχου παραγράφεται στα 5, στα 10 ή στα 20 χρόνια.

Κάπου εδώ πετάγεται ο παράγοντας του υπουργείου, για να πει ότι δεν επαρκούν οι υπάλληλοι για να γίνουν σωστά οι έλεγχοι. Αφ’ ενός έφυγαν αρκετοί με τις αραιώσεις, αφ’ ετέρου έγιναν περικοπές στους μισθούς. Οι υπάλληλοι του υπουργείου είναι λιγότεροι και αμείβονται με λιγότερα. Κι αν κάποιος τους κατηγορήσει ευθέως για τεμπελιά και σκοπιμότητα, θα απαντήσουν ότι γίνονται έλεγχοι στα μπιτς μπαρ της άγονης γραμμής και στα συνοικιακά σουβλατζίδικα. Δουλεύουν με μια συγκεκριμένο κατεύθυνση που προφανώς συνάδει με την πολιτική βούληση. Δεν ενοχλούν «την πλουτοκρατία», για να υιοθετήσουμε γλώσσα σύριζα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: Λίστα Λαγκάρντ…. Το «βατερλώ» της Παπανάτσιου και τα «γαλλικά» των τροϊκανών

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ν. Καραμούζης: Το σοκ των 90 ημερών

ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ: EWG: Στο… σκαμνί ο Τσίπρας για τις παροχές – Θα ξεκλειδώσουν οι Θεσμοί το χρέος;