Άννα Βίσση και Δήμητρα Κούστα: Η ιστορία μιας ισχυρής γυναικείας φιλίας

«Οι γυναίκες δεν έχουν φίλες, έχουν ανταγωνίστριες σε προσωρινή ανακωχή» λέει το meme, που κυκλοφορεί στο διαδικτυακό ως εξυπνακίστικο γνωμικό. «Η αντρική φιλία βασίζεται σε κοινά ενδιαφέροντα, η γυναικεία φιλία στο κοινό μίσος για την ίδια γυναίκα» λέει το κοινότοπο και ξεκαρδιστικό δε το λες, σαρκαστικό αστειάκι, που αποδίδεται σε διάφορους Αμερικανούς stand-up κωμικούς.

Όπως και να ‘χει, γενικευμένα και παγκόσμια, ή κλισέ αντίληψη θέλει τη γυναικεία φιλία να μην υπάρχει και αυτή η σεξιστική άποψη καλλιεργείται από φτηνά γυναικεία περιοδικά, μαζικής ευκολίες σειρές τύπου σαπουνόπερας στην τηλεόραση, εφηβικές ταινιούλες -για να μπουν στο πνεύμα τα κοριτσάκια από νωρίς, όπως το Mean Girls, που όλα σατιρίζουν τη γυναικεία φιλία ως κάτι γεμάτο υποκρισία, ζήλια και επιφανειακές συμμαχίες. Οι άντρες κερδίζουν στα σημεία και εδώ και παρουσιάζονται ως ευγενές είδος, ικανοί για αυθεντική, ανιδιοτελή σύνδεση, απαλλαγμένη από ανταγωνισμούς και μικρότητες! Φυσικά και οι γυναίκες γνωρίζουμε πως υπάρχει η γυναικεία φιλία και δεν είναι σπάνιο είδος που προστατεύεται από την UNESCO.

Ο Δάμων και Φιντίας, ο Αχιλλέας και Πάτροκλος, ο Μαρξ και ο Ένγκελς, ο Φρόυντ και ο Φρομ, ο Σέρλοκ Χολμς και ο Δρ. Γουάτσον, ή ο Μπάτμαν και ο Ρόμπιν είναι κάποιοι απ’ τα πρότυπα φίλων και όλα, βέβαια, ανδρικά!

Σ’ αυτά όλα, οι γυναίκες πάμε να παραβγούμε με τις Κάρι, Μιράντα, Σάρλοτ και Σαμάνθα από το Sex and the City και τις επικές Θέλμα Λουίζ. Και, βέβαια να, που η πολυφωτογραφημένη, κοινωνικά αξιοζήλευτη και ταξιδιάρα φιλία της Άννας Βίσση και της Δήμητρας Μέρμηγκα – Κούστα έρχεται να υπενθυμίσει πως η αληθινή σύνδεση δεν κοιτά χρόνο, χώρο, οικονομική τάξη ή επάγγελμα και φυσικά ανθίζει ανοιξιάτικα και ευωδιαστά ανάμεσα σε γυναίκες.

Η αρχή μιας μεγάλης φιλίας

Η Άννα Βίσση δεν χρειάζεται συστάσεις και όλοι τη γνωρίζουν, ανίκανοι να αντισταθούν στο φαινόμενο της ύπαρξής της. Είτε είναι συναυλίες, όπως αυτή στο Καλλιμάρμαρο, που έγραψε ιστορία, ή η περιοδεία της «Προτιμώ… Anna Vissi», σε Ελλάδα, Κύπρο, Ντίσελντορφ και Στουτγκάρδη, είτε από το 2015 και για 9 συνεχόμενες σεζόν στο Hotel Ermou, όπου φλέγαιται στην πίστα της. Και μας ρίχνει όλους σε ένα φούρνο, τρελής ομορφιάς, άγριας χαράς και ανάλογα τα τραγούδια της κάνουμε βόλτα σε συναισθηματικό λούνα παρκ.

