Αχινός: Η ιστορία και τα μυστικά του

Αν είστε γενναίοι, μπορείτε να τους μαζέψετε μόνοι σας και να απολαύσετε το ουζάκι σας με τον καλύτερο μεζέ του κόσμου. Χρειάζεται θάρρος, πάντως, γιατί τα πρόστιμα για την αλιεία αχινών από ερασιτέχνες είναι τσουχτερά. Όπως και να ‘χει, ψαρεμένος ή αγορασμένος, ο αχινός είναι λατρεία. Κρύβει μέσα του την αλμύρα και τη μυρωδιά της θάλασσας και έχει μία γεύση πραγματικά μοναδική.

Η κατανάλωση αχινών δεν είναι συνήθεια μόνο των νεοελλήνων. Ούτε καν μόνο των αρχαίων Ελλήνων, αφού σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα, ακόμη και οι πρόγονοί μας από τη νεολιθική εποχή τους κατανάλωναν με όρεξη. Και στην Κλασική εποχή, όμως, οι άνθρωποι αρέσκονταν να απολαμβάνουν τους αχινούς αν κρίνουμε από τις αναφορές που υπαρχουν στους Δειπνοσοφιστές. Ο Αθηναίος, μάλιστα, περιγράφει μία σκηνή, κατά την οποία Σπαρτιάτης καλεσμένος σε συμπόσιο βρίσκεται να παρατηρεί έκπληκτος ένα αγκαθωτό αντικείμενο στο πιάτο του, απορώντας τι πρέπει να κάνει με αυτό. Μη γνωρίζοντας, έβαλε ολόκληρο τον αχινό με το κέλυφος στο στόμα του και άρχισε να το δαγκώνει. Καθώς το κέλυφος δεν έσπαγε εύκολα, αναφώνησε με εκνευρισμό: “βδελυρό έδεσμα! Δεν θα υποκύψω για να σε παρατήσω αλλά δεν πρόκειται να βάλω δεύτερο του είδους σου στο στόμα μου!”.

Αχινούς τρώνε οι άνθρωποι από τα παλιά χρόνια σε ολόκληρη τη Μεσόγειο, καθώς και στην Ιρλανδία, την Σκανδιναβία και την Ισλανδία. Περισσότερο όμως από κάθε λαό, οι Ιάπωνες είναι αυτοί οι οποίοι λατρεύουν πραγματικά τους αχινούς. Τρώνε τα αυγά είτε φρέσκα είτε τα βράζουν ώστε να φτιάξουν ένα είδος πολτού, το σιοκάρα.

Υπάρχουν περίπου 500 είδη σε όλες τις θάλασσες του κόσμου με το μέγεθός τους να ποικίλλει από 3,5 έως 25 εκατοστά και τα χρώματά τους από πράσινο μέχρι καφέ, πορφυρό και κόκκινο. Οι θηλυκές ωοθήκες έχουν, όπως είναι φυσικό, ένα πιο ωοειδές σχήμα ενώ οι αρσενικές έχουν μια λεπτότερη υφή.

Ποιοι αχινοί τρώγονται:

Οι αρσενικοί αχινοί δεν είναι βρώσιμοι. Τους ξεχωρίζουμε γιατί είναι κατάμαυροι, έχουν μεγάλα , μαύρα αγκάθια και μεγαλύτερο χνούδι μπροστά στο στόμα τους. Οι θηλυκοί έχουν διάφορες αποχρώσεις του μαύρου και μικρότερα αγκάθια. Συχνά, δε, είναι κολλημένες επάνω τους μικρές πετρούλες και φύκια.

Οι αχινοί είναι γεμάτοι με αβγά στην πανσέληνο, οπότε μόνον όταν το φεγγάρι είναι στα γεμάτα του έχει νόημα το ψάρεμά τους. Τις άλλες μέρες τα αβγά είναι από πολύ μικρά ως και ελάχιστα.

Για το μάζεμα ιδανικά χρειάζονται γάντια και μια διχτυωτή τσάντα.

Για να τους διατηρήσουμε ζωντανούς, τους βάζουμε σε κουβά με θαλασσινό νερό ή στο ψυγείο με μια υγρή πετσέτα πάνω τους. Αν μαζέψουμε μόνο τα αβγά, καλό είναι να τα φάμε σε λιγότερο από 12 ώρες από τότε που βγήκαν απ’ τη θάλασσα. Μέχρι τότε, τα διατηρούμε στην ψύξη

Πώς τρώγεται ο αχινός:

Ο αχινός τρώγεται πολύ εύκολα. Αφού τον ξεκολλήσουμε από τον βράχο (κατά προτίμηση με γάντια), κόβουμε το κέλυφος γύρω-γύρω από την πλευρά που βρίσκεται το στόμα μ’ ένα ψαλίδι, βγάζουμε όλα τα σπλάχνα και τον ξεπλένουμε επιτόπου, με θαλασσινό νερό. Θα απομείνουν στο εσωτερικό του κελύφους μόνο τα κοραλλένια αυγά που τα αφαιρούμε με ένα κουταλάκι και είτε τα μεταφέρουμε σε ένα πιατάκι, είτε τα ξαναβάζουμε μέσα στο κέλυφος.
Η πιο κλασσική εκδοχή είναι να προσθέσουμε λίγο λεμόνι κι αν θέλουμε, μερικές σταγόνες λάδι και να τον απολαύσουμε. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, υπάρχουν δεκάδες συνταγές για να τον μαγειρέψουμε, παρ ότι εξαιρετικά λεπτεπίλεπτος, ως μεζές.

Πηγή: www.tasty-day.gr