Η Δήμητρα, απ’ την άλλη είναι ωραία και απίστευτα νέα, τόσο που η νιότη της, να «είναι ένα γρήγορο ποτάμι, και κανείς δεν προλαβαίνει να του πει για τη θάλασσα», για να θυμηθούμε τον Γιάννη Ρίτσο.

Θα βρεθεί, όπως αρμόζει σε μια γυναίκα που ξέρει τους τρόπους του κόσμου, στο καμαρίνι της Άννας, για να τη συγχαρεί. Και το καμαρίνι της Βίσση είναι ένα σύμπαν άχρονο και εξωπραγματικά μυσταγωγικό, με όμορφά πλάσματα να περιφέρονται έχοντας υπευθυνότητα για τα μαλλιά, το μέικ απ, τα κοστούμια – τουαλέτες στη σκηνή, τα παραμυθένια εξαρτήματα και τεχνολογικά ελιξίρια της γοητείας της. Έχει προθάλαμο, θάλαμο και αίθουσα αυτοκρατορικού θρόνου ή άντρο μυθολογικής, εκμαυλιστικής σειρήνας, όπου η κάποτε «Απόλυτη» είναι η μόνη και αναμφισβήτητη Queen της ελληνικής μουσικής σκηνής.

Και αυτές οι δυο γυναίκες, εκεί, στο ατμοσφαιρικό άδυτο της Άννας, στην άκρη ενός πολύβοου κοινού, που παραληρεί στο όνομα της, σιωπηλά και σα να ήταν γραφτό, γίνανε φίλες.

Έτσι, όμως, είναι οι φιλίες, ακόμα και οι πιο περίεργες, οι πιο αταίριαστες στους απ’ έξω, εκείνες που αρχίζουν από μια επιπολαιότητα ή που στη χαοτική βιασύνη του κόσμου γίνονται λιμνούλες ηρεμίας, ίσως και ομορφιάς.

Γιατί η φιλία είναι μυστήριο, όπως ορίζει ο Καβάφης, που δεν εξηγείται, μόνο συμβαίνει και μετά, μένει. Ή ίσως είναι και έτσι όπως λέει ο Ρολάντ Μπαρντ «η σπανιότερη μορφή αγάπης, αυτή που δεν ζητά τίποτα και δεν υπόσχεται τίποτα», μα και «η έκπληξη του να συναντάς έναν άλλον άνθρωπο και να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου» κατά τη Σιμόν Βέιλ.

Τέλος πάντων, για να μη μακρηγορούμε με αναλύσεις η φιλία δεν είναι πάντα θέμα ομοιότητας, αλλά συχνά ζήτημα συγχρονισμού και μια ανεξήγητη συγγένεια ανάμεσα σε δυο διαφορετικά σύμπαντα που, για κάποιο λόγο, αναγνωρίζονται.

Μια φιλία έξω και πέρα από στερεότυπα

Έχουν διαφορά ηλικίας, αν δεχτούμε, βέβαια, πως είναι ποτέ δυνατόν, η Βίσση, η γεννημένη όχι από αφρό, αλλά από τα φώτα του stage – Γαλαξία της, να χωράει σε νούμερα!

Η μία είναι το επίκεντρο σε έναν μεγάλο κύκλο καλλιτεχνικό, ελεύθερο, ανεκτικό, κάποτε εκκεντρικό, εκφραστικότητας και δημόσιας έκθεσης, σε μια σχέση αλληλεξάρτησης τέχνης και κοινωνίας, καλλιτέχνιδας και κοινού, που εκτός από θεμελιωδώς απαραίτητη είναι κάποτε και συγκρουσιακή.

Η άλλη, μεγαλωμένη ευκατάστατα, έχοντας τελειώσει τα καλά της σχολεία, στου «Κωστέα – Γείτονα» και Ιστορία της Τέχνης στο Deree, παντρεύτηκε έναν απ’ τους πιο ιδιαίτερους δισεκατομμυριούχους της χώρας, διδάκτορα της πληροφορικής, που μπαινοβγαίνει στη λίστα Forbes με την ελίτ των πλουσίων όλου του κόσμου, τον Ιωάννη Κούστα, που αγαπά τη μουσική, την τέχνη, την υψηλή αισθητική.

Η diva μα πολύ ροκ Άννα Βίσση, δεν έχει χρόνο και μετρά τον καιρό με τραγούδια και δίσκους, μεταμορφώσεις και χειροκροτήματα, χωρίς να χρειάζεται να καταναλώνει την καθημερινότητά της στην επιβεβαίωση, άλλωστε το φανατικό κοινό της το κάνει για εκείνη.

Η Δήμητρα Μέρμηγκα – Κούστα, αντίθετα, κινείται σε κύκλους πιο ιδιωτικούς, σχεδόν αθόρυβους, εκεί που η διακριτικότητα είναι αξία και όχι τακτική.

Η Άννα παίζει με την εικόνα της σαν σκηνοθέτις του εαυτού της. Το σώμα της είναι εργαλείο τέχνης, αναμμένο σαν φώτα πίστας. Η Δήμητρα, ακτινοβολεί χωρίς ένταση — σαν έργο τέχνης σε καλά φωτισμένο μουσείο. Και ακόμη, η μία τραγουδάει τον έρωτα, μα η άλλη τον παντρεύτηκε.

Η Άννα έζησε δημόσιους έρωτες σαν συναυλία, με sold out πάθη και τίτλους στα εξώφυλλα. Η Δήμητρα διάλεξε τη σιγουριά, την κλασική εκδοχή του ρομαντισμού, σαν ήσυχο νεοκλασικό με θέα θάλασσα.

Η μία είναι μνήμη, θρύλος, που πότε λάμπει απ’ τη χαρά της με κατακόκκινες τουαλέτες και άλλοτε αγκαλιάζει τη Γιώτα Γιάννα, φορώντας μπότες και καουμπόικο καπέλο και τραγουδά στίχο – παραδοχή πως «όλα τα έζησα, τα πάντα τα δοκίμασα, όμως δε χόρτασα, δεν έπαψα για περιπέτειες ποτέ μου να διψάω».

Η άλλη, με φινέτσα και υψηλή κλάση κάνει τρία παιδιά, φωσφορίζει σχεδόν από γοητεία σε κύκλους υψηλής οικονομικής δύναμης και ταξιδεύει από Ίμπιζα, Κυανή Ακτή, Μονακό, στα χωριά της Προβηγκίας, στην Καραϊβική ή στις Μπαχάμες, στους τελευταίους απαγορευτικούς για τους πολλούς παραδείσους και σπάνιους ειδυλλιακούς τόπους.

Δύο γυναίκες, φαινομενικά ασύμβατες, που συναντήθηκαν ένα βράδυ στην Αθήνα, στο μέρος όπου η μια τραγουδούσε, κάναν την αρχή μιας μεγάλης φιλίας — γιατί καμιά φορά, οι πιο απρόβλεπτοι καθρέφτες μας είναι οι άνθρωποι που διαφέρουν περισσότερο από εμάς!

Έλα να βάψουμε το δρόμο, έλα να βάψουμε τον κόσμο για να ξυπνήσει γαλανός…

Μια φιλία που ξεκίνησε αθόρυβα, όπως όλα τα πολύτιμα, που αντέχουν στον χρόνο και εξελίχθηκε σε κάτι πολύ περισσότερο από κοσμική συμπάθεια ή τυπική αβρότητα.

Η πρώτη ένδειξη εμφανίστηκε τον Οκτώβριο του 2024, λίγες μόνο μέρες μετά τη γέννηση του τρίτου παιδιού της Δήμητρας, όταν κυκλοφόρησε μια φωτογραφία των δύο γυναικών μαζί. Τα δημοσιεύματα έκαναν λόγο για «μια νέα, δυνατή φιλία», μα πίσω απ’ τις λέξεις διακρινόταν ήδη μια ουσιαστική επαφή, από εκείνες που δεν φωνάζουν, αλλά χτίζονται αργά, με εμπιστοσύνη και φυσική χημεία.

Μέσα στους επόμενους μήνες, τα ίχνη της σχέσης αυτής έγιναν πιο σταθερά, μέσα από φειδωλές, είναι αλήθεια, φωτογραφίες σε social media, με κοινά ταξίδια, ιταλικά δείπνα, χαλαρές εξόδους στο Κουκάκι χωρίς φλας και ποζάρισμα, με τη Βίσση και τη Μέρμηγκα να φαίνονται, όχι απλώς κοντά, αλλά συγχρονισμένες. Και κάπως έτσι, από μια απλή συμπάθεια, η Άννα έγινε νονά του μικρού John Junior Coustas, σε μια συγκινητική τελετή στη Σύμη, όπου η προσωπική και η καλλιτεχνική της υπόσταση αγκαλιάστηκαν, με χιούμορ, απλότητα, στιλ και συγκίνηση.

Κλίμα τροπικό μου κλίμα…

Και ύστερα ήρθαν τα καλοκαίρια. Οι δυο γυναίκες και ο «boss» όπως τον αποκάλεσαν σε μια φωτογραφία του, δρ. Ιωάννης Κούστας, με τα παιδιά τους και τα εγγόνια της Άννας, πολλή μουσική και λίγο Instagram, ταξίδεψαν μαζί στη Νέα Υόρκη και από εκεί στις εξωτικές Μπαχάμες. Σε ιδιωτικό νησί, στο Norman’s Cay, η Άννα, η Δήμητρα και ο Γιάννης Κούστας πέρασαν μέρες οικογενειακές, χαλαρές, μαζί με τα τρία παιδιά του ζεύγους και την κόρη της Άννας, Σοφία Καρβέλα, που ήρθε από τη Νέα Υόρκη αλλά έφυγε νωρίς λόγω δουλειών.

Στο Le Bernardin, στο 3ο καλύτερο εστιατόριο της πόλης σύμφωνα με τους New York Times, η Άννα και η Δήμητρα χαμογελούν, η μία δείχνει στην άλλη κάτι στο κινητό, σε μια εικόνα σχεδόν τρυφερή όχι για τη γκλάμουρ προβλέψιμη, κοινή αντίληψη, αλλά με ουσιαστική, αφοπλιστική οικειότητα.

Στα Χάμπτονς, Βίσση, Καρβέλα και Κούστα έβγαλαν σέλφι με τη λεζάντα «Triple trouble», ενώ δείπνα, χαλαρές στιγμές, οικογενειακές χαρές, το Peter Marino Art Foundation, οι βόλτες, δεν έγιναν προκλητικό lifestyle, αλλά απλώς στιγμές, που τις μοιράστηκαν και μας γέμισαν χαμόγελα.

Είναι οι στιγμές μιας φιλίας που, όπως οι καλές ιστορίες, ξεκίνησε χαμηλόφωνα και εξελίσσεται με αλήθεια, σταθερότητα και ομορφιά. Γιατί μερικές φορές, οι πιο ουσιαστικές σχέσεις δεν προκύπτουν από μεγάλες δηλώσεις, αλλά από μικρές, επαναλαμβανόμενες παρουσίες. Μια σιωπή, μια φωτογραφία, ένα χέρι στο τραπέζι, αυτά είναι που αντέχουν και που αξίζουν!

Διαβάστε επίσης:

Δήμητρα Μέρμηγκα-Κούστα: Το φαντασμαγορικό πάρτι για τη γιορτή της στην έπαυλη στη Βουλιαγμένη

«Κύριε Κούστα, μπορείτε να κτίσετε τη βίλα σας στο Παλιό Λιμάνι των Σπετσών»

Ρεβέκκα Παλαιολόγου: Η εκπάγλου καλλονής μηχανικός υπολογιστών του ΕΜΠ που άλλαξε το dating

Όταν οι νότες έχουν ψυχή: Ο Στέλιος Κερασίδης και η εφηβεία του στο Λονδίνο